1947-09-04 Kraków - Śląsk 5:1

mecze towarzyskie Kraków Kraków, czwartek, 4 września 1947 Reprezentacja Krakowa - Reprezentacja Śląska 5 : 1 (3:1)

Skład: Jurowicz Flanek Gędłek Jabłoński I Parpan Jabłoński II Bobula Gracz Giergiel Nowak Kohut

Sędzia: Romanowski Widzów: 20 000 Bramki Gracz (34') (70') Kohut (9') Bobula (37') Giergiel (78') Bąk (1')

Skład: Janik Michalski Siwy Piec II Kłos ( 46' Szaton) Gajdzik Górecki Bąk Spodzieja Cebula Barański

Puchar Kałuży

Mecz o Puchar Kałuży.

Zapowiedź meczu

• Zapowiedź meczu w dzienniku Dziennik Polski

Opis meczu

"Kraków bije Śląsk 5:1" -

Dziennik Polski

Kraków bije Śląsk 5:1

Relacja z meczu w dzienniku Dziennik Polski cz.1

Relacja z meczu w dzienniku Dziennik Polski cz.2

Wynik 5:1 (3:1) dla Krakowa z reprezentacja Śląska wygląda na triumf Jednak nim nie jest. I nawet. gdyby nie Janik, doskonale broniący bramki Śląska. to i wyższy wynik triumfem też by nie był. Śląsk nie okazał się przeciwnikiem, jakiego się spodziewano. Jego piłkarze z nowo, kreowanymi reprezentantami zaorali wybitnie poniżej swej formy. Brak Cieślika dał się wybitnie odczuć w linii ataku, odzie jedynie Spodzieja i częściowo Cebula byli groźniejsi. Pomoc wybitnie ociężała, w obronie Michalski dużo lepszy od Siwego.

Z gry drużyny Krakowa, lako zespołu. trudno być zadowolonym Ponad poziom wybijał się Gracz w ataku i Parpan w pomocy. Kraków, podobnie jak i Śląsk. grał chwilami mocno chaotycznie Nie było mowy n systemie. obrońcy i pomocnicy pchali atak do przodu, ale często napastnicy po piłkę musieli się też wracać. I tu pracowitym okazał 6ie Gracz. Nie tylko kierował atakiem, ale znakomicie cofał się do tyłu, wybierał piłkę nieraz napastnikom śląskim i dążył z nią ku przodowi. Obok Gracza w ataku dobrze wypadli ruchliwy Kohut i Nowak. Trójka ta miała szereg bardzo ładnych zaorań. niestety zbyt często hołdowała grze koronkowej i ostatecznie strzałowe zawiodła Wiele murowanych pozycji zostało przez nią zupełnie zaprzepaszczonych Mało grano skrzydłami, tak Giergielem jak i Bobula. Pomoc nie miała specjalnie trudnego zadania, bracia Jabłońscy jednak jakoś nie błyszczeli. Obrona pewna, ale faktycznie nie zawsze najlepsza. Jurowicz miał szereg chwytów wybitnie niepewnych, wywołujących zdenerwowanie a bramka Śląska nie padła bez jego winy. Dobrze. że napastnicy śląscy byli zbyt powolni, i nie zdążyli na czas wykorzystać jego błędów. I tu właśnie brak szybkiego Cieślika, który ze swoim szybkim doskokiem był w Pradze tak narożny, dał się Śląskowi we znaki.

W sumie spotkanie stało tylko momentami na poziomie dobrym. — całość zaś była mniej niż przeciętna. I ta tkwi uzasadnienie, dlaczego wysokiego zwycięstwa Krakowa nie nazwaliśmy wybitnym sukcesem. Drużyny wystąpiły w składach następujących:

Śląsk: Janik (Pogoń Kat.). Michalski (Naprzód Lipiny). Siwy (Polonia Piekary). Piec II (AKS). Kłos (WMKS), Gawdzik IAKS), Górecki i Bąk (obaj Naprzód Janów). Cebula (Ruch). Spo. dzieją i .Barański (AKS).

Kraków: Jurowicz (Wisła). Gędłek (Cracovia). Flanek (Wisła), Jabłoński I. Parpan, Jabłoński II (wszyscy Cracovia), Giergiel, Gracz (obaj Wisła), Nowak (Garbarnia), Kohut (Wisła), Bobula (Cracovia).

Początek spotkania był sensacyjny, gdyż Śląsk już w 1 min. prowadził 1:0. Górecki strzelił ostro, pitka odbiła się od słupka. Jurowicz zdezorientowany nie zdążył za nią i nadbiegający Bąk lekko dobił. Kontrataki Krakowa są jednak groźne. Janik za swe piękne parady i wychwytywanie piłek w niebezpiecznych sytuacjach staje się z miejsca ulubieńcem publiczności. Dopiero 13 min. przynosi wyrównanie. Krótka kombi, nacja: Gracz. Nowak. Kohut i ten ostatni jest szybszy niż wybiegający Janik i przerzuca nad nim piłkę. Strzelenie Janikowi bramki psychicznie poprawiło nastrój w drużynie krakowskiej, gdyż ogólnie liczono się, że bramkarz Śląska będzie nie do przełamania Druga bramką pada dopiero w 34 min. ze wspaniałego strzału, mierzonego przez Gracza w dolny róg. Janik mimo robinsonady nie zdołał dosięgnąć piłki. Zdobycie trzeciej bramki w zamieszaniu przez Bobule w 37 min. było wybitnie z winy Gaidzika. który zamiast piłkę posłać natychmiast w pole, bawił się nią na polu karnym.

Po przerwie w drużynie śląską nastąpiła zmiana w linii pomocy W miejsce Kłosa wszedł Piec a na pr. pozycje przybył Szaton. Przyczyniło się to do lekkie! poprawy gry teł linii. Śląsk był w tym okresie drużyna nie grająca specjalnie norze! od Krakowa, który mając zwycięstwo zapewnione zbytnio się nie wysilał. Krakowianie w linii ataku byli jednak groźniejsi i zdołali strzelić Janikowi jeszcze 2 bramki. Obie w ładnym stylu. Czwarta w 25 min no kombinacji Bobula—Nowak—Gracz ze strzału tego ostatniego. oraz ostatnia w 33 min., dobita przez Giergiela. Po jego strzale głowa i wypuszczeniu piłki przez Janika.

Sędziował Romanowski, spokojnie. Widzów ponad 20.000. Wielu z widzów odeszło od kas. (t.)

Po spotkaniu tym na pierwsze miejsce w rozgrywkach o puchar śp. J. Kałuży wyszedł Kraków.

Źródło: Dziennik Polski nr 243 z 6 września 1947

Mecze sezonu 1947 (Kraków)