1946-08-10 Cracovia - ŠK Bratislava 2:6

mecz towarzyski
Kraków, Stadion Cracovii, sobota, 10 sierpnia 1946, 18

Cracovia - I.ČsŠK Bratislava
2	:	6

(1:2)

Sędzia: Seichter
Widzów: 15000

Zapowiedź meczu

Opis meczu

Afisz reklamujący mecz

Echo Krakowa

Relacja z meczu w dzienniku Echo Krakowa cz.1

Relacja z meczu w dzienniku Echo Krakowa cz.2

Relacja z meczu w dzienniku Echo Krakowa cz.3

Cracovia poniosła dotkliwą porażkę, tym dotkliwszą, że przygotowywano się do tego meczu bardzo starannie, przy pełnym zdyscyplinowaniu większości zawodników. W poniedziałek, wtorek i środę przeszli oni ostry trening kondycyjny, a następnie odizolowani w obozie, dalszą lekką zaprawę gimnastyczną. Trzeba podkreślić specjalnie karność zawodników, którzy zrobili wszystko, czego od nich żądano, aby zadowolić publiczność i właśnie... ją zawiedli. Wszyscy zagrali poniżej normalnego poziomu. Gdzie leży w takim razie przyczyna, ze wspólne wysiłki kierownictwa i zawodników dały odwrotny rezultat?

ZMIANA SYSTEMU
Od miesiąca nowy, zawodowy trener Cracovii, o niewątpliwych kwalifikacjach na to stanowisko, przestawia drużynę na system przyjęty już powszechnie w całej Europie (w różnych wariantach) — system „W”. System, którego idealne wykonanie zademonstrowała w tym meczu koalicja węgiersko-słowacka Bratisłavy. Jasna rzecz, że zmiana systemu w drużynie nie da się przeprowadzić w kilku tygodniach i jest rzeczą powszechnie znaną, że w okresie przejściowym drużyna przechodzi zawsze dość ostry spadek formy, gdyż zawodnicy mający we krwi, głowie i nogach system stary, oscylują między jednym i drugim. Tak było w tym meczu. Jedynie Rybicki w bramce nie zawiódł, i zagrał na normalnym poziomie, ratując drużynę przed większą jeszcze porażką. Obrona tylko do przerwy mogła zadowolić. Po pauzie nie mogła już powstrzymać lotnych skrzydeł przeciwnika których w nowym systemie wypada inklinować. Parpan w nowym układzie za¬tracił całą swą indywidualność i w nowych warunkach gry nieprędka się odnajdzie. Przykładowo pracowity i ofiarny, on przede wszystkim padł ofiara nowego systemu. Jabłońscy — z różnych powodów wypadli o klasę gorzej niż zwykle. Pierwszy po ciężkim treningu i jeszcze cięższym meczu w Warszawie „pływał" już po kilkunastu minutach. Drugi swą inklinację do gry na pokaz— („wózkowanie") przysparzał wiele kłopotu swoim współpartnerom. Mazur, mimo paru błędów zagrał bardzo dobrze, a momentami przechodził samego siebie.
Atak jest ciągle najsłabszą częścią drużyny. Dopóki był Szeliga, wiązał jako tako jego poczynań a kiedy po kontuzji zszedł z boiska, linia się rozpadła — i nic stać już jej było na przeprowadzenie zespołowej akcji. Nieskoor¬dynowane wysiłki poszczególnych zawodników, nie mogły rzecz jasna przy takim przeciwniku — dać rezultatu. Bobula źle się czuje na nowej pozycji a Kłeczka, rzecz zrozumiała, mając przy sobie doskonałego pomocnika (Węglora) nie mógł wiele zdziałać. Nie trenujący Różankowscy, typowi indywidualiści, mieli przebłyski świetne, ilustrujące ich niewątpliwy talent piłkarski i okresy kompromitującej słabości. Całość drużyny o klasę poniżej normalnej formy. Osobną wzmiankę należy poświęcić kapitanowi PZPN-u. W meczu z Kamraterną alarmował, że drużynę Cracovii trzeba silnie wzmocnić, aby uniknąć kompromitacji. Tym razem uznał za stosowne wybitnie ją osłabić, — zabierając w ostat¬niej chwili dwóch zawodników: Jabłońskiego I i Gędłka. Ostry trening w początku tygodnia, ciężki mecz z Torpedo w Warszawie i jeszcze cięższa jazda tam i z powrotem wykończyła ich zupełnie. Gędłek z przemęczenia dostał krwotoku, a Jabłoński I był cieniem normalnych swych wartości. Konsekwencji w tym pociągnięciu kapitana związkowego nie możemy dostrzec.
A Czesi. — a właściwie mówiąc koalicja węgiersko-słowacka?
Zespołowo: dokładna znajomość systemu i nie¬doścignione — precyzyjne jego wykonanie. — obserwowało się z zazdrością. Indywidualnie, o każdym zawodniku można mówić w samych superlatywach i nie ma właściwie słów na określenie umiejętności poszczególnych graczy. Technika, doprowadzona do żonglerki, błyskawiczny start, świetna kondycja, niebezpieczny strzał — wszystko to składa się na wartość piłkarza w idealnym wydaniu. Z podziwem patrzyliśmy na nikłego fizycznie Procenky, który grał jak z nut, demonstrując wszystkie zalety klasowego zawodnika.
Tegielhof to znów wzór kierownika ataku Skrzydła szybkie, zwinne, technicznie doskonałe, były bezustanna groźba dla tyłów gospodarzy. Żelazne linie defensywne z asem piłkarstwa słowackiego. dr Chodakiem na czele szczególnie po przerwie nie dopuszczały do głosu napastników Cracovii.
Mecz zapowiadał się niezwykle sensacyjnie. Cracovia z miejsca ostro atakuje, a ataki te są niezwykle niebezpieczne. W 18-tei minucie Różankowski II wykorzystując idealne podania Bobuli myli ciałem bramkarza i lekkim dokładnym strzałem uzyskuje prowadzenie. Zdopingowani Czesi rewanżuia się szvbkimi atakami ; za chwilę strzałem Korostoleva wyrównują. Pod koniec pierwszei połowy prowadzenie dla drużyny słowackiej zdobywa Tegielhof. Wvnik utrzymuje się do przerwy.
Już w pierwszej minucie no pauzie Różankowski I, z jemu właściwa energia przebija się 5 w pełnym biegu strzela ostro pod poprzeczko. Wyrównanie przyjmuje publiczność z entuziazmem. Przez kilkanaście minut wśród zaciętej walki piłka przerzuca się z jednej bramki do drugiej. Zawodnicy Cracovii szybko jednak opada¬ją z sił i oddają inicjatywę. W miarę postępu czasu przewaga Czechów rośnie, a ofensywne ich akcje natrafiają na coraz mniejszy opór. W 10-tej minucie strzał-piorun Kubali grzęźnie w siatce. Zwija się w bramce Rybicki, interweniując raz po raz. Kilkakrotnie w ostatnim ułamku sekundy wybiera piłkę spod nóg napastników słowackich. W 24-tej minucie ze strzału Tegielhofa pada dalszą bramka. Wypady ataku Cracovii rzadko zagrażają bramce przeciwnika, gdyż Czesi często nawet aż zbyt często bronią się podaniami do bramkarza. Ten sposób obrony zupełnie niesłusznie przyjmuje publiczność gwizdaniem. Podania te przynoszą dwa cornery dla Cracovii, zresztą niewykorzystane. Pod koniec meczu Cracovia całkowicie opada z sił i całkowita odpowiedzialność za wynik meczu spada na Rybickiego. Broni ją wiele, jednak w 41-ej minucie musi znowu kapitulować przed strzałem Tegielhofa. Ostatnim wysiłkiem stara się Cracovią za wszelką cenę poprawić wynik. Wysiłki pojedynczych jej napastników pozostają jednak bez rezultatu, natomiast Kubalą w ostatniej minucie gry ustala wynik meczu na 6:2.
Po dłuższej przerwie sędzia, ob. Seichter, sędziował ten mecz bardzo słabo. Rozstrzygnięciami swoimi denerwował zawodników obydwu drużyn i publiczność. Starannie początkowo wyłapujący spalone, uznał jedną z bramek, strzeloną z nie¬wątpliwego ofsideu, a drugą — z wątpliwego.

Widzów około 15 tysięcy. A. G

Źródło: Echo Krakowa nr 151 z 12 sierpnia 1946

Echo Krakowa

Relacja z meczu w dzienniku Echo Krakowa cz.1

Relacja z meczu w dzienniku Echo Krakowa cz.2

....

Źródło: Echo Krakowa nr 154 z 15 sierpnia 1946

Mecze sezonu 1946

1946-08-10 Cracovia - ŠK Bratislava 2:6

Spis treści

Zapowiedź meczu

Opis meczu

Echo Krakowa

Echo Krakowa

Menu nawigacyjne

1946-08-10 Cracovia - ŠK Bratislava 2:6

Zapowiedź meczu

Opis meczu

Echo Krakowa

Echo Krakowa

Menu nawigacyjne

Szukaj