1957-09-15 Szombierki Bytom - Cracovia 1:2
|
 Bytom, niedziela, 15 września 1957
(0:1)
|
| ||||||||||
| Skład: Mainka Ekiert Pośpiech Banisz Kokoc Szymankiewicz Luda Sobek Poloczek Kuczera Nowak |
Sędzia: Misiak (Opole)
|
Skład: L. Michno Mazur Reichel Szymczyk Malarz Gołąb Opoka Jarczyk Manowski Dudoń Kasprzyk Ustawienie: 3-2-5 | ||||||||||||||||||
Bramki
Opis meczu
Przegląd Sportowy
O zwycięstwie Cracovii zadecydowała fantastyczna – wprost dyspozycja bramkarza Michno, który był bohaterem tego meczu. Zasypywany przez napastników Szombierek gradem strzałów stał nienaruszenie na posterunku, interweniujący w najbardziej beznadziejnych sytuacjach. Obok niego podobał się młody obrońca Szymczyk (reprezentacyjny junior). Z napadu wyróżniamy szybkiego Opokę oraz Manowskiego.
Źródło: Przegląd Sportowy nr 142 z 16 września 1957 [1]
Echo Krakowa
Bohaterska postawa Michny zadecydowała o cennym zwycięstwie
Ogromne zainteresowanie meczem było zupełnie zrozumiałe. Spełnić on miał rolę przysłowiowego „języczka u wagi” w zaciętej rywalizacji obu drużyn o pierwsze miejsce w końcowym układzie tabeli. W wypadku porażki biało-czerwonych, drużyna śląska stałaby się bardzo groźnym konkurentem dla krakowian, a po zwycięstwie Cracovii praktycznie odpadła z tej walki, z rywalizacji o awans do ligi. Wysoka stawka meczu trzymała widzów w niebywałym napięciu.
— Byleby wywieźć choć jeden punkt — wzdychali niektórzy kibice. Sytuacja ułożyła się jednak o wiele pomyślniej. Biało-czerwoni wygrali 2:1 (1:0), choć zwycięstwo do końca meczu „wisiało na włosku”. Trzeba bowiem obiektywnie przyznać, ze w przekroju całego meczu znaczną przewagę mieli piłkarze Szombierek. Dużo dogodnych sytuacji zmarnowali napastnicy gospodarzy. Bawili się oni pod bramką krakowian w su- per-kombinacje, często strzelali niecelnie, a w wielu decydujących momentach niebezpieczne akcje likwidował doskonale w tym dniu usposobiony Michno, „ojciec” zwycięstwa drużyny krakowskiej. Bronił z wyczuciem i z dużym szczęściem. W gorących sytuacjach podbramkowych w okresie ogromnego naporu przeciwnika zdawało się, że Michno straci nerwy i piłka znajdzie się w siatce. Bramkarz krakowski bronił jednak ze stoickim spokojem, choć były dwa momenty mrożące krew w żyłach. Raz Malarz w ostatniej chwili zatrzymał piersią piłkę tuż przed linią bramkową, drugim zaś razem słupek nie dopuścił do utraty bramki.
Prowadzenie dla Cracovii zdobył w 13 min. Opoka, strzałem z odległości około 20 metrów. Za chwilę zdawało się, że padnie druga bramka. Ładny strzał Kasprzyka oddany w pełnym biegu z dość bliskiej odległości, przytomnie wybił na korner bramkarz Mainka. W 72 min., ataki Ślązaków przybierały na sile, Luda uzyskał wyrównanie. Zostało to przyjęte wielkim aplauzem przez kibiców Szombierek, którzy coraz silniej dopingują gospodarzy. Zwolennikom Cracovii miny trochę zrzedły. Huraganowe ataki bytomian nie wróżyły nic dobrego i zmniejszały nawet szanse na utrzymanie remisu. Obawy te rozproszył Opoka. Po upływie zaledwie trzech minut prawoskrzydłowy Cracovii uzyskał drugą bramkę, co zdeprymowało znów gospodarzy.
— A może uda się wywieźć dwa punkty — mówili do siebie kibice krakowscy, licząc minuty, jakie pozostały do końca meczu. Jeszcze kilka groźnych akcji bytomian, jeszcze brzydkie zachowanie się Kuczery, który za swoje niesportowe zachowanie się (chcąc ręką wybić piłkę Michnie, uderzył go w podbródek), został usunięty z boiska i gwizdek sędziego oznajmia koniec zawodów.
Cała drużyna krakowska zagrała bardzo ambitnie, za co należą się jej słowa uznania. Zawodnicy zacięcie walczyli o każdą piłkę, wykazując dużą odporność psychiczną. Odniesione zwycięstwo może mieć decydujące znaczenie dla biało-czerwonych a ponadto znacznie przybliżyło ich do wrót I ligi. Nie są one jeszcze całkiem otwarte. Trzeba bowiem obronną ręką wyjść z najbliższych spotkań, a zadanie to wcale nie jest łatwe. Kibice jednak wierzą w swą drużynę, co podkreślali w pomeczowych rozmowach.
Źródło: Echo Krakowa nr 216 z 16 września 1957
