Sekcja narciarska
Sekcja narciarska w swojej działalności koncentrowała się głównie na turystyce narciarskiej i zdobywaniu odznak górskich. W znacznie mniejszym stopniu była nastawiona na sport wyczynowy. Została założona 15 listopada 1925 r., kierownikiem został prof Ignacy Król[1][2][3] nie objawiła jednak żadnej działalności jeśli nie liczyć turystycznego wyjazdu do Zakopanego.
W grudniu 1929 r. przystępiono do reaktywacji sekcji narciarskiej[4].
Praktycznie została założona 23 maja 1933[5], członkiem PZN została 7 października tegoż roku. Pod kierownictwem Bolesława Pągowskiego w zarządzie pracowali: Aleksander Rybka, Artur Irblich, Ernest Schaschek, Józef Walkowski. W początkowym okresie zorganizowano kilkanaście wycieczek w Wysokie Tatry, połączone ze zdobywaniem punktów do górskiej odznaki. Sezon 1934/35 wzbogacił działalność sekcji o udane kursy narciarskie. Były organizowane kursy w Krynicy[6], Zwardoniu[7], Wiśle[8], Rozłuczu[9], Zakopanem[10].
Pod koniec sezonu kierownictwo sekcji objął Roman Loteczko, jeden z członków-założycieli Polskiego Związku Narciarskiego. Pierwsze rezultaty w wyczynie przyniósł sezon 1936/37. Tytuł najlepszego narciarza sekcji zdobył Franciszek Profit (powołany wraz z Satorą do reprezentacji Krakowa), narciarski - Helena Kamisińska. Doszedł do skutku mecz międzyklubowy z Tatrzańskim Towarzystwem Narciarskim. W programie był bieg zjazdowy z Kasprowego, liczył się łączny czas sześciu zawodników. Drużyna Cracovii w składzie: Profit, Czupryk, Górski, Użytczuk, Stanczykiewicz i Bruzda - odniosła nieoczekiwane zwycięstwo. Nie powiodło się natomiast Czuprykowi w zjeździe w mistrzostwach Polski, upadek spowodował, że zajął dalekie, nie odpowiadające umiejętnościom 79 miejsce.
Sekcja zaczęła zapisywać nowych członków po II wojnie światowej w dn.6 marca 1945[11], a wznowienie działalności nastąpiła w listopadzie tego samego roku[12], a sportową w sezonie 1946/47[13]. W 1946 r. wydała swój własny biuletyn[14]. Kierownictwo nadal spoczywało w rękach Pągowskiego. W skład zarządu wchodzili: mgr Zdzisław Czaczko, B. Grodzki, A. Ernest Schaschek i Józef Śliz . Podobnie jak w poprzednim okresie zorganizowano kilka kursów, obozów, wycieczek. Osiągano coraz lepsze rezultaty sportowe. Helena Hartwig zdobyła trzykrotnie mistrzostwo okręgu, piąte miejsce w mistrzostwach Polski; do czołowych zawodników zaliczali się Nowak i Poniedziałek.
Działało również od 1946 r. przedszkole narciarskie Cracovii, które cieszyło się dużym powodzeniem[15][16].
Sekcja, od grudnia 1947 kierowana przez mgr Czaczko - była bardzo organizacyjnie prężną, poszczególnymi komisjami kierowali: sportową - A. Rzepka, turystyczną - prof. Garbusińska, wyszkolenia - J. Stolf.
Grudzień 1949 r. to połączenie się sekcji narciarskiej ówczesnego Ogniwa Cracovii z Zw. Tow. Sport. Tramwaj[17].
W czasach przynależności klubu do ZS Ogniwo zrzeszenie to wybitnie faworyzowało sekcję narciarską bielskiego Ogniwa, stopniowo ograniczając możliwości naszej, która w 1951 zmieniła nazwę na sekcję narciarsko-turystyczną. W 1952 nastąpiło zawieszenie działalności sekcji. Obecnie niestety taka sekcja już nie istnieje.
Sezon po sezonie
Zobacz także
Cyfrowa książka
- KS Cracovia sekcja narciarska (publikacja z roku 1937)
- ↑ tygodnik Kuryer Sportowy nr. 37 z 18 listopada 1925
- ↑ dziennikIKC nr. 320 z 21 listopada 1925
- ↑ Przegląd Sportowy nr. 47 z 25 listopada 1925
- ↑ dziennik IKC nr. 336 z 8 grudnia 1929
- ↑ Biuletyn KS Cracovia z dn. 15 października 1936 r.
- ↑ dziennik IKC nr. 12 z 12 stycznia 1935 r.
- ↑ dziennik IKC nr. 24 z 24 stycznia 1935 r.
- ↑ dziennik IKC nr. 32 z 1 lutego 1935 r.
- ↑ dziennik IKC nr. 48 z 17 lutego 1935 r.
- ↑ dziennik IKC nr. 59 z 28 lutego 1935 r.
- ↑ dziennik Dziennik Polski nr. 31 z 6 marca 1945
- ↑ dziennik Dziennik Polski nr. 279 z 11 listopada 1945
- ↑ dziennik Echo Krakowa nr. 241 z 10 listopada 1946
- ↑ dziennik Echo Krakowa nr. 284 z 22 grudnia 1946
- ↑ dziennik Echo Krakowa nr. 4 z 4 stycznia 1947
- ↑ dziennik Echo Krakowa nr. 324 z 25 listopada 1947
- ↑ dziennik Echo Krakowa nr. 338 z 11 grudzień 1949
