Czesław Gałek
| Czesław Gałek | |||
|
| |||
| Informacje ogólne | |||
|---|---|---|---|
| Imię i nazwisko | Czesław Gałek | ||
| Kraj |  Polska
| ||
| Urodzony(a) | 10 czerwca 1916, Kraków, Galicja | ||
| Zmarły | 12 maja 1997 | ||
Czesław Gałek, lekkoatleta Cracovii przed II wojną światową.
Czesław Gałek urodził się 10 czerwca 1916 roku w Krakowie, jako syn małżeństwa Jana Gałka i Gabrieli z Wierusz-Kowalskiej. Ojciec jego był pracownikiem Kolei Państwowych na stanowisku nadkonduktora.
Czesław Gałek przed wojną trenował lekkoatletykę w KS Cracovia. W okresie międzywojennym ukończył Szkoły Podchorążych w Brześciu nad Bugiem. Został zmobilizowany 1 czerwca 1939 roku do Korpusu Ochrony Pogranicza, a w sierpniu 1939 roku został przeniesiony do dowództwa sztabu 6 Dywizji Piechoty w Krakowie. Ze swoją jednostką przeszedł cały szlak bojowy i dostał się do niewoli niemieckiej w okolicach Tomaszowa Lubelskiego. W rejonie Bieżanowa udało się mu zbiec z transportu kolejowego wiozącego polskich żołnierzy do obozu jenieckiego i wrócić do domu.
Czesław Gałek w okresie okupacji niemieckiej musiał utrzymywać nie tylko siebie ale żonę i urodzonego w 1941 r. syna. Początkowo zaczął pracować jako sztygar w kamieniołomach w Miękini. Następnie przyuczył się do zawodu księgowego i został zatrudniony w mającej filie w Krakowie, firmie żarówkowej „Osram”.
Od 1941 r. poprzez swoich kolegów z przedwojennej socjalistycznej Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego (OMTUR) włączył się do pracy konspiracyjnej i przyjął pseudonim „Sławek”. Współpracując z tak znanymi działaczami PPS-u w mieście jak Marian Bomba czy Stefan Rzeźnik pomagał wyrabiać wielu ukrywającym się polskim oficerom lewe dokumenty. Korzystał przy tym z gumy pieczęci dowództwa 6 Dywizji Piechoty które przywiózł ze sobą z wojny we wrześniu 1939 r. W dokumentach zamieniane były dane personalne i obniżane stopnie wojskowe, ponieważ Niemcy szczególnie interesowali się polskimi oficerami.
24 września 1942 r. na wskutek donosu, został aresztowany w swoim domu. Gestapo podczas rewizji jego mieszkania odkryło skrytkę w której były gumy pieczęci wojskowych.
Podczas pobytu w więzieniu na Montelupich i przesłuchań w siedzibie Gestapo na Pomorskiej 2, był wielokrotnie bity. Wybito mu min. 4 zęby i złamano szczękę. 14 grudnia 1942 roku został wywieziony do KL Auschwitz. Przy aresztowaniu ważył 72 kg a w dniu przyjazdu do obozu tylko 42 kg. W KL Auschwitz był poddawany eksperymentom medycznym. Wstrzyknięto mu bakterie tyfusu i podawano eksperymentalne leki firmy Bayer. Przeżył min. dzięki pomocy uwięzionego razem z nim, przedwojennego studenta medycyny Stanisława Kłodzińskiego.
13 marca 1943 r. został przewieziony do KL Gross – Rosen. Następnie 20 kwietnia 1943 r. przeniesiono go do KL Sachsenhausen, gdzie większość swego pobytu przepracował niewolniczo w podobozie Falkensee obsługującym fabrykę czołgów Demag.
Został wyzwolony przez Armię Czerwoną 26 kwietnia 1945 r. i powrócił do Krakowa.
Po wojnie był min. pracownikiem Najwyższej Izby Kontroli oraz Krakowskich Zakładów Przemysłu Maszynowego Leśnictwa „Pelma”.
W 1946 r. został udekorowany Odznaką Grunwaldzką, w 1947 r. Medalem Zwycięstwa i Wolności, później zaś medalem „Za udział w wojnie obronnej 1939”. Otrzymał również Złotą Odznakę „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Przez szereg lat działał społecznie w Zarządzie Koła Inwalidów Wojennych PRL Kraków- Śródmieście.
Zmarł 12 maja 1997 i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (Kwatera: LXXXV Rząd: 11,12,13 Miejsce: 81,82). [1]