Władysław Szewczyk

Władysław Szewczyk
Informacje ogólne
Imię i nazwisko	Władysław Szewczyk
Kraj	Polska
Urodzony	26 czerwca 1913, Kraków, Galicja
Zmarły	23 lutego 1992, Kraków
Pozycja	środkowy napastnik
Wzrost	168 cm
Waga	70 kg
Wychowanek	Łobzowianka Kraków
Kariera w pierwszej drużynie Cracovii
Sezon	Rozgrywki - występy (gole)
1947 1948	MP - 10 (20) (sic!) 1L - 14 (8)
↑ 1906-1919 oficjalne i towarzyskie, od 1920 tylko oficjalne mecze
Kluby
Lata	Klub	Występy (gole)
1926-1935 1936-1937 1937-1939 1947-1949	Łobzowianka Kraków Wisła Kraków Junak Drohobycz Cracovia	17 (6) 14 (8)
↑ liczba występów i goli w ekstraklasie i mistrzostwach kraju
Kariera trenerska
Lata	Klub
1954	Cracovia
j - jesień, w - wiosna

Mistrz Polski 1948

zdjęcie grobu w Krakowie

Władysław Szewczyk

Władysław Szewczyk - piłkarz, trener I drużyny. Wykształcenie zawodowe.

Członek Rady Seniorów od 1980 r..

Rozegrał w Cracovii 14 meczów w I lidze (8 goli).

Pochowany na cmentarzu Rakowickim Kwatera: LXXIII Rząd: 29 Miejsce: 16.

Wywiad z Władysławem Szewczyk

"Zwiedziłem niemal pół świata — mówi Wł. Szewczyk" -

Echo Krakowa

Zwiedziłem niemal pół świata — mówi Wł. Szewczyk

Opis meczu w dzienniku Echo Krakowa

Jednym z najstarszych pałkarzy krakowskich jest Władysław Szewczyk, środkowy napastnik Cracovii.

Już jako 13-letni chłopiec grał Szewczyk, w piłkę nożną i pomimo te¬go, że często zmieniał barwy klubo¬we, nie zmienił dwóch rzeczy: przywiązania do ulubionego sportu orać pozycji środkowego napastnika. Szewczyk grał stale na środku ataku począwszy od debiutu w swej macierzystej drużynie „Łobzowiance" a skończywszy na „Cracovii".
~ Pierwsze kroki w piłkarstwie — mówi Władysław Szewczyk — stawiałem w mej dzielnicowej drużynie Łobzowiance Następnie w latach 1935—1937 grałem w krakowskiej Wiśle, po czym wyjechałem do Drohobycza, gdzie w barwach „Junaka” grałem aż do wybuchu wojny. A w czasie wojny?
— Zwiedziłem blisko pół świata. Przez Węgry, Turcję, Syrię, Palestynę, Iran, Irak Egipt dotarłem do Włoch, gdzie skończyła się moja odysseja. Stąd już tylko podróż do Anglii, demobilizacja i powrót do kraju.
— A czy w armii polskiej również grał pan w piłkę?
— No oczywiście! Mieliśmy drużynę złożoną z doskonałych zawodników, która odnosiła liczne sukcesy.
Było to w latach 1941—1943. Znajdowałem się w ówczas w swej szczytowej formie, podobnie jak kilku moich dawnych kolegów, którzy w zawodach na Środkowym Wschodzie znajdywali uznanie zarówno u przeciwnika, jak i u kolegów z naszej dywizji, którzy w piłkę nie grali.
— A kiedy wiódł pasa do kraju?

— W czerwcu bieżącego roku. Podpisałem w tym miesiącu zgłoszenie do Cracovii, a pierwszym moim spotkaniem w barwach tej drużyny był mecz z Gedanią 29 czerwca w Gdańsku w spotkaniach o wejście do Ligi zdobyłem 21 bramek, co jest dosyć dużo, jeśli się zważy, że grałem właściwie tylko pół sezonu. Przypuszczam, że w przyszłym sezonie uplasuję się w czołówce najlepszych strzelców piłkarskich w Lidze — kończy swe wypowiedzi sympatyczny napastnik białoczerwonych.

Źródło: Echo Krakowa nr 312 z 13 listopada 1947

Poprzednik Marian Łańko

Pierwszy Trener wraz z Marianem Jabłoński przez 120 dni 1 stycznia 1954 - 30 kwietnia 1954

Następca Marian Jabłoński