1936-04-13 Makkabi Kraków - Cracovia 0:0

Ostatni w historii remis Cracovii na wyjeździe w klasie A.

krakowska Klasa A , 3 kolejka Kraków, Stadion Makkabi, poniedziałek, 13 kwietnia 1936, 15:00 Makkabi Kraków - Cracovia 0 : 0 (0:0)

Trener: Karol Kossok

Skład: grali m.in. Pemper Sonnenschein Haber Reder Spira Hauptman

Sędzia: Hertz Widzów: ok. 2 500 „ok.” nie może być przypisane do zadeklarowanego typu liczbowego o wartości 2500.

Skład: W. Pawłowski Pająk Doniec Góra Bialik Żiżka Stępień Kossok Chudzik Szeliga Płachta Ustawienie: 2-3-5

Mecz poprzedniego dnia:
1936-04-12 Cracovia - Budai Budapeszt 1:1

Zapowiedź meczu

• Pierwsza zapowiedź meczu w dzienniku żydowskim Nowy Dziennik
• Pierwsza zapowiedź meczu w dzienniku Ilustrowany Kuryer Codzienny
• Druga zapowiedź meczu w dzienniku Ilustrowany Kuryer Codzienny
• Druga zapowiedź meczu w dzienniku żydowskim Nowy Dziennik

Opis meczu

Spotkania obu tych klubów były pokazem najlepszego piłkarstwa. To też impreza stanowiła sensację dnia i mimo odbywającego się meczu Budai - Garbarnia na boisku Makabi stawiło się około 2.500 osób, co na stosunki A-klasowe jest rekordem nienotowanym.

Renomowanemu przeciwnikowi Makabi przeciwstawiła niebywałą ambicję, doskonałe trio obronne, w którem pierwsze skrzypce grał wielce utalentowany Pemper w bramce. Cracovia, mając w kościach ciężki mecz z Budaiem wystąpiła bez Grünberga, którego zastąpił Żiżka. Największą lukę w drużynie białoczerwonych stanowiła jednak słaba forma Kossoka, który mało skutecznie prowadził atak, co odbiło się na całości.

Pierwsze pociągnięcia wykazały równą grę, przyczem Makabi gości często pod bramką przeciwnika. Cracovia gra nerwowo. Do pauzy gra zmienna, bardzo interesująca mimo braku bramek. Makabi ma lepsze pozycje od przeciwnika, atak jej strzela jednak słabo. Po pauzie Cracovia przejmuje inicjatywę i przewaga jej wzrasta stale. Nerwy napastników oraz słaba dyspozycja strzałowa nie pozwalają jednak na osiągnięcie rezultatu cyfrowego, tembardziej, że grający wspaniale Pemper jest nie do przebycia.

Wśród wielkiego entuzjazmu zwolenników Makabi sędzia p. Hertz kończy emocjonujące spotkanie.

W Makabi poza defenzywą wyróżnili się Reder w pomocy i Spira w ataku. W Cracovii obrona Doniec - Pająk, Góra w pomocy oraz Szeliga w ataku.

Źródło: Przegląd Sportowy [1]

"Atrakcyjny sukces piłkarzy Makkabi krakowskiej" -

Nowy Dziennik

Atrakcyjny sukces piłkarzy Makkabi krakowskiej

Pierwsza relacja z meczu w dzienniku żydowskim Nowy Dziennik

Niespodziewany wielki sukces piłkarzy Makkabi, którzy w meczu mistrzowskim krakowskiej A klasy, uzyskali bezbramkowy remisowy wynik z renomowaną Cracovią, która dzień przedtem zremisowała również z budapeszteńskimi zawodowymi piłkarzami. Szczególnie do przerwy zademonstrowała Makkabi piękną grę, będąc pod względem technicznym i taktycznym lepszym zespołem. Po pauzie ograniczyła się Makkabi do defenzywy, przeto Cracovia naciskała, ale bez rezultatu efektywnego.

Sędziował p. Kerz bardzo objektywnie.

(Obszerniejsza recenzja w numerze jutrzejszym).

Źródło: Nowy Dziennik nr 102 z 14 kwietnia 1936

"Atrakcyjny sukces piłkarzy Makkabi Makkabi remisuje z Cracovią o mistrzostwo A klasy" -

Nowy Dziennik

Atrakcyjny sukces piłkarzy Makkabi Makkabi remisuje z Cracovią o mistrzostwo A klasy

Druga relacja z meczu w dzienniku żydowskim Nowy Dziennik cz.1

Druga relacja z meczu w dzienniku żydowskim Nowy Dziennik cz.2

Magnesem świątecznego piłkarstwa w Krakowie nie była tym razem gościna budapeszteń¬skiego zespołu profesjonalnego, ale zawody Makkabi a Cracovią, które ściągnęły tłumy widzów na boisko Makkabi.

Już b. dawno nie spotkały się powyższe drużyny. Makkabi od szeregu lat spożywała gorzki chleb spadku klasowego ze wszystkiemi przynależnemi szykanami. Rola jej zespołu piłkarskiego była godną pożałowania. Nie umiał i nie zdołał on mimo wszelkie starania utrzymać dawnej chlubnej tradycji tego klubu. Taki już los okrągłej piłki, los prawie wszystkich drużyn żydowskich, którego przyczyn nie należy szukać jedynie w czysto sportowych czynnikach.
Fortuna toczy się kołem. Było wiciu w sferze sportowej, gdzie trzeba umieć znosić klęski, którzy nie rozumieli tragicznej sytuacji niesprawiedliwego i niezawinionego czasami spad ku klasowego. Także w sporcie znajdujemy się wszyscy raz na, a raz znowu pod wozem. Z tem trzeba się pogodzić. To musi się umieć przetrwać i przebrnąć. Makkabi tę szkołę przeszła. Musi ją umieć także przejść Cracovia. Nie piszemy tego ze „Schadenfreude”, ale dla zaakcentowania, że nawet zdeklasowanego przeciwnika sportowego należy zawsze szanować, gdyż los jest czasami dziwnie kapryśny.
Poziom Cracovii w ubiegłej kampanji ligowej i jej perypetje nie dawały podstawy do uznania Cracovii mimo spadku ligowego za drużynę gorszej klasy i siły od innych nawet czołowych drużyn ligowych. Także rezultaty dotychczasowych zawodów, a szczególnie niedzielny mecz remisowy z Węgrami, nie degradują Cracovii w stosunku do jej tradycji. Toteż szła cna do mistrzowskich zawodów z Makkabi jako bezwzględna faworytka i chodziło tylko o ilość bramek i stosunek cyfrowy zwycięstwa.
Makkabi w obecnym sezonie ze swym całkiem odmłodzonym i nowym zespołem byli wielkim znakiem zapylania. Ale już pierwsze mecze mistrzowskie wykazały, że należy się liczyć z pewnemi oznakami postępu, a może i renesansu, przy pewnej systematycznej, celowej i ambitnej, stałej pracy. Oczywiście sam nimb Cracovii jest dla każdej drużyny A klasowej wielkim handicapem i, gracze bowiem nieświadomie podlegają sugestji niezwyciężone go przeciwnika. Toteż o zwycięstwie, lub sukcesie, nikt nawet nie marzył.
A jednak zaraz w I części gry okazało «ę, że wyszkolenie techniczne graczy Makkabi, a nawet ich taktyczne umiejętności, absolutnie nią są mniejsze od takowych u Cracovii. Białoniebiescy prowadzili przez przeszło pól godziny bardzo piękną dolną celową grę kombinacyjną, wobec której białoczerwoni wypadli blado. Mimo Pająka, Dońca, Żiżki, Kossoka, styl nadała Makkabi, a nie Cracovia. A ten poziom przypominał lepsze czasy tej drużyny, kiedy umiała ona nietylko grać, ale i zwyciężać. Teraz jeszcze jest ona nieśmiała i niepewna, niezdecydowana i nieenergiczna. Ale zadatki na zupełne nerwowe opanowanie, metodyczne i strategiczne przeprowadzenie meczu, już są widoczne. To musi dać rezultaty niebawem.
Niepotrzebnie zupełnie przy bezbramkowym stanie do przerwy ograniczyła się Makkabi po pauzie do wyraźnej defenzywy. To mogło ją kosztować klęską. Całkowite cofnięcie skrajnych pomocników do obrony i pozostawienie jedynego środkowego w kontakcie z atakiem, którego łącznicy w dodatku nie cofali się, był bardzo groźnem pociągnięciem. Oczywiście, że przy tym etanie rzeczy Cracovia, nie natrafiając na opór linji posiłkowej, mogła przejść do stałej ofenzywy i tylko dzięki doskonałej grze tria obronnego (bramkarz Pemper, obrońcy Sonnenschein i Haber), jakoteż Redera w środkowej pomocy, oraz wszędobylskiego spiritus movens zaspolu Spiry, nie zdobyła Cracovia w tym okresie bramki. Nawet rzut wolny Kossoka nic dał efektu. Ale zasadniczo było ta taktyka nieuzasadniona. Makkabi mogła nadal grać otwarcie, gdyż Cracovia, mimo większej siły fizycznej i lepszej kondycji, nic była w dniu tym groźną. Zachowanie dyscypliny miejsca przez napastników, dokładniejsze obstawianie i nierezygnowanie z dolnej technicznie precyzyjniejszej gry, przy nieco większym nacisku na strzelaniu chociażby zdaleka na bramkę, musiałoby zachować zasłużoną cechę gry równorzędnej, a nie defenzywnej, która była ryzykowną. Tłumaczy ją tylko walka punktowa.
Jeszcze nadmienić by należało, że jest rzeczą konieczną wyszkolenie i obsadzenie skrzydeł bardziej zorjentowanymi zawodnikami. Skrzydłowy musi grać dla swej linji, nie wolno mu bezwzględnie grać egoistycznie, na jego centry czeka cala reszta ataku. Może Liebermana i byłby na łączniku pożyteczniejszy. Największym talentem, najbardziej stylowym graczem w Makkabi, okazuje się Hauptman. Opieka nad nim winna być nietylko troską samego klubu, ale nawet władz okręgowych piłkarskich. Tu istnieje możliwość wychowania nowej nadziei i gwiazdy piłkarskiej Krakowa. Byle tył ko był nadal skromny niezarozumiały, a oddał się piłkarstwu z umiłowaniem, powinna z niego być kiedyś pociecha.

Sędziował bardzo objektywnie i sprawiedliwie p. Kerz.

Źródło: Nowy Dziennik nr 103 z 15 kwietnia 1936

• Wzmianka o meczu w dzienniku Ilustrowany Kuryer Codzienny

Mecze sezonu 1936

1936-02-23 Cracovia - ZSG Kraków 7:1   1936-03-01 Cracovia - Zwierzyniecki Kraków 6:4   1936-03-08 Cracovia - KS Roździeń 4:0   1936-03-15 Cracovia - 06 Katowice 4:0   1936-03-22 Cracovia - Garbarnia Kraków 2:0   1936-03-29 Cracovia - Fablok Chrzanów 4:0   1936-04-05 Cracovia - Krowodrza Kraków 7:2   1936-04-12 Cracovia - Budai Budapeszt 1:1   1936-04-13 Makkabi Kraków - Cracovia 0:0   1936-04-19 Legia Kraków - Cracovia 0:4   1936-04-26 Cracovia - Policyjny Katowice 9:2   1936-05-03 Olsza Kraków - Cracovia 1:3   1936-05-10 Korona Kraków - Cracovia 0:6   1936-05-17 Cracovia - Wisła II Kraków 3:0   1936-05-31 Cracovia - Zwierzyniecki Kraków 4:2   1936-06-04 Podgórze Kraków - Cracovia 1:2   1936-06-07 Cracovia - Nadwiślan Kraków 3:0   1936-06-11 Cracovia - Grzegórzecki Kraków 3:1   1936-06-18 Cracovia - Garbarnia II Kraków 4:1   1936-06-21 Cracovia - Wawel Kraków 8:0   1936-06-28 Cracovia - Unia Kraków 5:2   1936-06-29 Cracovia - Ruch Wielkie Hajduki 9:0   1936-07-05 Skawa Wadowice - Cracovia 2:4   1936-07-19 Pogoń Stryj - Cracovia 0:3   1936-07-26 Polonia Przemyśl - Cracovia 1:3   1936-08-05 Cracovia - Rapid Wiedeń 5:3   1936-08-09 Cracovia - RKS Hajduki 13:0   1936-08-15 Cracovia - Polonia Przemyśl 6:0   1936-08-23 Cracovia - Pogoń Stryj 11:0   1936-08-30 RKS Hajduki - Cracovia 0:0   1936-09-01 Cracovia - Wisła Kraków 2:0   1936-09-06 06 Katowice - Cracovia 2:4   1936-09-13 Cracovia - Team Klubów Ligii 3:5   1936-09-20 Śmigły Wilno - Cracovia 0:0   1936-09-27 Cracovia - AKS Chorzów 1:1   1936-10-11 Brygada Częstochowa - Cracovia 0:2   1936-10-18 AKS Chorzów - Cracovia 2:3   1936-10-25 Cracovia - Śmigły Wilno 5:0   1936-11-01 Cracovia - Brygada Częstochowa 4:1   1936-11-08 Wisła Kraków - Cracovia 3:2   1936-12-06 Cracovia - Garbarnia Kraków 7:6   1936-12-13 Cracovia - Tarnovia 4:0