1925-08-05 Cracovia - Vienna 3:2

mecz skrócono o 30 minut z powodu ciemności

mecz towarzyski Kraków, Stadion Cracovii, środa, 5 sierpnia 1925, 18:00 Cracovia - Vienna 3 : 2 (1:1)

Skład: Szumiec Gintel Zastawniak I Chruściński Strycharz Zastawniak II Ptak Kubiński Kałuża Ciszewski Sperling Ustawienie: 2-3-5

Sędzia: Seidner Widzów: 1 000 Bramki Ciszewski (16') Rainer (s.) (55') Ciszewski (57') 0:1 1:1 1:2 2:2 3:2 Uridil (4') Lhottka (48')

Skład: Ostriczek Rainer Blum Pichinger Hofmann Seufert Seidl Uridil Gschweidl Fürst Lhottka Ustawienie: 2-3-5

Skład zespołu Cracovii

Skład zespołu z kronik klubowych Cracovii.

Zapowiedź meczu

• Pierwsza zapowiedź meczu w dzienniku żydowskim Nowy Dziennik
• Zapowiedź meczu w dzienniku Ilustrowany Kuryer Codzienny

Opis meczu

Tygodnik Sportowy

Relacja z meczu w Tygodniku Sportowym

Cracovii udał się ponownie drugi, wielki rzut. Zdołała ona pokonać poraz drugi silną Viennę w najsilniejszej swej obsadzie ze wszystkimi swymi reprezentatywnymi graczami. Vienna grała w nast. składzie: Ostriczek (rep.), Blum (rep.), Rainer (rep.), Seifert, Hoffman (rep.), Ludwig (rep.), Lottka, Fischer (rep.), Fürst, Gschweidl (rep.), Uridil (rep.), Seidel. – Cracovia w zwykłym składzie z Zastawniakiem sen. w miejsce Fryca.

Niema Cracovia szczęścia do Vienny. Ulewa stale towarzyszy najstarszemu klubowi wiedeńskiemu. Niema Crac. tylko szczęścia kasowego. Gruby deficyt powstał dla niej z powodu wszystkich meczów z Vienną. Natomiast ma wielkie szczęście wynikowe i terenowe. Nic bowiem tak bardzo nie dogadza małym graczom Crac., jak właśnie miękkie i oślizgłe boisko. Rośli i silni gracze Vienny, mimo nawet wyższości technicznej, z powodu swojej większej wagi nie wytrzymali tak dobrze meczu i w II. połowie musieli skapitulować.

Cracovia udowodniła niezbicie poraz nie wiedzieć który, że z drużynami wybitnemi gra ona najlepiej. I mile rozczarowali niektórzy gracze, którzy zawiedli częściowo w teamie przeciw Pradze. Cała czwórka ataku (Sperling, Ciszewski, Kałuża, Kubiński) stała znowu na wyżynie, a tylko Ptak wyróżniał się znacznie słabszą umiejętnością techniczną i taktyczną. Gracz ten z metodą swą górną, nabytą w Olszy, nie nadaje się wcale do typu i stylu dolnego, kombinacyjnego Cracovii. Zobaczymy, czy nowy nabytek, Wójcik ze Sparty krak., wypełni tę lukę bardziej zadowalająco.

W pomocy Chruściński stał faktycznie na wysokości zadania i tym razem przewyższał znacznie swych skrajnych, dość pracowitych partnerów, Zastawniaka i Strycharza. Gintel jest obecnie znowu bezsprzecznie w wysokiej formie i nie są wcale przesadą słowa Scheinosta, Hojera, Carvana i Kolenaty’ego, że taki kontynentalny back mógłby odrazu i wszędzie znaleźć miejsce w najlepszej drużynie europejskiej. Gintel jest perłą i klejnotem Cracovii, Krakowa i Polski. On nadaje nam niejednokrotnie klasę. Zastawniak do przerwy b. słaby w obronie, po przerwie poprawił się. Szumiec w bramce lepszy i pewniejszy, niż przeciw Pradze.

Wiedeńczycy nie zawiedli. Grali oni z ambicją i starali się koniecznie zrewanżować za poprzednią porażkę z Cracovią (1:2); widać było, że chodzi im o wynik i opinję. Źle zapowiadało się, gdy już w 4’ tank wiedeński Uridil zdobył prowadzenie z typowego przeboju. Zmienne ataki do przerwy, z większą werwą prowadzone przez Cracovię, z większą umiejętnością taktyczną przez gości, przyniosły zasłużone wyrównanie przez Ciszewskiego – Kałużę. (1:1). Ostry strzał Ciszewskiego chwycił Ostriczek, lecz wywrócił się do bramki. Właściwie bramka już była i sędzia gwizdnął. Ale błyskawicznie podniósł się repr. Ostriczek, a jeszcze szybciej wepchnął go przytomny Kałuża piersiami wraz z piłką do bramki. Była to piękna bramka, po której nastąpił szereg pięknych akcyj, oklaskiwanych gorąco przez nielicznych (1000) widzów, którzy mimo niepogody emocjonowali się bardzo tą piękną walką.

Jednak o przewadze nie mogło być mowy. Crac. była tylko niebezpieczniejszą i szybszą, ale Wiedeńczycy gnietli częściej, lecz spokojniej. Dopiero po przerwie ożywiło się nieco, gdy znakomity repr. Fischer uzupełnił lewe skrzydło, a Lottka przeszedł na lew. łącznika. Teraz atak Vienny szedł znakomicie, wspierany przez doskonałego Hoffmana i w 3’ prowadzi znowu Vienna 2:1.

Już zdaje się, że rewanż udał się Viennie i że zwycięstwo jej jest pewnem, ponieważ w tyłach Cracovii (pomoc znać pewne wyczerpanie, - gdy w tem doskonała centra Sperlinga dochodzi Kubińskiego, a pomocnik wied., chcąc momentalnie podać Ostriczkowi, ładuje piłkę celnie w siatkę i daje Cracovii wyrównanie 2:2.

Zaanimowana Cracovia zrywa się pełna nadzieji i Kubiński posyła wkrótce Ciszewskiemu piłkę, z którą tenże szczęśliwie przebija się. Ostriczek wylatuje, lecz Ciszewski przytomnie przenosi go. Zwycięstwo 3:2 zdobyte. Lecz, czy już pewne? Bo oto silne i żywe kontrataki idą na bramkę Crac. ale białoczerwoni mają górę. Odbijają je i przechodzą znowu do ofenzywy, uzyskując przewagę. W 26’ przerywa sędzia, p. Seidner, grę z powodu zapadających ciemności.

Vienna grała ładnie i dobrze. Ale Cracovia niegorzej. Szczęście zadecydowało o zwycięstwie. Gra Bluma, Hoffmanna, Fischera (II poł.), Uridila i Gschweidla, wyróżniała się. Goście okazali wielką dyscyplinę sportową i fair grę i ani słowem nie protestowali przeciw gwizdkowi końcowemu, przerywającemu w połowie II. części ich nadzieję wydobycia przynajmniej honorowej nierozstrzygniętej. Cracovia przypieczętowała swój sukces przeciw Viennie, a temsamem przeciw czołowej klasie wiedeńskiej.

Dr. Henryk Leser.
Źródło: Tygodnik Sportowy nr 32 z 6 sierpnia 1925

Kurjer Sportowy

Relacja z meczu w tygodniku Kurjer Sportowy cz.1

Relacja z meczu w tygodniku Kurjer Sportowy cz.2

Relacja z meczu w tygodniku Kurjer Sportowy cz.3

Cracovia - Vienna 3:2 (1:1).

Z Vienną rozegrała Cracovia ostatnie zawody na swoim boisku przed powodzią. Z Vienną otwarła je znowu po pobieżnym doprowadzeniu parku do porządku. Jakaż zmiana! Gdy się przypomni tylko samo boisko do gry z przed miesiąca i porówna ze stanem dzisiejszym. Lepiej jednak o tem nie wspominać, bo żal gdy się zważy, ile pracy, ile pieniędzy przepadło bezpowrotnie. Dzisiejsze boisko wyłysiałe, zupełnie bez trawy jest i tak lepsze od innych boisk krakowskich co do równości i elastyczności, ale nie jest tem, czem słusznie chlubiła się Cracovia.

Jedno pozostało tylko niezmienione. Duch i serce, z którem grała drużyna ostatni mecz na własnem boisku nie opuścił jej także w ciężkiem spotkaniu przy ponownem otwarciu. Z naciskiem tę okoliczność podnieść właśnie wypada. Biało-czerwoni uchodzą za drużynę, której forma w dużej mierze zależy od nastroju. W ostatnich zawodach byłoby można kiepski nastrój wytłumaczyć, gdyż wszystko się przeciw drużynie sprzysięgło. Deszcz i nieświetny teren, brak kompletu i niepewność rezerwowego gracza, zdobycie dwukrotnie prowadzenia przez przeciwnika, który pałał żądzą rewanżu za poniesioną przed kilku tygodniami porażkę. Niezrażeni jednak przeciwnościami, okazali biało-czerwoni, że siły ich i umiejętność wzrastają z siłą i poziomem przeciwnika. Toteż poraz drugi udała im się sztuka, którą niewielu pochlubić się może. Pobili drugi raz Viennę. Zwycięstwo zasłużone, wywalczone po zaciętych zmaganiach, a miało się wrażenie, że gdyby zawodów nie przerwano z powodu ciemności 20 min. przed końcem, to cyfrowo wynik byłby dla gospodarzy jeszcze korzystniejszy.

Zawody jak i poprzednie stały na bardzo wysokim poziomie i utrzymywały dość licznie, mimo fatalnej pogody zebraną publiczność w bezustannem napięciu. Wiedeńczycy, tym razem przyjechali bez Konradów, którzy wstąpili do Amatorów, natomiast wstawili Gschweidla, słynnego Uridila i Hoffmanna. Skład więc był następujący: Ostricek; Rainer, Blum; Pichinger, Hoffmann, Seifert; Lhotka, Fürst, Gschweidl, Uridil, Seidl. W drugiej połowie Lhotka przesunął się na lewego łącznika, na lewe skrzydło wszedł Fischer.

Być może, że pod względem kombinacyjnym, finezji i wyrafinowania w pociągnięciach drużyna wiedeńska nie była na tym samym poziomie co za pierwszego pobytu w Krakowie. Była natomiast bardziej pracowitą, ambitną, ruchliwą i bojową. Hoffmann jako środkowy pomocnik nie ma rutyny Konrada J., lecz jest znacznie młodszy, a ta zaleta wyrównuje u tego gracza brak doświadczenia. Gschweidl i Uridil zwłaszcza ten drugi rozczarował. Gschweidl jest ciężki, Uridil czeka tylko na przebój, a przy uważnej pomocy i obronie okazje trafiają się rzadko. W ataku wyróżniał się tylko Lhotka oraz paru dobrymi centrami Seidl. Rainer i Blum i tym razem wykazali swą wysoką klasę, zwracając uwagę swem świetnem ustawianiem. Ostricek zawinił pierwszą bramkę, lecz w kilku wypadkach okazał swą wybitną klasę. Cracovia wystąpiła z Ptakiem na prawym łączniku i Zastawniakiem I jako lewym obrońcą. Zdaje się, że wystarczy jeżeli się poda, że miała swój dobry dzień. Po wyrównaniu nie byłaby się oparła biało-czerwonym drużyna nawet od Vienny mocniejsza. Ataki szły z siłą, a że obrońcy pracowali bez błędu, przeto zwycięstwo było pewne.

Gra sama ogromnie szybka, ataki zmieniają się błyskawicznie. Już w 5 min. Vienna zdobywa pierwszą bramkę. Strzelcem był Uridil, któremu Gschweidl wysuwa piłkę za obrońców. Szumiec, grający zresztą bardzo dobrze, ale który nie umie jeszcze wybiegać w odpowiednim momencie z bramki i tym razem zapóźno rzuca się przed Uridila. Cracovia odpowiada, ładnym atakiem, ale Ciszewski zamiast strzelać, chce zatrzymać centrę Kubińskiego i doskonała sposobność mija. Pod bramką Cracovii krytyczny moment, gdy Szumiec przepuszcza centrę prawego skrzydła, ale Chruściński ratuje z linji bramkowej. Gospodarze inscenizują kilka pięknych ataków, przyczem okazuje się doskonała forma Kałuży. Jeden z rafinowanych strzałów ociera się prawie o słupek. W 15 min. pada bramka dla Krakowian. Ciszewski wypuszczony przez Kałużę, oddaje pod ostrym kątem strzał. Chwyta na samej linji niepewnie Ostricek, któremu nadbiegający w tejże chwili Kałuża wybija głową piłkę z rąk. Następne minuty należą do Cracovii. Kilkakrotnie ratuje Ostricek, parę strzałów idzie obok. Gra przesuwa się jednak pod bramkę Cracovii. Dwukrotnie zagrywa pięknie Szumiec, chwytając trudne podania Strycharza i Chruścińskiego. Lewy łącznik strzela z dogodnej sytuacji [gra] przenosi się w pole przeciwnika. Wśród zmiennych ataków upływa pierwsza połowa.

Już w drugiej minucie oddaje Chruściński po rzucie z rogu piękny strzał z powietrza, ale przenosi. W następnej minucie zamieszanie pod bramką Cracovii i Lhotka strzela drugą bramkę. Vienna atakuje zacięcie i ma przez kilka minut przewagę. W 10 minucie centruje dołem Sperling piłka pada idealnie pod nogi nadbiegającego Ptaka, lecz nadbiegający obrońca zazdrości mu widocznie laurów i sam pakuje piłkę w siatkę. Z tą chwilą Cracovia gra na wygraną. Już w dwie minuty później Ciszewski dostaje piłkę od Strycharza, przejeżdża między obrońcą i nad rzucającym mu się w nogi Ostrickiem strzela zwycięzką bramkę. Wiedeńczycy widocznie zdenerwowani. Uzyskują coprawda rzut z rogu, ale na tem wyczerpuje się ich siła ofenzywna. Cracovia atakuje, Ostricek ma wcale dużo zajęcia. Przebój Kałuży udaremnia faulem Blum. Sędzia przenosi piłkę z pola karnego i zamiast rzutu karnego, daje wolny z linji karnej. Ostricek chwyta jeszcze fenomenalnie ostry strzał Kałuży i w 25 min. z powodu ciemności sędzia kończy zawody. P. Seidner nie był tym razem takim sędzią, jak tego wymagał poziom zawodów.

Źródło: Kurjer Sportowy nr 22 z 12 sierpnia 1925

Przegląd Sportowy

Rozegrane w dniu 5 b. m. zawody rewanżowe przyniosły, mimo przewagi technicznej i taktycznej wiedeńczyków, zwycięstwo biało-czerwonym. Cracovia, która wystąpiła bez Fryca, grała bardzo ambitnie i twardo. Gra, prowadzona w szybkiem tempie, obfitowała w emocjonujące sytuacje podbramkowe. Ataki miejscowych, przeprowadzane bardzo energicznie, prawie zawsze kończyły się celnym strzałem, w przeciwieństwie do Vienny której atak, kombinując doskonale w polu, nie mógł się zdobyć na strzał. Pierwszą bramkę zdobywa Vienna w 5 minucie z przeboju prawego łącznika, lecz w parę minut potem Ciszewski silnie strzela a piłkę, źle odbitą przez bramkarza wiedeńczyków, pakuje Kałuża głową do siatki. Gra do pauzy nie przynosi już zmiany. Po pauzie gra równorzędna. Zaraz na początku zdobywa znów Vienna prowadzenie przez lewego łącznika. Zaciekłe ataki Cracovii przynoszą wyrównanie z centry Szperlinga; lewy obrońca Vienny kiksuje i piłka siedzi w siatce. Już w następnej minucie zdobywa Ciszewski z doskonałego podania Kałuży zwycięską bramkę. Grę z powodu ciemności skrócono o 30 minut. Z drużyny gości dobrymi byli obrońcy i środek pomocy; trójka środkowa ataku nie umiała zdecydować się na strzał. W drużynie gospodarzy zawiódł Ptak i Zastawniak I, grający na miejscu Fryca. Rzuty rożne 2:2. Sędziował p. Seidler słabo, odgwizdując mylnie spalone i wolne. Publiczności bardzo mało.

Źródło: Przegląd Sportowy nr 32 z 12 sierpnia 1925 [1]

Nowy Dziennik

Relacja z meczu w dzienniku żydowskim Nowy Dziennik

Poraz drugi odniosła zwycięstwo Cracovia nad sympatyczną drużyną wiedeńską. Pomyślny ten wynik przypisać należy większej ambicji gospodarzy, którzy potrafili tym wyrównać wyższą techniką gości. U tych ostatnich jednak atak ze słynnym Uridilem stał na wysokości zadania, ale tylko w polu, bo pod bramką brakło mu decyzji do strzału. Tyły słabe z wyjątkiem środkowego pomocnika Hofmanna.

W Cracovii lepszy niż zwykle Ciszewski, który strzelił dwa goale, a doskonały Gintel. Słaby natomiast był Szumiec w bramce oraz obaj Zastawniacy.

Mimo deszczu gra była bardzo interesująca.

Źródło: Nowy Dziennik nr 177 z 8 sierpnia 1925

Ilustrowany Kuryer Codzienny

Relacja z meczu w dzienniku Ilustrowany Kuryer Codzienny

Wczorajsze zawody rozegrane po raz pierwszy po dłuższej pauzie, spowodowanej klęską powodzi, na boisku Cracovii, przyniosły drużynie tegoż klubu ładny sukces.

Vienna naogół zrobiła wrażenie nieco słabszej drużyny niż za poprzednim swoim pobytem w Krakowie, jednak technicznie i kombinacyjnie grę jej można zaliczyć do najlepszych, jakie w Krakowie widziano. Jednak tym razem w drużynie tej obok bardzo silnych punktów, do których należała trójka środkowa ataku (Uridl na prawym, Lottka na lewym liczniku, zaś w środku Gschweldl), dalej Hoffman na środku pomocy i Blum w obronie były też i bardzo słabe, jak boczni pomocnicy i lewy skrzydłowy.
Gra drużyny Cracovii zadowoliła nawet wybrednego widza, niektóre ataki w końcowem wykonaniu były do-, skon ale pomyślane i przeprowadzone, przyczem najlepszym może wogóle na boisku był tym razem Ciszewski, który mimo b. dobre gry Kałuży obejmował czasem role dyrygenta ataku. Pomoc uzupełniła całkowicie swoje braki techniczne wytrzymałością i nadzwyczajną pracowitością, nie było w niej tym razem słabych punktów, takowe dały się zauważyć w dwóch tylko miejscach, tj. na prawym backu, gdzie Fryca zastąpił Zastawniak senior i na prawym łączniku, gdzie grał niedysponowany Ptak. Gintel dobry jak zwykle, bramkarz i skrzydłowi nieco wyżej ponad miarę przeciętną. Przebieg gry: Rozpoczyna Cracovia, lecz szybko piłkę traci na rzecz Wiedeńczyków, których atak przeprowadzony w 2 min. doprowadza do pierwszego rzutu rożnego przeciw miejscowym, obronionego przez Chruścińsklego. W 5 min. doskonała kombinacja Gschweldl- Lottka-Uridil kończy się pierwszą bramką strzeloną przez Uridila z ładnego przeboju. W 10 min. zbiera zgrabnie Kałuża voleyen podaną mu piłkę z centry Sperlinga i strzela do bramki, atoli piłką stała się łupem bramkarza W 16 min. rewanżuje się Ciszewski który ominąwszy prawego obrońcę Vienny strzela; pierwszą bramkę dla blałoczerwonych, przyczem część winy ponosi bramkarz Wiedeńczyków, który wypuścili piłkę z ręki. Mecz do pauzy nie przynosi żadnej zmiany rezultatu, mimo obustronnie przeprowadzanych ładnie w żywem tempie ataków.

Po pauzie gra toczy się jak i w pierwszej części zawodów bez wyraźnej przewagi czyjejkolwiek strony, w 8 min. uzyskuje Lottka drugą bramkę dla swoich barw, niezrażona jednak tem niepowodzeniem Cracovia przypuszcza cały szereg ataków, przyczem i szczęście jej pomaga, bo w 10 min. strzela lewy obrońcą Reiner z centry Sperlinga drugą bramkę ale dla Cracovii. Rozanimowani tem niespodzlewanem powodzeniem grają białoczerwoni na zwycięstwo, co też osiągają dzięki Ciszewskiemu, który po dobrej centrze Kubińskiogo przejeżdża obronę Vienny i strzela w 12 min; zwycięskiego goala. Vienna przypuszcza teraz cały sze4 reg ataków, chcąc za wszelką cenę wyrównać. Cracovia otrząsa się jednak z pod tej przewagi i usiłuje nawet powiększyć swój stan posiadania przez strzał Kałuży obroniony jednak w 25 i zarazem ostatniej minucie gry przez bramkarza Viany. Sędziował p. Seidner niezadowalająco, przyczem skrócił grę z powodu ciemności po pauzie o 20 minut. Publiczności skutkiem niepogody niewiele.

Źródło: Ilustrowany Kuryer Codzienny nr 215 z 7 sierpnia 1925

"Vienna — Cracovia 3:2 (1:1)" -

Stadjon

Vienna — Cracovia 3:2 (1:1)

Relacja z meczu w tygodniku Stadjon cz.1

Relacja z meczu w tygodniku Stadjon cz.2

Dnia 5-go b. m. odbyły się te zawody na boisku, Cracovii wobec nielicznie z powodu niepogody zebranej publiczności.

Ostatnia powódź zniszczyła pierwszorzędne to boisko i obecnie jest ono prawie bez trawy.
Cracovia w składzie zwyczajnym z Zastawniakiem (starszym) zamiast Fryca okazała na zawodach tych zalety, dawniej niewidziane a tak konieczne i potrzebne mianowicie: ambicję, chęć zwycięstwa i upór w walce. To też zawody były bardzo interesujące, stojąc na wysokim poziomie pod względem techniki i kombinacji u obu drużyn.
U gości wybijali się: środkowy pomocnik bardzo dobra trójka napadu i obrońcy.
W drużynie gospodarzy słabo grał zastępca Fryc, Zastawniak straszy i Ptak na prawym łączniku.
Pozostali gracze bez Zarzutu. Ataki biało- czerwonych nadzwyczaj niebezpiecznie dla przeciwnika przeprowadzane, prawie zawsze kończą się strzałem.
Pierwszą bramkę zdobywa Vienna w 5 min z przeboju prawego łącznika. W 16 minucie Ciszewski mijając obronę oddaje silny strzał, bramkarz Vienny łapie, lecz nie dość dokładnie i Kałuża poprawia wybijając głową piłkę z rąk bramkarza. Do pauzy bez zmiany, mimo obustronnych zaciekłych ataków.
Po pauzie gra toczy się w dalszym ciągu w tempie bez wyraźnej przewagi. W 3 min. strzela lewy łącznik Vienny bramkę dla swych barw. Lecz Cracovia uporczywie dąży do wyrównania i zwycięstwa, W 10 min. centruje Sperling i lewy obrońca Vienny usadawia piłkę w swojej bramce, a w 12 min, osiąga Ciszewski zwycięskiego goala.

Zawody z powodu zmroku skrócił o 20 min. sędzia p, Seidner, chociaż można było grać jeszcze 10 minut. Sędziował słabo odgwizdując mylnie wolne i spalone. Stosunek rzutów różnych 2 : 2.

Źródło: Stadjon nr 33 z 12 sierpnia 1925

• Wynik meczu w dzienniku żydowskim Nowy Dziennik

Mecze sezonu 1925

1925-03-01 Cracovia - Zwierzyniecki Kraków 5:0   1925-03-08 Cracovia - Wawel Kraków 2:0   1925-03-15 Cracovia - TKS Toruń 5:1   1925-03-22 Cracovia - Polonia Warszawa 9:1   1925-03-29 Cracovia - I.ČsŠK Bratislava 2:4   1925-04-05 Cracovia - Czarni Lwów 3:2   1925-04-12 Cracovia - Nürnberger FV 9:1   1925-04-13 Cracovia - Čechie Karlín 1:1   1925-04-18 Cracovia - III Kerület Budapeszt 2:5   1925-04-19 Cracovia - III Kerület Budapeszt 2:2   1925-04-26 Cracovia - SK Pardubice 3:0   1925-05-03 Wisła Kraków - Cracovia 5:5   1925-05-10 Cracovia - Union Žižkov 2:3   1925-05-21 Pogoń Lwów - Cracovia 3:0   1925-05-24 Cracovia - Viktoria Žižkov 1:0   1925-05-31 Cracovia - Gallia Club Paryż 7:1   1925-06-01 Cracovia - Vasas Budapeszt 0:4   1925-06-11 Czarni Lwów - Cracovia 0:1   1925-06-13 Cracovia - Hasmonea Lwów 4:0   1925-06-14 Cracovia - Wacker Wiedeń 1:5   1925-06-21 Cracovia - Pogoń Lwów 0:1   1925-06-29 Cracovia - Vienna 2:1   1925-07-05 Makkabi Kraków - Cracovia 0:2   1925-07-26 Cracovia - ČAFC Královské Vinohrady 5:0   1925-08-05 Cracovia - Vienna 3:2   1925-08-09 Cracovia - Hakoah Graz 1:0   1925-08-23 Cracovia - Sparta Kraków 10:0   1925-08-30 Cracovia - Makkabi Kraków 6:0   1925-09-13 Cracovia - 1.FC Katowice 6:2   1925-09-19 Cracovia - Wawel Kraków 2:0   1925-09-20 Cracovia - AKS Królewska Huta 5:1   1925-09-27 Cracovia - Krowodrza Kraków 2:0   1925-10-17 Cracovia - Viktoria Žižkov 1:3   1925-10-18 Cracovia - Viktoria Žižkov 5:1   1925-10-25 Polonia Warszawa - Cracovia 2:2   1925-11-08 AKS Królewska Huta - Cracovia 0:7   1925-11-11 Cracovia - Uniwersytet Jagielloński 1:5   1925-11-15 1.FC Katowice - Cracovia 4:1   1925-11-22 Cracovia - Zwierzyniecki Kraków 2:2   1925-11-29 Cracovia - Wawel Kraków 7:0