1930-03-30 Polonia Warszawa - Cracovia 0:3

walkower, na boisku 1:0 (1:0)

Trener: Feliks Śliwiński

Liga , 1 kolejka Warszawa, Stadion Polonii, Konwiktorska, niedziela, 30 marca 1930, 15:00 Polonia Warszawa - Cracovia 0 : 3

Trener: Viktor Hierländer

Skład: Keller (55' Kornijewski) Miączyński J. Bułanow B. Seichter Jelski Nowikow Szczepaniak Ogrodziński Malik J. Pazurek Suchocki Ustawienie: 2-3-5

Sędzia: Adolf Słomczyński z Sosnowca Widzów: ok. 2 000 „ok.” nie może być przypisane do zadeklarowanego typu liczbowego o wartości 2000. Bramki J. Pazurek (23') 1:0

Skład: Otfinowski (76' Szumiec) Lasota T. Zastawniak Suchoń Chruściński Mysiak Kubiński S. Malczyk Ptak Kossok Rusin Ustawienie: 2-3-5

	Mecze tego dnia:
	1930-03-30 Cracovia II - Zieleniewski 6:0 1930-03-30 Polonia Warszawa - Cracovia 0:3

Afisz reklamujący mecz

Podczas meczu: Keller zabiera Malczykowi (C) piłkę z nóg

Podczas meczu: Suchocki pilnowany przez Ptaka (C) rezygnuje z ataku na bramkarza Otfinowskiego (C)

Podczas meczu: Od lewej stoją Kossok (C), Seichter, Rusinek (C), Malczyk (C), Keller

Podczas meczu: Bramkarz Polonii łapie piłkę

Podczas meczu: pod bramką Polonii

Podczas meczu

karykatura dot. meczu

Uwagi

Mecz został zweryfikowany w dniu 3 kwietnia z powodu występu w drużynie Polonii nieuprawnionych zawodników: Józefa Pazurka i Leonarda Malika.

Źródło: Benedictus

Opis meczu

"Atrakcyjne spotkanie Cracovii z Polonią
Warszawianie wygrywają pewnie choć w nikłym stosunku 1:0" -

Przegląd Sportowy

Atrakcyjne spotkanie Cracovii z Polonią
Warszawianie wygrywają pewnie choć w nikłym stosunku 1:0

Mecz ten, zapowiadający się jako niemal stuprocentowe zwycięstwo Cracovii, stał się sensacją już z chwilą, gdy na boisko weszła drużyna gospodarzy. Dwu rosłych, ogolonych po rekrucku chłopców, nieznanych bliżej nikomu, stanowiło jednak zagadkę niedługo. Okazało się, że to Pazurek II-gi, brat słynnego łącznika Garbarni i Malik – obaj wychowankowie nieprzebranych w talenty klubów górnośląskich.

Po trybunach przeszedł szmer: co też pokażą ci, o których zwolnienia na Śląsku toczyli wielotygodniowy bój najtęźsi i najbardziej wpływowi działacze klubu warszawskiego; czy nie zawiodą pokładanych w nich nadziei i stworzą wreszcie podstawy do odrodzenia piłki nożnej w pierwszym klubie futbolowym stolicy.

Czy Pazurek i Malik pokładane w nich nadzieje spełnili? Dziś, po jednej grze trudno na to dać odpowiedź bardziej konkretną. Jeden jest pewnik: Polonia grała z Cracovią o wiele lepiej niż z Ł. T. S. G. i osiągnęła swe zwycięstwo w pełni zasłużenie.

Górnoślązacy stanowią już dziś niewątpliwie graczy w pełnem tego słowa znaczeniu. Silni fizycznie, twardzi w walce, ambitni, zupełnie poprawni technicznie, obaj posiadają dwie rażące wady: brak startu i szybkości. Minusy te są tem poważniejsze, że obaj oni bardzo słabo orjentują się w taktyce podań prostopadłych, wybiegania na pozycje w czasie rozgrywania piłki przez partnera i idącej wślad za tem płynności oraz skuteczności akcji.

W każdym razie wzmocnienie Polonii przez górnoślązaków pchnęło zespół warszawski na tegorocznej giełdzie ligowej niepomiernie wgórę. Drużyna niedzielna jest zespołem, który może wygrać z każdym bez wyjątku klubem ligowym.

Wśród całości dość naogół wyrównanej rzuca się w oczy nieruchliwość, powolność, brak wykopu i kiksy Miączyńskiego, oraz wybitny brak szybkości i werwy w grze Ogrodzińskiego. Napastnik ten wydaje się być albo przemęczony, albo też porządnie niedysponowany; w każdym razie jeżeli jego forma obecna jest przeciętna, wiele korzyści drużyna z niego mieć nie będzie, a w obecnym stanie rzeczy użytkowo stanowczo lepszy jest Kuczanowski.

Najwyższą formę w drużynie gospodarzy wykazał Bułanow, ruchliwy jak żywe srebro, pewny technicznie (jeden kiks jednak się zdarzył), odważny, szybki, no i jak zawsze... nienajlepszy taktycznie.

Niemniej dobrze wypadła w sumie gra pomocy, w której mile rozczarował Jelski, pracujący choć powolnie, ale bez właściwego mu kunktatorstwa i sposobu gry wyglądającego na nonszalancję oraz lekceważenia przeciwnika; tym razem Jelski grał z ambicją, jak na siebie szybko, piłki podawał naogół zupełnie dobrze, a z pojedynków z Kossokiem i Chruścińskim wychodził nierzadko zwycięsko.

Seichter defensywnie stał na wysokości zadania. Maniera gry dla galerji i podniesienie swej bojowości jątrzeniem przeciwnika, oraz pełne premedytacji foule choćby odwetowe – obniżyły wartość jego gry niedzielnej bardzo wydatnie.

Nowikow brak szybkości nadrabia ciągle jeszcze... grą rękami. Przy arbitrach czułych na tego rodzaju przestępstwa, gracz ten może zarobić w ciągu meczu wiele niebezpiecznych rzutów wolnych czy nawet karnych. Pozatem grał on jak zwykle bardzo pracowicie, dobrze dofenzywnie, ale zato ofenzywnie wcale.

Obaj skrzydłowi Suchocki i Szczepaniak są bodajże najszczęśliwszem zestawieniem skrajnych napastników Polonii od wielu sezonów. Maleńki Suchocki, odważny wprost wyjątkowo, posiada zarówno jak i Szczepaniak przywileje, jakie im dała dawniejsza gra na środku napadu: swobodne operowanie – co się jednak i teraz zdarza niezawsze u skrzydłowych - obu nogami, łatwość strzału i przeboju.

Rzecz prosta, że obaj gracze omawiani nie posiadają dziś jeszcze rasy skrzydłowych; brak im pięknych biegów, a i współpraca z łącznikiem i pomocnikiem oparta jest bardziej na przypadkowości i improwizacji, niż na przemyślanym systemie.

Dla kompletu drużyny zwycięzców, która wystąpiła w składzie: Keller (Kornijewski); Miączyński, Bułanow; Seichter, Jelski, Nowikow; Szczepaniak, Ogrodziński, Malik, Pazurek II, Suchocki, nie można nie wspomnieć o Kellerze.

Jeśli o Bułanowie czy Suchockim mówi się, że są odważni, to wybiegi Kellera trzeba wprost nazwać ryzykanctwem.

Zespół białoczerwonych wystąpił w pierwszym swym tegorocznym meczu ligowym w zestawieniu: Otfinowski (Szumiec); Lasota, Suchoń (Zastawniak); Zastawniak (Ptak), Chruściński, Mysiak; Kubiński, Malczyk, Kossok (Suchoń), Ptak (Kossok), Rusinek.

Gra zespołu krakowskiego wypadła w ten sposób, że w zasadzie nie można o nim powiedzieć ani nic dobrego, ani nic złego. Krótko mówiąc, była to typowa Cracovia bez formy i bez... Kałuży. W drużynie zabrakło dyrygenta, wspólnej batuty, no i... koncert się nie udał.

Wystarczyło patrzeć na akcje Kossoka, aby zrozumieć, że ten wielki talent jest talentem łącznika, idealnego wykonawcy, a nie inicjatora akcyj. Olbrzym śląski czuł się wśród maleńkiego (nomen omen) Malczyka i surowego Ptaka osamotniony i wprost nieszczęśliwy.

Skrzydłowi zawiedli również, może głównie dzięki słabej grze swych pomocników. W każdym razie i Seichter i Nowikow trzymali Rusinka i Kubińskiego pod kontrolą, z której udało się wymienionym uwolnić wszystkiego po 2 – 3 razy.

Najsłabszym bodaj punktem biało-czerwonych był Chruściński. Jego nieczysta, półgórna, chaotyczna gra, nie można powiedzieć, aby przysparzała wielu piłek swemu napadowi. Zastawniak miał ciężką pracę z Pazurkiem, a Mysiakowi przysparzał nieco kłopotu nietyle powolny Ogrodziński, ile Szczepaniak.

Lasota i Suchoń wypadli zupełnie zadawalająco, tembardziej, że napad Polonji parł na bramkę gwałtownie, przypuszczał szturm za szturmem i przeprowadził kilka akcyj bardzo szybkich i nieoczekiwanych. Obaj bramkarze Cracovii nie mieli zasadniczo wielkiego pola do popisu.

Gra niedzielna, niezwykle ambitna i ostra, posiadała w sobie wszelkie znamiona końcowych meczów o punkty. Ząb za ząb, oko za oko – zasada ta była przez obie strony przestrzegana i wprowadzona w życie z przedziwną konsekwencją. Ptak skacze na kostkę Jelskiego – Seichter unieszkodliwia Rusinka. Szczepaniak rozbija Mysiaka – Rusinek kopie Kellera.

Na trybunach robi to wrażenie wprost ohydne; wszyscy brutale powinni być ukarani.

Jedyny punkt dnia pada z akcji Szczepaniaka, zakończonej dośrodkowaniem odbitem przez palce Otfinowskiego o poprzeczkę; nadbiegający Pazurek z najbliższej odległości umieszcza piłkę w siatce.

Sposobność podwyższenia wyniku utraciła Polonia pod sam koniec gry, kiedy za wyraźne przytrzymanie Suchockiego ręką przez Ptaka, sędzia zaordynował rzut karny. Malik jednak rzutu nie wykorzystał – strzelił w poprzeczkę.

Sędzia p. Słomczyński z Sosnowca wykazał się pełnią formy.

Źródło: Przegląd Sportowy nr 27 (516) z 2 kwietnia 1930 [1]

Ilustrowany Kuryer Codzienny

Relacja z meczu w dzienniku Ilustrowany Kuryer Codzienny

Polonja wystąpiła do tych zawodów z nowo pozyskanymi graczami śląskimi, Pazurkiem II i Malikiem, Cracovia bez Kałuży. Do 17-tej minuty prseważala Cracovia i dopiero, gdy Pazurek II po centrze Szczepaniaka strzelił jedyną bramkę, zaczęła przeważać Polonia.

Po przerwie ora ostra i równorzędna, przyczem na trzy minuty przed końcem zawodów, Malik przestrzelił kamy rzut Gra naogół interesująca i żywa.
Nowopozyskani gracze Polonji jeszcze nie wykazali nadzwyczajnej klasy, ale w każdym razie Pazurek okazał się dobrym strzelcem, a Malik zdolnym kierownikiem napadu.
Na wyróżnienie zasługują z drużyny Poionji: Bułanow, Miączyński, Jelski i Seichter, zaś z Cracovii bramkarz Otfinowski i Malczyk w napadzie. Zawiedli natomiast: Kubiński, Ptak, Suchoń, oraz Rusinek, który nadużywał jaskrawo w pojedynkach z Seichterem siły fizycznej. Kozok grał dobrze, ale brak mu było partnerów.

Sędziował dobrze p. Słomczyński, widzów ponad 3.000.

Źródło: Ilustrowany Kuryer Codzienny nr 86 z 1 kwietnia 1930

Nowy Dziennik

Relacja z meczu w dzienniku żydowskim Nowy Dziennik

Cracovia wystąpiła bez Kałuży. Do pauzy gra równorzędna, żywa a ciekawa. Jedyny punkt strzela z bliska Pazurek, po bardzo ladnem podaniu Szczepaniaka. W drugiej połowie przewaga Polonji, która nie umie wykorzystać sposobności zdobycia bramki. Pod koniec gra zaostrza się tak, że kontuzjonowany bramkarz Keller musi zejść z boiska. Publiczności około 3000.

Źródło: Nowy Dziennik nr 86 z 1 kwietnia 1930

Sport

Relacja z meczu w katowickim tygodniku Sport

Drugi mecz Polonii przyniósł jej nie¬spodziewane zwycięstwo nad Cracovią. Polonia wzmocniona przez Pazurka i Malika w ataku, przedstawiła się z bardzo dobrej strony. Miała też przez cały czas meczu przewagę i zdobyła w 25 min. przez Pazurka jedyną bramkę. Cracovia naogół zawiodła, zwłaszcza bardzo słabo grał jej atak, nawet Kozok rzadko bywał zatrudniany. Najlepiej stosunkowo wypadła gra pomocy. W Polonji bardzo dobry Butanów, Jelski i Pazurek. Widzów około 3,000, sędzia p. Słomczyński — dobry.

Źródło: Sport nr 9 z 31 marca 1930

Mecze sezonu 1930

1930 Trening Noworoczny   1930-01-19 Cracovia - Podgórze Legia Kraków 8:3   1930-01-26 Cracovia - Wawel Kraków 1:3   1930-02-23 Cracovia - Zgoda Bielszowice 5:4   1930-03-02 Cracovia - Diana Katowice 9:0   1930-03-09 Cracovia - 06 Katowice 4:2   1930-03-16 Cracovia - BBSV Bielsko 6:0   1930-03-23 Cracovia - ZPS Królewska Huta 2:2   1930-03-30 Polonia Warszawa - Cracovia 0:3   1930-04-06 Cracovia - Ruch Wielkie Hajduki 3:0   1930-04-13 Czarni Lwów - Cracovia 1:2   1930-04-21 Cracovia - Wacker Wiedeń 1:0   1930-04-27 Cracovia - Garbarnia Kraków 2:1   1930-05-04 Warszawianka Warszawa - Cracovia 1:3   1930-05-18 Cracovia - Legia Warszawa 2:3   1930-05-25 Pogoń Lwów - Cracovia 0:2   1930-06-08 Wisła Kraków - Cracovia 1:2   1930-06-09 Cracovia - Wiener Sport-Club 4:1   1930-06-22 Warta Poznań - Cracovia 1:0   1930-06-29 Cracovia - ŁKS Łódź 1:0   1930-07-06 Cracovia - ŁTS-G Łódź 3:1   1930-07-20 Cracovia - Pogoń Katowice 1:1   1930-07-27 Cracovia - Podgórze Kraków 2:1   1930-08-03 ŁTS-G Łódź - Cracovia 0:5   1930-08-09 Giewont Zakopane - Cracovia 0:21   1930-08-17 Cracovia - Warszawianka Warszawa 3:0   1930-08-24 Cracovia - Warta Poznań 1:4   1930-08-30 Cracovia - Preussen Zabrze 2:1   1930-08-31 AKS Królewska Huta - Cracovia 2:1   1930-09-07 Legia Warszawa - Cracovia 2:2   1930-09-14 BBSV Bielsko - Cracovia 1:1   1930-09-21 Garbarnia Kraków - Cracovia 2:3   1930-10-05 Cracovia - Wisła Kraków 0:1   1930-10-11 Makkabi Kraków - Cracovia 3:5   1930-10-18 Ruch Wielkie Hajduki - Cracovia 1:0   1930-10-19 Ruch Wielkie Hajduki - Cracovia 2:2   1930-11-02 Cracovia - Polonia Warszawa 3:2   1930-11-09 Cracovia - Pogoń Lwów 3:0   1930-11-23 Cracovia - Czarni Lwów 2:1   1930-11-30 ŁKS Łódź - Cracovia 0:1   1930-12-07 Wisła Kraków - Cracovia 2:1   1930-12-14 Cracovia - Legia Kraków 3:0