1959-05-10 Cracovia - Polonia Bydgoszcz 3:1

Trener: Michał Matyas

I liga , 8 kolejka Kraków, niedziela, 10 maja 1959 Cracovia - Polonia Bydgoszcz 3 : 1 (1:1)

Trener: Józef Kotlarczyk

Skład: Sztuka Konopelski Durniok Gołąb Malarz Jarczyk Procak Marciniak Manowski Satora Kasprzyk Ustawienie: 3-2-5

Sędzia: Janusz Marcinkowski z Łodzi Widzów: 12 000 Bramki Marciniak (22') Manowski (56') Kasprzyk (79') 0:1 1:1 2:1 3:1 M. Norkowski (20')

Skład: Burhardt Dziadek Boniek Murzyn Jędrzejczak Cirkowski Stachowicz Kowalski M. Norkowski Armknecht Komasa Ustawienie: 3-2-5

	Mecze tego dnia:
	1959-05-10 Cracovia - Polonia Bydgoszcz 3:1 1959-05-10 Cracovia II - Wierchy Rabka 1:0

Opis meczu

"Nareszcie zwycięstwo „pasiaków" Polonia Bydgoszcz pokonana 3:1" -

Przegląd Sportowy

Nareszcie zwycięstwo „pasiaków" Polonia Bydgoszcz pokonana 3:1

Relacja z przeglądu Sportowego

Pierwsze w tym roku zwycięstwo biało-czerwonych w rozgrywkach o mistrzostwo ligi uzyskane zostało w stylu dalekim od zadowalającego. Rok temu odprawiła Cracovia bydgoską Polonią aż bagażem pól tuzina bramek — obecnie najwyższym wysiłkiem i przy dużym szczęściu „wymęczyła” wynik 3:1.

Niewątpliwie piłkarze bydgoscy w stosunkuu do roku ubiegłego poczynili pewne postępy — niemniej jednak Cracovia, pomimo wielu wydawałoby się korzystnych zmian personalnych, gra gorzej niż w ubiegłym sezonie. Na dobrą sprawę to prawdziwie ligowy posłom reprezentują w obecnej chwili w drużynie biało-czerwonych Sztuka, Durniok, Malarz i Jarczyk. Wprawdzie ligowe zagrania zademonstrują niekiedy Konopelski Manowski czy Satora, ale w sumie jest to zbyt mało, aby myśleć o trwałym opuszczeniu ostatniej pozycji w tabeli.
Polonia, która przed niedawnym czasem uchodziła za rewelację sezonu i zajmowała wysokie lokaty w tabeli, wypadła w Krakowie raczej blado. W grze jej napadu rzucała się wyraźnie „gra na Norkowsklego” — nad którą opiekę roztoczył Durniok. Wystarczyła jedna chwila „zagapienia się” Durnioka a środkowy napastnik Polonii nie tylko wpisał się na listę strzelców bramek, ale uczynił to jako pierwszy w tym meczu i oczywiście uzyskał prowadzenie dla Polonii.
„Zagapienie się" Durnioka polegało na tym, te widząc bocznego sędziego sygnalizującego spalony, oczekiwał on gwizdka sędziego głównego. Pan Marcinkowski, który był jednak bliżej akcji rozstrzygnął. że spalonego nie było, a późniejsze kilkuminutowe perswazje piłkarzy Cracovii usiłujące przekonać głównego sędziego że boczny miał rację, spełzły na niczym.
Strata bramki podziałała elektryzująco na napastników Krakowa. Natychmiast przeszli oni do przeciwuderzenia, zdobyli rzut wolny pośredni z pola karnego, a w zamieszaniu podbramkowym po tym rzucie, bitym przez Durnioka, udało się Marciniakowi zdobyć wyrównanie. w 12 min potem była bliska było ponownego zdobycia prowadzenia. Po dobrej centrze Komasa Armknecht strzelił ostro i z bliska, lecz Sztuka z najwyższym wysiłkiem wybił piłkę ns korner. Były to trzy „mocniejsze” akcje pierwszej części meczu.
Po przerwie gra była znowu mało interesująca. Ożywił ją moment zdobycia bramki, której strzelcem był Manowski. Środkowy napastnik Cracovii odstąpił od zasady wjeżdżania z piłką, zdecydował się na strzał z dalszej odległości, a że włożył w niego dość siły Burhardt musiał skapitulować.
Od tego momentu Cracovia stawała się coraz wyraźniejszym panem położenia i wreszcie Kasprzyk, który przez 79 min marnował nie byle jakie pozycje, wpadł jak burza na piłkę i wjechał razem z nią do bramki, ustalając wynik meczu. Drużyna bydgoska próbowała jeszcze w końcowych 10 min. wrócić do systemu. Jaki stosowała w pierwszej części meczu, to jest do gry pełną piątką napadu, ale na nic się to zdało, gdyż defensywa Cracovii okazała się dostatecznie czujna.

Pisząc o tym nawrocie do systemu pełnej piątki ofensywnej chcę podkreślić, ze w pierwszych minutach po zmianie boisk Polonia pozostawiła w przedzie tylko trójkę napastników, oddelegowując łączników na pomoc swoim liniom ochronnym. Miała wówczas przecież perspektywę utrzymania remisowego rezultatu i wywiezienia i punktu z Krakowa. Gdyby się tak stało byłoby o tyle niesprawiedliwe że zespół Polonii ustępował w formacjach defensywnych (jako całość) tym liniom Cracovii, a jakkolwiek przewyższał go nieco grą napastników a zwłaszcza Norkowskiego, Armknechta i Komasy to jednak w sumie był nieco słabszy od biało-czerwonych.

Pasikonik
Źródło: Przegląd Sportowy nr 75 z 11 maja 1959 [1]

"Po ambitnej grze!
Pierwsze zwycięstwo biało-czerwonych" -

Echo Krakowa

Po ambitnej grze!
Pierwsze zwycięstwo biało-czerwonych

Nawet podczas meczu Cracovii z bydgoską Polonią można było zaobserwować, że w na­szym podwawelskim grodzie odbywają się Juvenalia. Wraz z piłkarzami biało-czerwonych na boisko wbiegła bowiem gru­pa krakowskich żaków po­ przebieranych w różnokoloro­we stroje. Dali oni „pasia­kom” swe „ostatnie namasz­czenie” a następnie usiedli na bieżni, zaciskając kciuki i ży­cząc gospodarzom zwycięstwa. Podobne życzenia płynęły chy­ba z serc wszystkich widzów. Ogólnie zdawano sobie spra­wę, że ten mecz, trzeba wygrać.

Tymczasem pierwsza połowa za­wodów wcale nie zapowiadała zwycięstwa. Wprawdzie Cracovia przez 30 minut miała przewagę i często gościła na polu bramkowym gości, lecz akcjom napastników brak było wykończenia. Jeśli nawet decydowano się na strzał, to piłka albo stawała się łupem bramkarza Polonii albo - co niestety zdarzało się częściej — mijała w dużej odległości bramkę. Między innymi strzał Manowskiego wyłapał Burhardt a inną okazję do uzyskania prowadzenia zaprzepaścił Kasprzyk fatalnie przestrzeliwując, co jeszcze raz przydarzyło mu się w drugiej połowie spotkania.
Wreszcie nastąpiła 19 min. gry. Szybki atak bydgoszczan zaskakuje nieco gospodarzy. W fer­worze walki Norkowski znalazł się na pozycji spalonej, co natych­miast sygnalizuje sędzia boczny. Widząc to Durniok nie usiłuję nawet gonić „polonisty”, który otrzymawszy piłkę początkowo za­wahał się, lecz nie słysząc gwiz­dka sędziego głównego podbiegł z piłką kilka metrów i celnym strzałem umieścił ją w siatce. Na nic zdały się protesty krakow­skich zawodników. 1:0 dla Polonii.
Pan Marcinkowski nie był za­pewne zbyt pewny swej decyzji i czuł, że coś tu było nie w po­rządku. Toteż w tej samej minu­cie chcąc zapewne naprawić po­przednie przeoczenie podyktował dla Cracovii rzut pośredni za bar­dzo wątpliwy faul popełniony na Probaku. Rzut (z dość bliskiej od­ległości od bramki) egzekwuję Durniok i po zagrywce Manowski — Marciniak, ten ostatni uzyskał wyrównanie. Obydwie bramki na­szym zdaniem były rezultatem dwóch błędów popełnionych przez arbitra, który wczoraj nie miał swego najlepszego dnia.
Wynik remisowy utrzymał się do końca pierwszej połowy. Bar­dzo groźny strzał Armknechta obronił bowiem przytomnie Sztuka to znów błąd Burhardta, który oślepiony słońcem mija się przy piąstkowaniu z piłką — naprawia Murzyn, ubiegając nadbiegającego Procaka.
Grający do przerwy poniżej swych normalnych możliwości Manowski — w drugiej części spo­tkania jakby odnalazł siebie. Nie­zmordowanie wypracowywał po­zycje współpartnerom, zacięcie walczył, umiejętnie prowadził swych kolegów do boju a w do­datku będąc w pełnym biegu strzelił najpiękniejszą bramkę dnia, podwyższając wynik na 2:1.
Bydgoszczanie nie rezygnowali z walki. Ich szybkie akcje przed przerwą, jak i w drugiej połowie spotkania były bardzo groźne. Mając niekorzystny dla siebie wynik dążyli do zdobycia wyrównującej bramki, przy czym mieli ku temu kilka dobrych okazji. Raz jednak w niebezpiecz­nym momencie Komasa spóźnił się do piłki, to znów Norkowski fa­talnie spudłował w bardzo do­godnej sytuacji. Innym razem silny strzał Komasy trafił w słupek.

Wynik meczu 3:1 dla Cracovii ustalił Kasprzyk. Po rzucie rożnym pitkę przerzucił Jarczyk, a nadbiegający lewoskrzydłowy biało-czerwonych obcasem we­pchnął ją do siatki. Mecz stał na średnim pozio­mie. Poza okresami dobrej gry, drużyny wykazały jesz­cze sporo braków. Należy pod­kreślić, dużą ambicję, jaką wy­kazali piłkarze Cracovii, co pozwoliło im na uzyskanie pierwszego zwycięstwa w ligo­wych rozgrywkach. Na szcze­gólne wyróżnienie zasłużył — i Malarz. W Polonii najlepiej spisywał się Armknecht. Po­prawnie zagrał również Nor­kowski II.

Antoni Ślusarczyk
Źródło: Echo Krakowa nr 108 z 11 maja 1959

Mecze sezonu 1959

1959 Trening Noworoczny   1959-02-15 Spartacus Békéscsaba - Cracovia 1:2   1959-02-18 Ferencváros Budapeszt - Cracovia 2:0   1959-02-22 EVTC Budapeszt - Cracovia 3:1   1959-02-25 Spartacus Budapeszt - Cracovia 1:0   1959-03-01 Spartacus Budapeszt - Cracovia 1:2   1959-03-08 Cracovia - Stal Sosnowiec 2:1   1959-03-12 Cracovia - Hutnik Nowa Huta 2:1   1959-03-15 Cracovia - ŁKS Łódź 2:2   1959-03-22 Polonia Bytom - Cracovia 4:2   1959-03-29 Cracovia - FC Stadlau 2:2   1959-03-30 Cracovia - Cambridge University 4:0   1959-04-05 Legia Warszawa - Cracovia 1:1   1959-04-12 Cracovia - Lechia Gdańsk 0:0   1959-04-16 LZS Kraków - Cracovia 2:3   1959-04-19 Ruch Chorzów - Cracovia 3:0   1959-04-26 Cracovia - Wisła Kraków 0:1   1959-05-03 Gwardia Warszawa - Cracovia 6:1   1959-05-10 Cracovia - Polonia Bydgoszcz 3:1   1959-05-16 Cracovia - Wawel Kraków 0:3   1959-05-24 Górnik Radlin - Cracovia 0:0   1959-06-06 Cracovia - Pogoń Szczecin 3:5   1959-06-14 Górnik Zabrze - Cracovia 3:0   1959-06-21 Stal Mielec - Cracovia 0:1   1959-07-04 Cracovia - Unia Lublin 5:0   1959-07-12 Piast Nowa Ruda - Cracovia 3:0   1959-07-18 Śląsk Wrocław - Cracovia 2:1   1959-07-22 Bielawianka Bielawa - Cracovia 3:3   1959-08-01 ŁKS Łódź - Cracovia 0:2   1959-08-08 Cracovia - Polonia Bytom 1:2   1959-08-22 Cracovia - Legia Warszawa 1:2   1959-08-30 Unia Tarnów - Cracovia 3:3   1959-09-03 Cracovia - Hutnik Nowa Huta 3:1   1959-09-06 Lechia Gdańsk - Cracovia 0:3   1959-09-09 Cracovia - Ruch Chorzów 5:1   1959-09-13 Wisła Kraków - Cracovia 2:3   1959-09-17 Cracovia - Kraków (młodzież) 2:2   1959-09-20 Cracovia - Gwardia Warszawa 0:1   1959-10-04 Polonia Bydgoszcz - Cracovia 6:0   1959-10-10 Cracovia - Calisia Kalisz 3:0   1959-10-11 Tarnovia Tarnów - Cracovia 0:0   1959-10-25 Cracovia - Górnik Radlin 2:1   1959-11-01 Pogoń Szczecin - Cracovia 0:0   1959-11-08 Cracovia - Garbarnia Kraków 1:1   1959-11-15 Cracovia - Górnik Zabrze 0:1