1962-06-16 Cracovia - Gwardia Warszawa 0:0
|
 Kraków, Stadion Cracovii, sobota, 16 czerwca 1962, 18:00
|
| ||||||||||
| Skład: H. Stroniarz Malarz Szymczyk Mikołajczyk Jarczyk Buda Hausner J. Nowak (46' Kowalik) Marciniak Pietrasiński Frasek Ustawienie: 3-2-5 |
Sędzia: Józef Kowal z Katowic |
Skład: Stefaniszyn W. Woźniak Jurczak Wspaniały R. Wiśniewski Wasiak T. Kowalewski B. Lewandowski Z. Szarzyński Gawroński Troczyński Ustawienie: 3-2-5 | ||||||||||||||||||
Znaczenie meczu
Mecz decydujący o utrzymaniu Gwardii w lidze (potrzebowała remisu) i spadku Cracovii z I ligi (potrzebowała wygranej).
Zapowiedź meczu
- Zapowiedź meczu w Dzienniku Polskim
- Zapowiedź meczu w dzienniku Gazeta Krakowska
- Pierwsza zapowiedź meczu w dzienniku Echo Krakowa
- Druga zapowiedź meczu w dzienniku Echo Krakowa
- Trzecia zapowiedź meczu w dzienniku Echo Krakowa
Opis meczu
Dziennik Polski
CRACOVTA: Stroniarz, Malarz, Szymczyk, Mikołajczyk, Jarczyk, Buda, Nowak (Kowalik), Hausner, Marciniak. Pietrasińskl, Frasek. GWARDIA: Stefaniszyn, Wożniak, Jurczak, Wspaniały, Wiśniewski, Wasiak, Kowalewaki, Lewandowski, Szarzyński, Gawron, Troczyński- Sędzował p. Kowal z Katowic. Widzów ok. 30 tys.
Jedno trzeba przyznać krakowskim piłkarzom: w sobotą wykazali wszyscy absolutną wolą zwycięstwa. Grali bardzo ofiarnie i z wielką ambicją. Byli ofensywni i zaczepni. To było jednak za mało. Do zwycięstwa potrzebny był bramkostrzelny atak, potrzebny był choć jeden napastnik, który potrafiłby wykorzystać dużą ilość okazji podbramkowych. Niestety, w piątce, a nawet siódemce krakowskich napastników nie było takiego piłkarza. Może trzy, cztery strzały zmusiły Stefaniszyna do większego wysiłku, pozostałe byty albo anemiczne, albo mijały cel o centymetry. Nie pomogła zamiana Nowaka po przerwie na Kowalika. Ten ostatni zagrał na swojej normalnej pozycji, ale nie wykazał się niczym nadzwyczajnym. Inna rzecz, te strzelić wczoraj gwardzistom bramkę było nie lada sztuką. Pod bramką Stefaniszyna przebywało 8 gwardzistów, tylko dwu było wysuniętych do przodu, czekając na podanie i ewentualne zaskoczenie obrony gospodarzy. I tak było właściwie przez cały mecz — niezwykle mocna obrona, całkowite zaryglowanie dostępu do własnej bramki i niedopuszczenie do stworzenia przez niej jakiejkolwiek groźniejszej sytuacji. Wskutek tego, rzecz jasna, ani gra nie była ładna, ani akcje nic były szczególnie żywe.
Cracovia mogła mecz wygrać. Mogła, gdyby miała lepszych napastników, bo w przekroju 90 minut była drużyną lepszą. Stałymi atakami zmusiła warszawian do zamurowania swej bramki, zmusiła ich do rozpaczliwej chwilami obrony. Powtarzam — gdyby wśród biało-czerwonych znalazł się choć jeden napastnik z prawdziwego, zdarzenia, wynik byłby z pewnością inny. Defensywna taktyka — Gwardii całkowicie odpowiadała, wynik nierozstrzygnięty w pełni zadowalał jej ambicje. Gwardziści grali na czas, w wielu wypadkach symulowali kontuzje — wszystko, by zyskać cenne minuty.
Cracovia wskutek remisu z Gwardią spada do II ligi. Nie wczorajszy mecz zadecydował o jej spadku — zadecydował o nim cały sezon i bardzo słaba postawa drużyny we wszystkich niemal meczach. Wczoraj drużyna zagrała jak już podkreśliłem, bardzo ofiarnie. Więcej takich meczów, a nie doszłoby do tego, co się stało.
Gazeta Krakowska
GWARDIA:Stefaniszyn, Woźniak, Jurczak, Wspaniały, Wiśniewski, Wasiak, Kowalewski, Lewandowski, Szarzyński, Gawron, Troczyński.
Sędziował p. Kowal z Katowic, widzów 30 tys.
To był nerwowy mecz. Atmosfera niepokoju panowała nie tylko na boisku, ale i na trybunach. Kibice próbowali kilkakrotnie dopingować swój zespół, ale widocznie brakowało im energii i sił. Oczekiwano, że w każdej chwili padnie zasadnicze, decydujące rozstrzygnięcie, które pozwoli biało-czerwonym grać bardziej spokojnie.
Gwardia zastosowała w tym ważnym dla siebie pojedynku taktykę defensywną. Tego spodziewali się wszyscy. Już w. pierwszych minutach meczu piłka szybowała kilkakrotnie wysoko nad trybuna¬mi. Dłużyły się minuty, kiedy rozpoczynano znów pojedynek.
Ambicja cechowała wszystkie akcje obu zespołów. Atak Cracovii raz po raz przedostawał się na przedpole gości. Nie było straconych piłek. Dwukrotnie wydawało się, że padnie upragniony gol. Stefaniszyn, kapitalnie raz wyłapał niebezpieczny strzał, a w kilka minut później w nieprawdopodobny wprost sposób, z linii bramkowej gwardzista wybił piłkę w pole.
Minuty podczas tego denerwującego pojedynku, płynęły bardzo szybko. Kibice łudzili się ciągle nadzieją. Piłkarze byli coraz bardziej u kresu sił. Były momenty, że na przedpolu Stefaniszyna znajdowało się kilkunastu pił¬karzy, dziewięciu w biało-czerwonych koszulkach. Cracovia nie miała nic do stracenia. Były momenty, że Gwardia mogła zdobyć bramkę. Warszawianom nie chodziło jednak o to. Konsekwentnie realizowali swój plan minimum. Remis za wszelką cenę. Remis równał się zwycięstwu i utrzymaniu się w ekstraklasie. Gościom udało się to w pełni.
Echo Krakowa
CRACOVIA: Stroniarz — Malarz, Szymczyk, Rewilak — Jarczyk, Brda — Hausner. Nowak (Marciniak). Marciniak (Frasek). Pictrasiński, Frasek (Kowalik). GWARDIA: Stefaniszyn — Wożniak. Jurczak, Wspaniały — Wiśniewski. Wasiak — Kowalewski. Lewandowski, Szarzyński, Gawroński. Troczyński.
Los do ostatka dawał Cracovii nadzieje na utrzymanie się w ekstraklasie, bo samego końca mistrzowskich rozgrywek nerwy kibiców wystawione były na ciężkie próby. Wreszcie decydującym egzaminem miało być bezpośrednie starcie dwóch zagrożonych spadkiem drużyn. Z pojedynku tego zwycięsko wyszła Gwardia, mająca ułatwione zadanie, gdyż wystarczyło jej zdobycie jednego punktu, podczas gdy Cracovia do pełnego szczęścia potrzebowała aż dwóch.
Spotkanie stało na przeciętnym poziomie, ale z uwagi na wysoką stawkę meczu trzymało widzów : w nieustannym napięciu. W , pierwszej połowie gra była prowadzona w wolnym tempie, natomiast w drugiej tempo było znacznie szybsze, a przewaga Cracovii zdecydowana. Tym niemniej „gwardziści” mieli dwie kapitalne I okazje na zdobycie bramki i uzyskanie zwycięstwa. Pierwszą ciekawszą sytuację notujemy w 16 minucie, kiedy po faulu na Frasku Pietrasiński egzekwuje rzut wolny, Ostry strzał broni Stefaniszyn. w .14 minucie po akcji całego napadu Nowak strzela głową i zdawało się, że nic nie jest w stanie uchronić Gwardię od utraty bramki. Tym- I czasem Wspaniały wybija piłkę niemal z samej linii bramkowej.
Po przerwie bramkarz gości przytomnie broni strzały Marciniaka j Kowalika. W okresie zdecydowanej przewagi krakowian, goście przeprowadzają szybki kontratak, w wyniku którego Troczyński znalazł się sam na sam z bramkarzem i fatalnie pudłuje, strzelając tuż koło słupka. W len sposób Gwardia straciła idealną okazję na uzyskanie bramki. Podobne sytuacje zmarnował na dwie minuty przed końcem meczu Kowalewski, strzelając fez koło wybiegającego Stroniarza na aut, a drugim razem ponad poprzeczkę.
Drużyna Gwardii nastawiła się wyraźnie na grę defensywną. Łącznicy wspomagali pomoc a Gawrońskiemu powierzono funkcję czwartego obrońcy. Na najlepsze noty w zespole warszawskim zasłużyli: Stefa niszy n w bramce i Jurczak na stoperze. W Cracovii zawiodła przede wszystkim pomoc, niedostatecznie wspomagająca atak oraz piątka ofensywna, która uparcie forsując grę środkiem boiska i stosując tzw. „krótką grę”, nie potrafiła ani razu zmusić’ Stefaniszyn a do kapitulacji. Zresztą ze strzałami nie było najlepiej. Tak więc nie wygrywając na swym boisku żadnego spotkania mistrzowskiego, Cracovia opuszcza szeregi ekstraklasy.
A oto, co mówią o meczu: Sędzia zawodów p. J. Kowal, prowadzący spotkanie w miejsce uprzednio wyznaczonego p. Kóski:
— Mecz bardzo trudny do sędziowania. „Gwardziści” chcieli zyskać na czasie i utrzymać korzystny dla siebie wynik remisowy. Dlatego odliczając przerwy w grze, przedłużyłem zawody o półtorej minuty. Jeśli chodzi o Cracovię, to drużyna, która nie umie strzelać, nie może liczyć na sukcesy. Trener Gwardii — T. Waśko:
— Uważam, że grupa „A” była znacznie silniejsza od grupy ,,B”. Gdyby Gwardia i Cracovia grała w tamtej grupie, to pozycje tych drużyn byłyby lepsze od dotychczas zajmowanych.
Trener Cracovii — A. Dziwisz:
— Do zawodników nie mam pretensji. Grali, Jak mogli najlepiej. Chcieli wygrać. Tym niemniej w drużynie jest jeszcze sporo do zrobienia.
1962 Trening Noworoczny 
1962-02-25 Cracovia - Garbarnia Kraków 1:1 
1962-03-08 Hutnik Nowa Huta - Cracovia 1:0 
1962-03-11 Cracovia - Górnik Zabrze 1:4 
1962-03-18 Zagłębie Sosnowiec - Cracovia 3:0 
1962-03-22 KS 27 Orzegów - Cracovia 0:0 
1962-03-25 Cracovia - Ruch Chorzów 1:1 1962-03-28 Cracovia - KS 27 Orzegów 2:0 
1962-04-01 Legia Warszawa - Cracovia 3:2 
1962-04-08 Dynamo Kijów - Cracovia 6:2 
1962-04-11 SKA Lwów - Cracovia 2:2 
1962-04-17 Cracovia - Polonia Bytom 2:1 
1962-04-23 Kielce - Cracovia 3:0 
1962-05-01 Cracovia - Kraków 1:3 
1962-05-06 Gwardia Warszawa - Cracovia 0:4 
1962-05-09 Cracovia - Zwierzyniecki Kraków 5:0 1962-05-12 Górnik Zabrze - Cracovia 9:0 
1962-05-16 Cracovia - ŁKS Łódź 0:0 1962-05-20 Cracovia - Zagłębie Sosnowiec 0:3 1962-05-27 Ruch Chorzów - Cracovia 3:1 1962-06-03 Cracovia - Legia Warszawa 0:2 1962-06-10 ŁKS Łódź - Cracovia 0:2 1962-06-13 Cracovia - Hutnik Nowa Huta 3:2 1962-06-16 Cracovia - Gwardia Warszawa 0:0 
1962-06-21 Stal Mielec - Cracovia 3:0 1962-06-23 Cracovia - Stal Mielec 0:1 
1962-07-01 Cracovia - Tarnovia Tarnów 10:0 
1962-07-07 Cracovia - Zawisza Bydgoszcz 1:0 
1962-07-11 Sandecja Nowy Sącz - Cracovia 3:0 1962-07-14 Zagłębie Sosnowiec - Cracovia 4:0 
1962-07-22 Odra Opole - Cracovia 3:1 
1962-07-28 Kęty - Cracovia 1:2 
1962-07-30 Bałtyk Gdynia - Cracovia 3:2