Janusz Winnicki

Janusz Winnicki
Informacje ogólne
Imię i nazwisko	Janusz Winnicki
Kraj	Polska
Urodzony(a)	17 lipca 1939, Nadwórna, Polska
Zmarły	8 czerwca 2016, Kraków

zdjęcie grobu w Krakowie

Janusz Winnicki urodził się 17 lipca 1939 w Nadwórnej (woj. Stanisławów). Aktywny działacza KS Cracovia 1906 do ostatnich chwil. Syn działacza Cracovii Emila.

Zawodnika I drużyny koszykówki w latach 1958-1963, dwukrotnego Mistrz Polski Juniorów, organizator Stowarzyszenia na Rzecz Wspierania Koszykówki KS Cracovia, Prezesa MKS Cracovia SSA w latach 2000-2002, Wiceprezesa KS Cracovia i KS Cracovia 1906 w latach 2006-2016,

jednego z założycieli Fundacji „100 Lat KS Cracovia” i jej Prezesa. Członka Społecznego Komitetu Budowy Pomnika J. Kałuży,

aktywny uczestnik i animator procesu inwestycyjnego budowy Hali Sportowej 100-lecia Cracovii. Przewodniczącego Kapituły Odznaczeń, Członka Rady Seniorów, Uhonorowanego wieloma odznaczeniami państwowymi, resortowymi i sportowymi, w tym odznaczonego Medalem Merenti KS Cracovia i Orderem Cracovia Restituta.

Pochowany na cmentarzu Rakowickim Kwatera: XIVA Rząd: 11 Miejsce: 32.

Wywiady

Koszykarz, budowniczy i wybitny działacz

Stan cywilny: żonaty, córka - wnuk

Wykształcenie: wyższe - Politechnika Krakowska

Zawód wyuczony/wykonywany: mgr.inż budownictwa, emeryt

Przebieg kariery zawodowej: przez niemal 40 lat związany z realizacją inwestycji energetycznych w kraju i zagranicą. Bezpośrednio kierował budowami "pod klucz": Elektrownia Siersza 500 MW w latach 1964 - 1971, Elektrownia Pałaniec 1600 MW w okresie 1973 - 1979 w kraju. Zagranicą w okresie od 1971 - 1973 roku kierował budową Elektrowni Tusimice w CSRS. Koordynował i nadzorował ekipy firmowe zagranicą i tak elektrownie atomowe: PAKS - Węgry, KOZŁODUJ - Bułgaria, NORD - Niemcy, SMOLEŃSKA i CHMIELNICKA - d.ZSRR, DUKOVANY - CSRS. Elektrownie olejowe: HOMS - Libia. Uczestniczył w procesach inwestycyjnych EC Kraków - Łęg, EC i Tlenownia Huty Katowice, EC Skawina, a także ciepłownie miejskie w Rzeszowie, Kielcach i Tarnowie. Współpracował z budowniczymi Elektrowni Bełchatów, Opole, Stalowa Wola i elektrowni wodnej w Porąbce - Żar.

Posiadane odznaczenia i wyróżnienia: Srebrny Krzyż Zasługi (1972 r) Złoty Krzyż zasługi (1985 r) Złote odznaki: "Zasłużony dla Ziemi Krakowskiej" (1987 r) "Zasłużony dla Województwa Tarnobrzeskiego" (1982 r) Zasłużony dla Energetyki (1983 r). Srebrna odznaka Polskiego Związku Inżynierów i Techiników Budownictwa oraz Złota Odznaka Honorowa Polskiego Związku Koszykówki (1987 r).

Zainteresowania pozasportowe: główne upodobania to historia, geografia i muzyka.

CRACOVIA to klub, w którym jako młodzieniec grał Pan w koszykówkę. Kiedy to miało miejsce i dlaczego związał się Pan właśnie z nim?

Koszykówkę "poznałem" w III LO w Krakowie za sprawą Adama "ROCHA" Kowalskiego - pierwszego nauczyciela sportu i wychowawcy. W ślad za NIm, przez klub opiekuńczy Start Stare Miasto trafiłem do CRACOVII, w barwach której rozegrałem ponad 250 zawodów we wszystkich możliwych klasach (1957 - 1962 r).

Jakie sukcesy sportowe udało się Panu osiągnąć?

Do ważniejszych moich sukcesów zaliczam: w latach 1954 - 1957 zdobycie wraz z drużyną dwukronych tytułów mistrza Polski juniorów, akademickiego mistrza Polski i 6 występów w narodowej reprezentacji.

Po zakończeniu kariery sportowej, firma którą Pan kierował opiekowała się odrodzoną dzięki Panu i Grażynie Urbanowicz sekcją koszykówki. Czy to były podwaliny pod niedawny awans (2006 r) drużyny koszykówki do II ligi ?

Tak. Wspołnie z Grażyną Rouppert-Urbanowicz udało nam się powołać do życia Stowarzyszenie Wspierania Koszykarzy CRACOVII, któremu szefowałem od założenia w 1997 do 2003 roku. Obecnie rozważam powrót do aktywnej pracy w klubowej koszykówce. Awans do II ligi jest w największym stopniu sukcesem naszego stowarzyszenia.

Jak będzie w przyszłości funkcjonowała sekcja koszykówki męskiej?

Niewątpliwie, przyszłość tej sekcji w dużej mierze zależeć będzie od utrzymania grup młodzieżowych do czasu wejścia na własny obiekt - teraz korzystamy z wielu obcych obiektów - potrwa to, moim zdaniem, 3 - 4 lat.

Był epizod w Pańskim życiu, iż pełnił Pan funkcję prezesa MKS CRACOVIA SSA. Czy słuszne było wówczas podjęcie decyzji o wyburzeniu pawilonu przy ul. Józefa Kałuży, co później skutkowało bezdomnością KS CRACOVIA przez 3 lata?

Moja praca w MKS CRACOVIA SSA trwała w okresie 2000 - 2002 r. Spełniając wymagania komisji kwalifikacyjnej: znajomość sportu i branży inwestycyjno-budowlanej, jako wiceprezes rozpocząłem walkę o pozwolenie na budowę projektu firmy IVACO. Wyburzenie starego budynku klubowego - pawilonu - za pisemną zgodą Zarządu KS CRACOVIA i Prezydenta Miasta Krakowa było wynikiem zapisów umowy z IVACO z 1997 roku. Komplet umowy jest w posiadaniu MKS CRACOVIA SSA od kwietnia 2002, kiedy to wręczyłem go prezesowi Spółki p.Pawłowi MISIOROWI.

W czasie gdy był Pan Prezesem MKS CRACOVIA SSA, spółka była poważnie zadłużona i nie było spektakularnych wyników sportowych. Dlaczego ? Czym mógłby się Pan pochwalić, a czego się nie udało zrobić?

W czasie mojej kadencji jako prezesa MKS CRACOVIA SSA udało się dokonać takich osiągnięć jak: 1/ uzyskanie dwukrotnego pozwolenia na projekt IVACO i rozpocząć roboty, 2/ przejąć sekcje: hokeja na lodzie i koszykówki męskiej i łącznie z piłkarzami nie dopuścić do całkowitego rozpadu tych dyscyplin, uzyskać zgodę Rady Miasta na emisję akcji do wartości 3.000.000.- PLN.

Niestety, nie udało się: 1/ przewidzieć decyzji NSA wstrzymującej roboty i sukcesu SS Norbertanek w sądzie powszechnym, co im się nie powiodło w komsji Rządu i Episkopatu, 2/ znaleźć inwestora na tereny przy Aleji 3 Maja, 3/ przypotować wariantów zastępczych na wypadek niepowodzeń w obu powyższych tematach.

Jaka jest pańska prognoza na dalszy rozwój nie tylko sekcji koszykówki, ale całego Klubu?

Trudno to przewidzieć - mam jednak nadzieję, że w niedługim czasie powstanie hala 100-lecia CRACOVII i wówczas rozwinie się działalność wielu sekcji.

Wywiad przeprowadził: Seweryn Ratajczak

• nekrolog [1]

Poprzednik Kazimierz Ziembiński

Prezes MKS Cracovia SSA 1 II 2001 - 28 II 2002

Następca Paweł Misior