Jerzy Mruk
| Jerzy Mruk | |||
| |||
| Informacje ogólne | |||
|---|---|---|---|
| Imię i nazwisko | Jerzy Mruk | ||
| Kraj |  Polska
| ||
| Urodzony | 17 lutego 1938, Krynica, Polska | ||
| Zmarły | 29 października 2023 | ||
| Pozycja | bramkarz | ||
| Sezony w Cracovii | |||
| Sezon | W/G/A | ||
| 1956/57 1957/58 1958/59 1959/60 1960/61 1961/62 1962/63 |
|||
| Kluby | |||
| Lata | Klub | W/G/A | |
| 1953–1956 1956-64 1964–1970 |
KTH Krynica  Cracovia ŁKS Łódź
|
||
|
W/G/A - wystepy/gole/asysty | |||
Jerzy Mruk - hokeista Cracovii (bramkarz) w latach 50. i 60.
Reprezentant Polski juniorów.
Po zakończeniu kariery zawodniczej - trener hokejowy.
Trenował także reprezentację Polski.
Mimo zamieszkiwania poza Krakowem wciąż jest aktywny w kontaktach z Klubem. Członek Rady Seniorów.
Członek Rady Seniorów od 1957 r..
Wywiady
Hokejowa przygoda życia
Stan rodziny: żonaty, żona Zofia, syn Wojciech
Wykształcenie: wyższe - Wyższa Szkoła Wychowania Fizycznego w Krakowie, Ustredni Skola Ceske Televychovne Organizace-Skoleni Treneru Ledniho hokeja, Universita Karlova Fakulta Telesne Vychovy a Sportu oraz Praha - Studium trenerskie
Zawód wyuczony i wykonywany: nauczyciel - trener, pracownik dydaktyczno-naukowy AWF Katowice - starszy wykładowca, obecnie emeryt
Przebieg kariery zawodowej: jako nauczyciel wychowanie fizycznego pracował kolejno: w XXXI L.O w Łodzi, Liceum Zawodowym w Oświęcimiu. W latach od 1973 do 1996 tj. do czasu przejścia na emeryturę pracował jako starszy wykładowca - nauczyciel akademicki na Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach. Był kierownikiem Pracowni Teorii i Metodyki Hokeja na Lodzie i Łyżwiarstwa, pełnił też obowiązki Zastępcy dyrektora Instytutu Wychowania Fizycznego i Sportu. Jako były czynny hokeista po ukończeniu kariery poświęcił się pracy instruktorsko-trenerskiej. Posiada uprawnienia trenera klasy mistrzowskiej w hokeju na lodzie, a także uprawnienia instruktorskie tenisa ziemnego i jazdy na nartach. Jest ratownikiem II kl. WOPR. Jest autorem Finału mistrzostw Polski w hokeju na lodzie systemem Play-off od 1984 roku oraz opracowania zasad mini hokeja.
Odznaczenia i wyróżnienia: odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, srebrnym i złotym Krzyżami Zasługi, Złotym medalem za Zasługi dla Polskiego Ruchu Olimpijskiego, srebrnym i złotym medalem Działacza Kultury Fizycznej, Złotą honorową odznaką KTH, a także Złotym Herbem Krynicy Zdroju za Zasługi dla rozwoju sportu. Za zasługi dla rozwoju polskiego hokeja na lodzie został odznaczony medalem, dyplomem i złotą odznaką przez PZHL. Odznaczony srebrną jubileuszową odznakę MKS "CRACOVIA" SSA, oraz medalem Merenti KS"CRACOVIA" przez Zarząd KS "CRACOVIA" z okazji 100-lecia Klubu. Za osiągnięcia zawodowe - dydaktyczne i działalność społeczną otrzymał wiele nagród od rektora AWF w Katowicach. Dwukrotnie wybrany przez studentów AWF w Katowicach, w corocznym konkursie na najlepszego - najpopularniejszego dydaktyka.
Działalność społeczna: jest członkiem Komisji Sportów Zimowych Polskiego Komitetu Olimpijskiego. W Polskim Związku Hokeja na Lodzie jest: Wiceprezesem d/s szkoleniowych, Przewodniczącym Rady Trenerów oraz członkiem Wydziału Szkolenia.
Ulubiona książka/film: książki i filmy o tematyce przyrodniczej. Inne zainteresowania: jazda na nartach, gra w tenisa oraz spędzanie czasu na działce, a także obserwacja ptaków i zwierząt i co bardzo ważna dokarmianie ich szczególnie porą zimową.
Maksyma życiowa: Obserwuj i słuchaj innych, a popełnisz mniej błędów.
Gdy był Pan chłopcem w wieku 8 - 10 lat, interesował się sportem ?
Urodziłem się w Krynicy, gdzie większość moich rówieśników i oczywiście ja, na przełomie lat czterdziestych piędziesiątych interesowało się sportem i stawiało pierwsze kroki w sportach zimowych; hokeju na lodzie, narciarstwie i saneczkarstwie, a latem graliśmy w tenisa ziemnego i kopali w piłkę nożną. Naszymi idolami byli olimpijczycy: hokeiści: St.Csorich, M.Burda, M.Kasprzycki i E.Lewacki a z narciarzy to B.Prorok, J.Zieliński i St.Nowak. W tenisie ziemnym podziwialiśmy L. Schram-Tłoczyńską, K.Tłoczyńskiego, M.Burdę i R.Christa. Wspomnę, że wszystkie z wymienionych dyscyplin sportowych uprawiałem czynnie.
Czy w okresie młodzieńczym rozwinęła się u Pana szczególnie pasja do hokeja na lodzie ?
Narciarstwo i tenis ziemny to dyscypliny, które uprawiałem i pasjonowały mnie jako pierwsze. Sukcesy hokeistów KTH przyciągały coraz więcej młodych adeptów hokeja i ja też znalazłem się w tej grupie, a były to lata 1951/1952.
Kiedy i w jakich okolicznościach związał się Pan z CRACOVIĄ ?
W sezonie 1954/1955 zadebiutowałem w bramce KTH. Byłem jednym z czterech bramkarzy, a pierwszym i bezkonkurecyjnym był W.Pabisz. Po zdaniu matury i wyjeździe na studia do Krakowa związałem się z zespołem CRACOVII, w której występowałem w latach 1956 - 1964.
Jak przebiegała Pańska kariera jako zawodnika, a później trenera ?
Jako bramkarz CRACOVII, występowałem również w reprezentacji Polski juniorów, reprezentacji młodzieżowej oraz w reprezentacji seniorów występującej pod nazwą "Białe Orły". Grałem również w reprezentacji Warszawy. W sezonie 1963/1964 przegrałem rywalizację o miejsce w ekipie olimpijskiej z W.Pabiszem. W latach 1964/1970 grałem w zespole ŁKS-Łódź, występowałem też w II reprezentacji Polski, która rozgrywała spotkania w Szkocji, Rosji i Chinach. W latach 1964/1970 pracowałem w MKS Hala Sportowa w Łodzi jako instruktor hokeja na lodzie i w PZHL - szkoląc młodych bramkarzy. Następnie pracowałem jako trener w ŁKS Łódź, Unii Oświęcim, GKS Katowice, Zagłębiu Sosnowiec, MOSIR - Sosnowiec oraz w Szkole Mistrzostwa Sportowego w Sosnowców. W latach 1973 - 1976 pracowałem w PZHL jako trener bramkarzy - współpracownik trenera A.Jegorowa i J.Kurka, uczestnicząc z reprezentacją w Mistrzostwach Świata i Europy w Katowicach w 1976 roku. W latach 1980 - 1983 jako II trener, uczestniczyłem w Mistrzostwach Świata i Europy we Włoszech, gdzie zdobyliśmy 2 miejsce w Grupie "B" i w Austrii gdzie również w Grupie "B" zajęliśmy 3 miejsce. Następnie w mistrzostwach Świata i Europy:
- 1985 rok Szwajcaria zdobycie 1 miejsca w grupie "B"
- 1986 rok Rosja zdobycie 8 miejsca w grupie "A"
- 1987 rok Włochy zdobycie 1 miejsca w grupie "B"
- 1988 rok Igrzyska Olimpijskie Calgary - Canada
- 1989 rok Szwajcaria zdobycie 8 miejsca w grupie "A"
- 1991 rok Austria zdobycie 4 miejsca w grupie "B"
- 1992 rok Igrzyska Olimpijskie Albertville - Francja
- 1992 rok Czechosłowacja zdobycie 12 miejsca w grupie "A"
- 1994 rok Dania zdobycie 3 miejsca w grupie "B"
- Mistrzostwa Świata do lat 20-tu jako trener
- 1994 rok Rumunia zdobycie 4 miejsca w grupie "B"
- 1995 rok Francja zdobycie 3 miejsca w grupie "B"
- 1996 rok Polska zdobycie 1 miejsca w grupie "B"
Łącznie jako trener uczestniczyłem w dwóch Olimpiadach i 10 mistrzostwach Świata seniorów i 3-ch mistrzostwach Świata do lat 20-tu.
Jakie były Pańskie największe osiągnięcia ?
Do znaczących osiągnięć mogę zaliczyć udział w pokonaniu aktualnych wówczas Mistrzów Świata - zespołu ZSRR 6:4 w 1976 roku w Katowicach i zespołu Czechosłowacji 2:1 w 1986 roku w Moskwie oraz remis z zespołem Szwecji 1:1 w 1988 roku na Olimpiadzie w Calgary. Za sukces uważam również 4-ro krotny awans naszych hokeistów do grupy "A".
Która z porażek jakiej Pan w swojej karierze doznał, była najbardziej bolesną ?
Sukcesy i porażki w sporcie są nierozłączne. Porażka w Mistrzostwach Świata w Katowicach w 1976 roku zespołem RFN na 21 sekund przed końcem spotkania - była bardzo bolesna.
Czy sport sprawił Panu więcej satysfakcji czy rozczarowań ?
Sport w moim życiu łączył się przez wiele lat z pracą na Uczelni. Prowadzenie specjalizacji hokeja na lodzie było dla mnie przyjemnością. Dzięki sportowi zwiedziłem Świat np. jeździłem na nartach w górach Alaski, poznałem wielu ciekawych ludzi. Zdarzały się też rozczarowania, ale o nich staram się nie pamiętać.
Jakie są Pańskie marzenia ?
Aby mogły zrealizować się moje marzenia dotyczące hokeja na lodzie, muszą nasze zespoły do 18 i 20 lat stabilnie występować w elicie hokejowej.
Dziękuję.
Wywiad przeprowadził: Seweryn Ratajczak
Informacja o śmierci
hokej.net
Jerzy Mruk urodził się 17 lutego 1938 roku w Krynicy. Podczas kariery zawodniczej występował w KTH Krynica (1953-56), Cracovii (1956-64) oraz ŁKS-ie Łódź (1964-70). W latach 1960-61 był członkiem kadry narodowej, występował w reprezentacji B i drużynie młodzieżowej.
Od 1982 roku był trenerem klasy mistrzowskiej. Pracował w reprezentacji Polski, gdzie pełnił funkcję asystenta Anatolija Jegorowa (1969 i 1975), Józefa Kurka (1975-76), Czesława Borowicza (1980-82), Leszka Lejczyka (1984-89, 1990-92) i Ewalda Grabowskiego (1993-94). Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w 1988 i 1992 roku oraz Mistrzostw Świata (1976, 1980, 1981, 1985-87, 1989, 1991, 1992). Jako drugi trener i asystent reprezentacji Polski był rekordzistą pod względem prowadzonych spotkań drużyny narodowej.
Ponadto pracował jako trener klubowy w MKS Hala Sportowa Łódź, ŁKS-ie Łódź, Unii Oświęcim, GKS-ie Katowice, Zagłębiu Sosnowiec, MOSiR Sosnowiec i SMS PZHL Sosnowiec.
Był m. in. inicjatorem wprowadzenia systemu play-offów w polskich rozgrywkach ligowych. Byłteż działaczem Polskiego Związku Hokeja na Lodzie, wiceprezesem zarządu ds. szkoleniowych, wieloletnim członkiem wydziału szkolenia, przewodniczącym rady trenerów.
Mruk był odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej, Złotą Odznaką PZHL, Medalem za Zasługi PZHL. Absolwent Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Krakowie, wykładowca AWF w Katowicach.
Cześć jego pamięci!
Śp. Jerzy Mruk spocznie na cmentarzu parafialnym w Busku-Zdroju (główne wejście od ulicy Langiewicza).Uroczystości pogrzebowe odbędą się w sobotę, 4 listopada, o godzinie 12:00.
Linki zewnętrzne
- dodatkowe informacje [2].