1947-12-07 Wisła Kraków - Cracovia 1:0

mecz towarzyski niedziela, 7 grudnia 1947 Wisła Kraków - Cracovia 1 : 0 (1:0)

Bramki 1:0 Hymczak (25 - samob.)

Opis meczu

Podczas meczu

Dziennik Polski

Hymczak zdobywa bramkę dla Wisły

Przegrana Cracovii w 90. "derbach" z Wisłą 0:1 (0:1) nie jest wykładnikiem gry. Wisła zeszła z boiska jako zwycięzca niezbyt zasłużenie. Cracovia mogła przynajmniej zremisować. Ale Gędłek nie wykorzystał rzutu karnego, który obronił Jurowicz, a atak grał b. słabo. Jedynie Bobula "rwał" się do gry, pozostali partnerzy dużo biegali, dużo mieli chęci, ale bez żadnych rezultatów. Jedynie linia pomocy oraz obrony grały na poziomie. Trudno im było jednak zdobywać bramki, mimo iż dali próbki dobrych strzałów. Z Wisły najlepszy Jurowicz, który dzielnie bronił swej "świątyni".

Do przerwy lekka przewaga Wisły, która przeprowadzała ładne zagrania trójką środkową ataku. Po przerwie Cracovia miała okresami silną przewagę. Jedyna bramka padła w 25 minucie, przy której "zasługę" mają tak Kohut strzelający rzut wolny, jak jeden z graczy Cracovii, o którego piłka się odbiła, oraz Hymczak, który mając piłkę w rękach wypuścił ją. Sędzia Fronczyk z Tarnowa.

Źródło: Dziennik Polski nr 336 z 10 grudnia 1947 [1]

Przegląd Sportowy

Derby Krakowa aż do znudzenia

Wygrała Wisła, a Cracovia była lepsza

KRAKÓW, 8.12. (tel. wł.) - Sezon piłkarski zakończony został tradycyjnym spotkaniem Cracovia - Wisła, które odbyło się na stadionie Wisły wobec 10 tys. widzów. Było to czwarte spotkanie w tym roku obu drużyn, a 90-te w rywalizacji lokalnej. Tegoroczne wyniki przyniosły po jednym 3:0 zwycięstwie Cracovii i Wisły i jeden remis 2:2.

Niedzielne spotkanie zakończyło się skromnym zwycięstwem wicemistrza Polski nad Cracovią 1:0 (1:0), przy czym, autorem tej bramki, zarazem 150 dla Wisły w spotkaniach obydwu klubów, był nie kto inny, jak bramkarz Cracovii - Hymczak, który po strzale Kohuta z wolnego w 27-ej min. "popełnił" samobójczą bramkę, mając już piłkę w rękach.

Do przerwy gra była zupełnie wyrównana. Lepiej pracował atak Wisły, który grał całą piątką, podczas gdy w ataku Cracovii pracowali tylko: Bobula i grający na lewym łączniku niespodziewanie dobrze i produktywnie jubilat (miał 25-ty mecz Cracovia - Wisła) - Szeliga. Prawa strona ataku Cracovii - Tycjan, Kryska, Majeran - zupełnie się nie rozumiała i należało raczej Majerana przesunąć na łącznika.

W 40 min. Cracovia ma okazję do zmazania samobójczej bramki. Podyktowany rzut karny przeciw Wiśle za rękę Wapiennika na polu karnym, Gędłek strzela w ręce Jurowiczowi.

Po pauzie obraz gry się zmienił. Cracovia przechodzi do generalnej ofensywy. Gra toczy się niemal przez całą tę część zawodów na połowie Wisły, która nawet atak swój wciąga do obrony zagrożonej bramki. Jurowicz w bramce jest bohaterem Wisły, jemu zawdzięcza Cracovia, że nie wygrała spotkania różnicą kilku bramek. Linia pomocy Cracovii z Parpanem była najlepszą formacją na boisku, ale nie znajdowała odpowiednika w piątce napastników Cracovii, która ciągle jeszcze jest najbardziej nierówną i eksperymentalną częścią drużyny. Sędzia Fronczyk z Tarnowa nie był bez błędu.

Drużyny wystąpiły w następujących składach:

Cracovia: Hymczak, Gędłek, Glimas, Jabłoński I, Parpan, Mazur, Majeran, Tycjan, Szewczyk, Szeliga, Bobula.

Wisła: Jurowicz, Filek I, Rupa, Wapiennik I, Legutko, Snopkowski, Cisowski, Gracz, Kohut, Artur, Bąkowski (Wapiennik II).

Źródło: Przegląd Sportowy nr 98 z 9 grudnia 1947 [2]

"Szczęśliwe zwycięstwo Wisły" -

Echo Krakowa

Szczęśliwe zwycięstwo Wisły

Opis meczu w dzienniku Echo Krakowa cz.1

Opis meczu w dzienniku Echo Krakowa cz.2

Nawet najzagorzalszy kibic Wisły, jeśli tylko był na meczu, nie powie, że Cracovia przegrała zasłużenie i że wynik jest odzwierciedleniem przebiegu spotkania.

Do przerwy bowiem przebieg gry był najzupełniej wyrównany, po zmianie pól natomiast, za wyjątkiem pierwszych i końcowych pięciu minut Cracovia panowała niepodzielnie na boisku, spychając przeciwnika do rozpaczliwej, ale w efekcie końcowym — szczęśliwej obrony. Najbardziej miarodajną ocenę własnych możliwości dali sami zawodnicy Wisły, rezygnując już do przerwy z gry otwartej i przechodząc po strzeleniu dość przypadkowej bramki do zdecydowanej obrony.
Na polu bramkowym Wisły skupiła się po przerwie nie tylko cała defensywa czerwonych ale i poszczególni napastnicy wspomagali własną obronę, stosując cały repertuar gry na czas, zalecany stale i głośno przez dyrygenta drużyny — Gracza.
Taktyka ta i przypadek tak często ważki czynnik na boiskach piłkarskich — zadecydowały o wyniku.
A WYNIK TEN SĄDZĄC Z PRZEBIEGU GRY I ILOŚCI OD¬DANYCH NA BRAMKI STRZAŁÓW POWINIEN BYĆ CO NAJMNIEJ ODWROTNY
Częściową winę ponosi kierownictwo Sekcji Piłkarskiej Cracovii, wystawiając do walki o moralne mistrzostwo Krakowa eksperymentalny skład i gwałcąc w ten sposób niewątpliwą zasadę, że zespołu mającego za sobą szereg pięknych sukcesów, nie wolno zmieniać, ani dorywczo przegrupowywać. Krok taki można by usprawiedliwić jedynie w tym wypadku, gdy próbuje się zawodników młodych, mających przyszłość przed sobą. W niedzielę było akurat odwrotnie.
Drużyny wystąpiły w następujących składach: Wisła: Jurowicz, Rupa, Filek, Wapiennik, Legutko, Snopkowski, Bąkowski, Gracz, Kohut, Artur i Cisowski.
Cracovia: Hymczak, Glimas, Gędłek, Mazur, Parpan, Jabłoński I, Bobula, Szeliga, Szewczyk, Dycjan i Majeran.
Jak widzimy, Wisła bez Flanka i Giergiela, Cracovia bez Jabłońskie¬go II i braci Różankowskich.
Mimo zwycięstwa drużyna Wisły zawiodła. Jedynym jasnym punktem w zespole czerwonych był Jurowicz. Bronił on z imponującym spokojem i pewnością. Jemu też trzeba przypisać zasługę zwycięstwa.
Poza Jurewiczem Wapiennik w pomocy zasługuje w pełni na wyróżnienie za ambitną i skuteczną grę. Filek i Legutko zagrali na normalnym dobrym poziomie, ale dali równocześnie gry.
W Cracovii tak jak w ciągu całego sezonu na wysokim poziomie zagrała pomoc i obrona z tym, że Jabłoński I rozkręcił się dopiero po złapaniu drugiego oddechu.
W ataku biało- czerwonych jedynie Bobula a częściowo Szeliga i Szewczyk mogli zadowolić. Prawej strony ataku nie było widać na boisku. Cała linia ataku białoczerwonych, dorywczo przegrupowana, musiała zużyć sporo czasu, zanim doszło do jakiego takiego zgrania.
PRZEBIEG GRY:
Już po pierwszych pociągnięciach obu przeciwników stało się jasnym, że meczu tego do pięknych zaliczyć nie będzie można. Wprawdzie o każdą piłkę walczono zajadle, ale akcje, urywały się częściej na skutek niecelnych podań, aniżeli z przyczyny przeciwdziałania przeciwnika. W rezultacie gra miała charakter chaotyczny a okresami — bezmyślnej kopaniny. Dopiero w 10 minucie po raz pierwszy interweniuje Jurowicz po strzale Szeligi, a na bram¬kę Hymczaka groźniejszy strzał oddaje Bąkowski w 14 min. Jeszcze raz naciąga się w bramce Jurowicz po wolnym, bitym przez Bobulę, po czym znowu przez kilka minut bramkarze są prawie W 26 min. pada rozstrzygnięcie meczu. Kohut strzela wolnego z poza linii pola karnego. Piłka odbijano Szeligę, a zdezorientowany okrzykami: „ręka”, Hymczak broni fatalnie -
PIŁKA WYLATUJE MU Z RĄK I WPADA DO BRAMKI.
W 37 min. sędzia ob. Frączek ratuje w 100 proc, pozycję, odgwizdując dla Wisły urojonego spalonego.
Za chwilę widocznie dla zrównoważenia szans dyktuje karnego dla Cracovii w sytuacji niezupełnie jasnej.
Karnego egzekwuje Gędłek, jednak Jurowicz wygrywa pojedynek i broni.
Po zmianie pól jedynie przez pierwszych kilka minut Wisła jest jeszcze równorzędnym przeciwnikiem dla Cracovii Obrona i pomoc biało- czerwonych gra tak koncertowo, że czerwoni nie mogą się wyrwać z pierścienia tych linii. Atak Cracovii pchany ustawicznie naprzód traci piłkę za piłką i w końcu pomocnicy Cracovii biorą obowiązek strzelania na siebie.
Strzela po kolei Mazur, Parpan i Jabłoński I, ale i im strzały nie dochodzą. Dopiero w 25 min, strzał Dycjana trafia w poprzeczkę, a za chwilę Szewczyk zatrudnia Jurewicza.
Wisła, skupiona na własnym po¬lu karnym, stosuje wszystkie śród, ki obrony, od gry na czas aż do niedozwolonych chwytów. W tym okresie gry doskonale gra Szeliga. Strzał jego trafia w słupek, a za moment Jurowicz w fantastyczny sposób broni plasowaną przez Szeligę piłkę. Pod koniec meczu białoczerwoni opadają z sił i oddają inicjatywę przeciwnikowi, wynik jednak nie ulega zmianie.

Sędzia ob. Frączek z Tarnowa sędziował to spotkanie bardzo słabo, przy czym stroną częściej skrzywdzoną była Cracovia. Widzów około 8 tysięcy.

Źródło: Echo Krakowa nr 338 z 10 grudnia 1947

Mecze sezonu 1947

1947 Trening Noworoczny   1947-03-23 Cracovia - Łobzowianka 10:0   1947-03-30 Cracovia - RKU Sosnowiec 2:2   1947-04-05 Zjednoczeni - Cracovia 0:1   1947-04-06 ŁKS - Cracovia 2:2   1947-04-13 AKS Chorzów - Cracovia 2:2   1947-04-20 Cracovia - Pomorzanin Toruń 6:3   1947-04-27 Rymer Niedobczyce - Cracovia 2:1   1947-05-03 Cracovia - Wisła Kraków 0:3   1947-05-11 Cracovia - ZZK Łódź 6:1   1947-05-18 Radomiak Radom - Cracovia 1:1   1947-05-22 Cracovia - Nusle Praga 2:1   1947-05-25 Resovia - Cracovia 2:0   1947-05-26 Resovia - Cracovia 0:4   1947-06-01 Orzeł Gorlice - Cracovia 1:3   1947-06-05 Cracovia - Warta Poznań 4:1   1947-06-15 Cracovia - Grochów Warszawa 10:2   1947-06-29 Gedania Gdańsk - Cracovia 0:6   1947-06-30 Brda Bydgoszcz - Cracovia 2:4   1947-07-06 Cracovia - Gedania Gdańsk 7:0   1947-07-13 RKU Sosnowiec - Cracovia 1:1   1947-07-22 Sandecja Nowy Sącz - Cracovia 1:5   1947-07-27 Cracovia - AKS Chorzów 6:1   1947-08-03 Grochów Warszawa - Cracovia 1:3   1947-08-09 Cracovia - Orzeł Gorlice 6:0   1947-08-24 ZZK Łódź - Cracovia 0:7   1947-08-25 Skra Częstochowa - Cracovia 0:2   1947-09-07 Cracovia - Rymer Niedobczyce 5:0   1947-09-14 Cracovia - Garbarnia Kraków 1:0   1947-09-21 Pomorzanin Toruń - Cracovia 1:1   1947-09-28 Cracovia - Radomiak Radom 2:0   1947-10-05 Wrocław - Cracovia 2:6   1947-10-09 Polonia Świdnica - Cracovia 0:6   1947-10-12 Cracovia - Wisła Kraków 3:0   1947-10-19 Polonia Warszawa - Cracovia 2:2   1947-10-26 Cracovia - Polonia Warszawa 3:3   1947-11-02 Cracovia - Wisła Kraków 2:2   1947-11-09 Cracovia - Polonia Bytom 4:1   1947-11-16 Warta Poznań - Cracovia 5:3   1947-11-23 Cracovia - Garbarnia Kraków 4:1   1947-11-30 Cracovia - Ruch Wielkie Hajduki 2:2   1947-12-07 Wisła Kraków - Cracovia 1:0