Edward Raczyński
| Edward Raczyński | |||
|
| |||
| Informacje ogólne | |||
|---|---|---|---|
| Imię i nazwisko | Edward Raczyński | ||
| Kraj |  Polska
| ||
| Urodzony | 19 grudnia 1891, Zakopane, Galicja | ||
| Zmarły | 30 lipca 1993, Londyn, Wielka Bytania | ||
| Kluby | |||
| Lata | Klub | Występy (gole) | |
| 1909 | Cracovia II 
|
||
 ↑ liczba występów i goli w ekstraklasie i mistrzostwach kraju
| |||
|
j - jesień, w - wiosna | |||
hrabia Edward Bernard Raczyński (herbu Nałęcz)- w Cracovii występował w rezerwach m.in. w 1909 roku[1]. Był polskim dyplomatą, politykiem i pisarzem, prezydent RP na uchodźstwie w latach 1979–1986. Uczęszczał do gimnazjum im Jana III Sobieskiego w Krakowie.
Młodszy brat Rogera.
W książe w "Sojuszniczym Londynie" opisał spotkanie z Calderem [link do opisu - fragment książki].
Dodatkowe informacje: [1]].
Został pochowany 9 sierpnia 1993 r. w mauzoleum rodzinnym w Rogalinie.
Wspomnienia Raczyńskiego
Edwarda Raczyński
Informacja o śmierci
muzhp.pl
Od 1919 r. pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych i przebywał na kilku placówkach dyplomatycznych, m.in. w Kopenhadze, Londynie i Genewie. W latach 1932-34 reprezentował Rzeczpospolitą jako stały delegat przy Lidze Narodów w Genewie. Od 1934 aż do 1945 roku, czyli do momentu cofnięcia uznania władzom polskim na emigracji przez Wielką Brytanię, był ambasadorem Rzeczypospolitej w Londynie. W latach 1941-43 kierował ministerstwem spraw zagranicznych w rządzie Władysława Sikorskiego na uchodźstwie. To on przygotował i przedstawił aliantom pierwszy na świecie szczegółowy raport o holokauście, na podstawie materiałów przywiezionych do Londynu w mikrofilmie przez kuriera Polskiego Państwa Podziemnego – Jana Karskiego. Oficjalna nota Rządu RP na uchodźctwie, skierowana została do rządów krajów będących sygnatariuszami Deklaracji Narodów Zjednoczonych 10 grudnia 1942 r. i przeszła do historii pod nazwą „noty Raczyńskiego”.
Po wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii, gdzie aktywnie uczestniczył w tworzeniu struktur polskiej emigracji politycznej i organizowaniu pomocy dla uchodźców. Wspólnie z Władysławem Andersem i Tomaszem Arciszewskim założył w 1954 r. Radę Trzech, niekonstytucyjny organ władzy z prerogatywami prezydenta, jako formę sprzeciwu wobec nieustąpienia Augusta Zaleskiego z funkcji prezydenta Rządu RP na uchodźctwie, pomimo upływu jego kadencji.
On sam objął urząd prezydenta na uchodźctwie w marcu 1979 r. i pozostał na stanowisku do roku 1986. Był najstarszym prezydentem Polski – urząd złożył w wieku 95 lat.
W 1990 r. założył w Poznaniu Fundację im. Raczyńskich, której przekazał Galerię Rogalińską przy Muzeum Narodowym wraz z licznymi dziełami sztuki oraz pałacem i parkiem w Rogalinie, dawnej siedzibie rodowej Raczyńskich. Zmarł 30 lipca 1993 r. w Londynie, w wieku 101 lat i 7 miesięcy. Pochowany został w Rogalinie.