Marian Jabłoński

Marian Jabłoński
Informacje ogólne
Imię i nazwisko	Marian Leon Jabłoński
Urodzony	4 lutego 1922, Kraków, Polska
Zmarły	11 marca 2004, Kraków
Pseudonim	Żyletka
Pozycja	lewy pomocnik
Wzrost	174 cm
Waga	63 kg
Wychowanek	Nadwiślan Kraków
Kariera w pierwszej drużynie Cracovii
Sezon	Rozgrywki - występy (gole)
1947 1948 1949 1950	MP - 18 (9) 1L - 27 (1) 1L - 16 (0) 1L - 2 (0)
↑ 1906-1919 oficjalne i towarzyskie, od 1920 tylko oficjalne mecze
Kluby
Lata	Klub	Występy (gole)
1935-1939 okupacja 1945-1950 1955 1957	Nadwiślan Kraków Krakowianka Kraków Cracovia Start-Oldboye Wanda Nowa Huta	45 (1) (grający trener)
↑ liczba występów i goli w ekstraklasie i mistrzostwach kraju
Reprezentacja narodowa
1947-1949	Polska	3 (0)
Kariera trenerska
Lata	Klub
1954 1954 1957 1960–1962 1964–? 1967–? 1970 1972 1983–? 1985 1990	Cracovia Sparta Kraków Kabel Kraków Wanda Kraków Garbarnia Kraków Hutnik Kraków Lublinianka Lublin Hutnik Kraków Wisłoka Dębica Cracovia Wisłoka Dębica Stal Rzeszów Wisłoka Dębica Zagłębie Wałbrzych Igloopol Dębica Tarnovia Tarnów Górnik Wałbrzych Cracovia Royal Wawel SC Cracovia
j - jesień, w - wiosna

Mistrz Polski 1948

Wicemistrz Polski 1949

Marian Jabłoński 1948

Marian Jabłoński 1946

Marian Jabłoński - piłkarz. Zawodnik mistrzowskiej drużyny 1948. Młodszy brat Edwarda Jabłońskiego. W Cracovii jako Jabłoński II. Z zawodu chemigraf, trener I klasy.

W Cracovii rozegrał 63 mecze w najwyższej kategorii ogólnokrajowych rozgrywkach (45 w I lidze (1 bramka) + 18 w Nieligowych Mistrzostwach Polski (9 goli) ).

Pięciokrotnie pełnił funkcję trenera piłkarzy "Pasów".

Członek Rady Seniorów od 1986 r..

Pochowany na cmentarzu Rakowickim Kwatera: XCII Rząd: płnMiejsce: 1 a.

Wywiad - bracia Jabłońscy

"Bracia Jabłońscy o sobie Edward chce wrócić do reprezentacji — Marian do pomocy" -

Echo Krakowa

Bracia Jabłońscy o sobie Edward chce wrócić do reprezentacji — Marian do pomocy

Opis meczu w dzienniku Echo Krakowa

Każdy kto widział bramkę strzeloną przez Majerana na meczu z Rapidem w r. 1936, nigdy jej nie zapomni. Podobnie nie zapomni się wspanialej „główki" Jabłońskiego I-ego, przed którą skapitulował Albański w meczu ligowym Cracovia — Pogoń w październiku 1938 r. Mecz ten był pierwszym spotkaniem Edwarda Jabłońskiego w barwach Cracovii, a zadebiutował on na pozycji środkowego napastnika, zastępując kontuzjowanego Korbasa.

Potem Jabłoński zajął pozycję prawego pomocnika, grając od czasu do czasu na środku pomocy.
—- Na pozycji środkowego pomocnika — mówi E. Jabłoński — grałem w pierwszym mym meczu międzypaństwowym. Było to 27 sierpnia 1939 roku, a przeciwnikiem naszym była doskonała jedenastka węgierska. Wygraliśmy wówczas 4:2. Potem przyszła wojna, przejściowy spadek formy, i znów zaczynało się od początku. W roku 1946-stym i 47-mym nasza trójka pomocy, składająca się ze mnie, z Parpana i mego brata Mariana...
— ...uchodziła za najlepszą Emę pomocy w Polsce! — przerywam.
— Ale nie mówmy w czasie przeszłym. Trójka Cracovii nadał uchodzi za najlepszą linię pomocy w Polsce..
— Tak, tylko że się nie wystawia jej do reprezentacji... — uśmiecha się pobłażliwie Jabłoński. — Brata mego dlatego, że gra w ataku, a nie na swojej pozycji (!) a mnie z różnych powodów. Między innymi, że strzeliłem „samobójczą bramkę na meczu z Rumunią w Warszawie, choć takie samo przewinienie nie przeszkodziło Włodarczykowi z ŁKS-u na stale uplasować się w reprezentacyjnej jedenastce.
Jednym z powodów mojej absencji w reprezentacji jest moja rzekomo słaba forma. Ale oświadczam panu, że gra mi się teraz znacznie lepiej niż na wiosnę i w lecie.
— Głowa do góry, panie Edwardzie! Jestem przekonany, że w roku przyszłym zarówno pan jak i brat pań¬ski jeszcze niejednokrotnie wyznaczeni zostaniecie do reprezentacji.

• 
  

A teraz obciąłbym się dowiedzieć parę szczegółów o żonglerze piłkarskim, o graczu o największym opanowaniu techniki piłkarskiej t. j. o Marianie Jabłońskim.
— Nie mam jeszcze tak jak mój brat długiej bogatej przeszłości w piłce nożnej — mówi Marian Jabłoński. — Jestem wychowankiem Cracovii, niedawno ukończyłem służbę wojskową, bronię barw klubowych i okręgu, a największym zaszczytem dla mnie był awans do reprezentacji Polski w roku bieżącym. Grałem przeciwko Rumunii 19 lipca w Warszawie. W Cracovii gram od kilku miesięcy na pozycji prawego łącznika, ale już od przyszłego sezonu powrócę na swe „stare" miejsce t. j. na pozycję lewego pomocnika. Na tej pozycji gra mi się najlepiej.

Żegnając się z braćmi Jabłońskimi, życzę im w imieniu swoim i w imieniu całej polskiej opinii sportowej jak najszybszego powrotu do łask „Wielkiej Trójki".

Źródło: Echo Krakowa nr 294 z 25 października 1947

• Informacja o przyjęciu funkcji trenera w dzienniku Gazeta Krakowska -1970 r.

Poprzednik Marian Łańko

Pierwszy Trener wraz z Władysławem Szewczykiem przez 120 dni 1 stycznia 1954 - 30 kwietnia 1954

Następca Marian Jabłoński

Poprzednik Marian Jabłoński i Władysław Szewczyk

Pierwszy Trener przez 154 dni 2 maja 1954 - 2 października 1954

Następca Tadeusz Parpan

Poprzednik Romuald Meus

Pierwszy Trener przez 202 dni 20 stycznia 1970 - 9 sierpnia 1970

Następca Romuald Meus i Tadeusz Miksa

Poprzednik Jerzy Warchala

Pierwszy Trener przez 36 dni 26 maja 1985 - 30 czerwca 1985

Następca Antoni Szymanowski

Poprzednik Leszek Mrugalski

Pierwszy Trener przez 31 dni 1 stycznia 1990 - 31 stycznia 1990

Następca Tadeusz Moskal