1946-07-28 Cracovia - Korona Kraków 8:1
|
 Kraków, Stadion Cracovii, niedziela, 28 lipca 1946, 11:00
(6:0)
|
| ||||||||||
| Skład: Rybicki Domański Gędłek Jabłoński I Parpan Mazur Kopacz Różankowski I Różankowski II Szeliga Kleczka |
Sędzia: Zdybalski
|
Skład: K. Jurowicz Syrek Golec Cygal Rusin Pawlik Mamoń II Mamoń I Słomka Szwancyber Grabiec | ||||||||||||||||||
Bramki
Zapowiedź meczu
Opis meczu
Echo Krakowa
Mecz ten, rozegrany w godzinach południowych —- przy iście tropikalnym skwarze, był dla wszystkich zawodników ciężkim egzaminem z kondycji. Egzamin ten doskonale wypad! u wszystkich zawodników Cracovii. Nawet na niemłodym już Szelidze — znać było dobre skutki ostre go treningu stosowanego przez nowego trenera Cracovii. Wytrzymał on tempo prawie do końca meczu i był jednym z budowniczych pięknego zwycięstwa. Bracia Różankowscy mieli swój dobry dzień. Pierwszy — jako kierownik ataku znalazł zrozumienie dla zespołowej gry, co zupełnie zmieniło oblicze tej linii. Drugi — bardzo pracowity strzelał wiele i celnie a skutek — połowę zdobytych bramek zapisał na swoje konto. Kłeczka dobrze centruje — ale strzał musi starannie poćwiczyć. Także Kopacz zagrał lepiej aniżeli na ostatnim meczu. Pracowity i najlepszy w pomocy Parpan musiał często wspierać Ja błońskiego I, któremu kontuzja nie pozwoliła na rozwinięcie normalnej gry. Mazur wypełniał swe obowiązki bez zarzutu. Para obrońców Gędłek — Domański była trudną do sforsowania zaporą. Mało zatrudniony Rybicki spacerował często aż poza polem karnym, bawiąc się w trzeciego obrońcę.
Z zawodników
Korony
—
niewielu wytrzymało do końca
tempo
meczu. Na dobro
wszystkich
trzeba
zapisać fakt,
że aż do końca starali
się
walczyć
z
przeciwnikiem
nawet
wtedy, kiedy
wynik był już zdecydowanie przesądzony.
Do
przerwy
dzielnie
walczył atak,
w którym wypady
Mamonia i Grabca, były bardzo
groźne.
Ambitna
pomoc
i obrona nie mogła tym razem sprostać zadaniu. Jurowicz w bramce
wypadł słabo,
jego zastępca
bronił
lepiej
a
przede wszystkim
ze szczęściem.
Od
samego początku
Cracovia zdeklasowała
swego przeciwnika, który
zaledwie kilka
razy
zdołał
zagrozić
bramce
Rybickiego. Przyziemnymi, dokładnymi podaniami obgrywał
atak Cracovii przeciwnika i z dziecinną zdawało się łatwością przechodził pod bramkę, gdzie jednak
ze
strzałem
było
z
początku trochę gorzej.
Jeden
z
wypadów Korony przynosi wolnego, który
z
trudem ale pewnie broni
Rybicki.
W
7-ej
minucie
po ładnej kombinacji
od środka boiska Szeliga wykłada piłkę Kleczce, który
strzela celnie i
uzyskuje prowadzenie.
Korona broni
się
dzielnie i stara
się niedopuszczać
napastników Cracovii
do strzału.
Próbują
oni strzelać z
daleka, naśladuje ich
także Parpan
—
ale bezskutecznie.
Dopiero
w 23 (minucie
Różankowski I
wyrabia pozycję bratu, który
strzałem z
najbliższej odległości uzyskuje drugą
bramkę. Wypady Korony są
dość
groźne.
Mamoń i Grabiec
swymi biegami sprawiają
wiele
kłopotu
obronie
biało-czerwonych. Przebija się
Różankowski I i kilkakrotnie faulowany traci piłkę,
która dochodzi do
jego brata,
a ten
daleką
bombą —podwyższa wynik na
3:0. Za chwilę z
solowej akcji Różankowskiego
I
pada
czwarta
bramka. Korona opada z sił i coraz
słabiej przeciwstawia
się przeciwnikowi. Przebija się
znowu Różankowski
I,
w
doskonałej pozycji rezygnuje
ze strzału,
wykłada piłkę Szelidze, który strzela- skutecznie w
przeciwny róg. Przebój
i
strzał Grabca idzie w aut. Natomiast pod koniec
pierwszej połowy
Różankowski II z
dobrej
centry Klęczki
strzela szóstą bramkę. Próbuje szczęścia znowu Grabiec, ale strzela niecelnie.
Po zmianie pól tempo
wybitnie
słabnie. Zawodnicy Korony zmęczeni
krótkimi
podaniami,
bronią się
ostatkiem sił. Także
zawodnicy Cracovii
mając wynik
w kieszeni,
zupełnie się
nie wysilają. Nagły zryw Korony przynosi jej honorową
bramkę ze
strzału Grabca. W
tej samej
minucie
Cracovia
przeprowadza błyskawiczny
atak i Różankowski II
wjeżdża
z
piłką
do bramki. Za
chwilę przy podskoku obydwóch,
zderza
się
w
powietrzu Szwancyber
z
Rybickim
i
Szwancyber
kontuzjonowany
schodzi z boiska.
Niesłychany
upał
osłabia w dalszym
ciągu tempo.
Ze
skrajną
ekonomią wysiłku walczą zawodnicy
z
gorącem
i czasem.
Sędzia przerywa walkę aby
wraz ze
wszystkimi
zawodnikami ochłodzić
się, obmyciem. Korona
walczy zajadle
i stara się niedopuścić
do
podwyższenia wyniku. Ostry
strzał
Różankowskiego
II
gasi
obrońca
Korony ręką,
czego sędzia
nie widzi. Korona zmienia bramkarza.
Nowy
broni wiele i ze szczęściem.
Trzy
razy przychodzi
mu z
pomocą słupek,
a dwukrotnie
poprzeczka.
Wreszcie
pod
koniec meczu Różankowski I
wystawia
dobrze
Szeligę,
—
który
strzela i ustala wynik dnia na 8:1.
Obydwie drużyny
znużone
niesamowitym upałem rezygnują
z walki i
gra
nie
przynosi już ciekawszych
momentów.
Źródło: Echo Krakowa nr 138 z 30 lipca 1946
Dziennik Polski
