1912-10-05 Cracovia - Floridsdorfer Wiedeń 2:0
|
 Kraków, sobota, 5 października 1912
(1:0)
|
| ||||||||||
| Skład: Rogalski Traub I Obert Traub II Owsionka Synowiec Mielech Dąbrowski I Kałuża Luska Prochowski Ustawienie: 2-3-5 |
Sędzia: Franciszek Jachieć z Krakowa
|
|||||||||||||||||||
Bramki
| Mecz następnego dnia: | ||
Zapowiedź meczu
Ilustrowany Kuryer Codzienny
Nowiny
Czas
Zawody „Cracovii” z wiedeńskim „Florisdorfer A. C.” po południu
…
Ilustrowany Kuryer Codzienny
Opis meczu
Czas (pierwsza relacja)
Czas (druga relacja)
Ilustrowany Kuryer Codzienny
Tak w pierwszym jak i drugim dniu gra była nadzwyczaj zajmującą, w żywem tempie prowadzona, miejscami nawet bardzo ostra. W pierwszym dniu drużyna nasza cośkolwiek onieśmielona, przez blisko kwadrans przeważnie się broniła, później, nabrawszy otuchy, atakuje coraz żywiej, coraz częściej strzela na bramkę przeciwnika. Jednak wszystkie piłki chwyta doskonały bramkarz gości. Dopiero tuż przed końcem, po pięknej kombinacji Luska - Kowalski, pakuje ostatni piłkę w sieć przeciwnika. Pauza 1:0. Po pauzie gra staje się coraz ostrzejsza. Wiedeńczycy chcąc wyrównać grę, grają coraz bardziej foul, szczególnie środkowy pomocnik, za co też został przez sędziego z gry wykluczony. "Cracovia", mając grę teraz ułatwioną, atakuje energicznie, a usiłowania jej wieńczy drugi i ostatni goal.
Drugi dzień był zupełnie analogiczny. "Cracovia" z początku przyciskana, przechodzi do ataku, ale cały atak rozbija się o wybornego bramkarza wiedeńskiego. Dopiero w 30 m. uzyskuje "Cracovia" dla siebie punkt, uzyskany przez Kowalskiego. Haltime 1:0.
Po pauzie "Cracovia" jest przeważnie w defenzywie. Widać było zmęczenie Krakowian (niektórzy z nich grali trzy dni z rzędu). Tuż przed końcem musiał ustąpić p. Dąbrowski silnie uderzony przez przeciwnika. Zdawało się, że "Cracovia" nie uzyska już żadnego punktu, będąc osłabioną z powodu wypadku Dąbrowskiego. Jednak "Cracovia" jak gdyby chcąc pomścić swego kolegę, atakuje energicznie, uzyskując drugiego goala.
"Cracovia" przez te dwa zwycięstwa pokazała, że śmiało sport nasz może stawić czoło sportowi wiedeńskiemu.
Z gości wyróżniali się w pierwszym rzędzie bramkarz, lewy back i lewe skrzydło Hagen.
Nowiny
Można śmiało powiedzieć, że w oba dni wszyscy białoczerwoni począwszy od bramkarza do ataku włącznie spełniali swoje zadanie bez zarzutu. Atak szczególnie dzięki nowemu ustawieniu zyskał na szybkości i grał chwilami, zwłaszcza w sobotę wprost nadzwyczajnie. Na osobną pochwałę zasłużył jak zawsze zresztą, bramkarz p. Rogalski, który cały prawie czas miał wiele do roboty.
Z Floridsdorfu na pierwszy plan wybijał się niezrównany bramkarz p. Plhak i lewe skrzydło Hogen, całość robiła wrażenie braku zgrania, zwłaszcza raził brak kombinacyi w ataku.
Rezultat z soboty 2:0 Halftime 1:0
z niedzieli 2:0 Halftime 1:0 dla Cracovii.
Illustriertes Österreichisches Sportblatt
Jeśli możesz, 
Stanisław Mielech wspomina mecz z FAC
Prawdziwy debiut w Krakowie przed własną publicznością stał się moim zaszczytem dopiero na meczu z Floridsdorfer Atletic Club (5.X.1912 r.). Dąbrowskiego przesunięto na pozycję prawego łącznika, mnie wstawiono na skrzydło. Tremę miałem wielką, bo FAC był wówczas sławną drużyną; zwyciężał lepsze drużyny od Cracovii, a ja przecież byłem juniorem, miałem zaledwie 18 lat i niewielką umiejętność kręcenia wózków wyniesiona z Błonia.
Wszedłszy na boisko bacznie przyjrzałem się przeciwnikom, z którymi miałem mieć najwięcej do czynienia. W tych czasach jeszcze nie znano zmian pozycji więc w czasie zawodów miało się do czynienia z dwoma lub trzema zawodnikami drużyny przeciwnej. Lewy pomocnik miał wygląd nijaki, lewy zaś obrońca był łysy i nieduży, co mnie ucieszyło, gdyż nie lubiłem grac przeciwko silnym fizycznie, wysokim partnerom.
Zaczęła się gra i od razu zdałem sobie sprawę z różnicy między FAC, a moimi dotychczasowymi przeciwnikami. Wiedeńczycy nie zostawiali mi ani chwili czasu na opanowanie piłki, kryli mnie dokładnie, przejmowali wszystkie podania i właściwie przez kilka minut nie dotknąłem piłki nogą. „Źle jest – pomyślałem sobie – nie pozwalają mi dojść do piłki”. Ale wtedy przypomniałem sobie dobre rady Kożelucha. Odszedłem na sama linię autową, aby pomocnik nie mógł trzymać w szachu jednocześnie mnie i Dąbrowskiego i starałem się ustawić tak, aby w momentach gdy moi partnerzy byli przy piłce,, nie było pomocnika na linii ewentualnego podania. Nastawiłem się na to, że podana mi piłkę podprowadzę wzdłuż bocznego autu jak najbliżej linii ramkowej, a potem oddam wysoka centrę i niech tam Kałuża i Luska robią z nią co potrafią.
Jakoż po chwili Kałuża ściągnął na siebie pomocnika i wypuścił mi piłkę w bieg. W momencie gdy ją doganiałem, katem oka zauważyłem, że obrońca pędzi na mnie z boku pod kątem prostym do kierunku mojego biegu. „Chce mnie razem z piłką wyekspediować na aut – błysnęło mi w głowie – ale poczekaj rozbijaczku, zastosuję ci trick Poznanskiego – z obieganiem lukiem lewą stroną – i sam polecisz w aut”
Trick ten (niestety, dziś już w Polsce zapomniany) polegał na tym, że atakującego obrońcę wytrzymywało się do ostatniego momentu, a gdy już, już miał dotknąć piłki, wypuszczało się ją lekko wprzód. Jednocześnie należało cofnąć się pół kroku w tył (półobrotem w lewo), by zrobić przepust rozpędzonemu przeciwnikowi. Gdy ten wyleciał za boisko, dochodziło się bez trudu do piłki i centrowało. Wózek ten udawał się tylko wtedy, gdy przeciwnik atakował skrzydłowego pod kątem prostym do kierunku jego biegu i gdy był w dużym pędzie.
Zastosowałem ten trick wobec mojego „łyska”. Wyleciał na aut nie wiedząc jak się to stało i musiał mieć głupia minę, bo publiczność wybuchnęła śmiechem. Pognałem z piłką w pole i scentrowałem. Postanowiłem sobie trzymać się nadal autu, aby mieć więcej czasu na opanowanie piłki.
Mój obrońca sądził, iż dlatego nie zahaczył ani piłki ani mojej osoby, że biegł zbyt wolno. Jakoż niedługo w identycznej sytuacji poszedł za mną z jeszcze większym impetem. Tym lepiej udał się mój wózek i jeszcze większy był śmiech na trybunach. Publiczność znała zresztą ten mój sposób wózkowania z meczów grywanych w rezerwie. Przy trzeciej próbie odebrania mi piłki znów, jak się to mówi w gwarze piłkarskiej, z mojego obrońcy „zrobiłem wariata”, a publiczność dala mi brawo. Wtedy – jakby skrzydła urosły mi u ramion. Grałem jak w transie.
(….)
Mój „łysoń” po nieudanych trzech próbach zdemoralizował się i już nie odważył się na atakowanie mnie, gdy byłem przy piłce, lecz asystował mi biegnąc z boku. Zasłaniał kierunek ewentualnej centry i czekał na mój błąd. Ale ja centrować nauczyłem się jeszcze w Porębie! Miałem więc wygodną grę i już w czasie przerwy koledzy gratowali mi udanego debiutu.
Mecz z FAC wygraliśmy w stosunku 2:0, a rewanż również tym samym stosunkiem bramek
Źródło: Stanisław Mielech - Gole, faule i Ofsaidy
1912-03-31 Cracovia - Pogoń Lwów 2:2 
1912-04-07 Cracovia - BEAC Budapeszt 5:0 1912-04-08 Cracovia - BEAC Budapeszt 3:2 
1912-04-14 Cracovia - BBSV Bielsko 3:0 
1912-04-21 Cracovia - Kassai AC 1:1 
1912-04-28 SK Moravská Ostrava - Cracovia 5:2 
1912-05-05 Cracovia - Germania Wrocław 5:0 
1912-05-08 Cracovia - AZS Kraków 6:2 
1912-05-12 Cracovia - Nemzeti Budapeszt 1:1 
1912-05-19 Cracovia - Floridsdorfer Wiedeń 1:1 
1912-05-26 Cracovia - Amateure Wiedeń 1:4 1912-05-27 Cracovia - Amateure Wiedeń 1:1 
1912-06-06 DSV Opawa - Cracovia 2:3 1912-06-09 Cracovia - SK Moravská Ostrava 0:0 
1912-06-15 Cracovia - DSB Praga 3:1 1912-06-16 Cracovia - DSB Praga 3:1 
1912-06-23 Czarni Lwów - Cracovia 0:1 
1912-06-29 Cracovia - Monori Budapeszt 2:0 1912-06-30 Cracovia - Monori Budapeszt 4:0 
1912-09-01 Cracovia - SuSV 09 Bytom 3:2 1912-09-08 Cracovia - DSV Opawa 2:0 
1912-09-15 Cracovia - Hertha Wiedeń 3:3 1912-09-22 Cracovia - Czarni Lwów 1:3 1912-09-29 Pogoń Lwów - Cracovia 1:1 1912-10-05 Cracovia - Floridsdorfer Wiedeń 2:0 1912-10-06 Cracovia - Floridsdorfer Wiedeń 2:0 
1912-10-12 Cracovia - Eintracht Lipsk 1:3 1912-10-13 Cracovia - Eintracht Lipsk 1:2 1912-10-27 Cracovia - AZS Kraków 3:0 
1912-11-03 Cracovia - Wisła Kraków 4:2 1912-11-17 Cracovia - Wisła Kraków 2:0