Tadeusz Oszast
| Tadeusz Oszast | |||
|
| |||
| Informacje ogólne | |||
|---|---|---|---|
| Imię i nazwisko | Tadeusz Oszast | ||
| Urodzony(a) | 26 listopada 1912 | ||
| Zmarły | 3 czerwca 1982, Kraków | ||
Tadeusz Oszast - lekkoatleta Cracovii uprawiający bieg przez płotki, reprezentant Polski. Dziennikarz sportowy.
Medale[1] :
- 1935 - wicemistrzostwo Polski 110m ppł (16,6)
- 1945 - wicemistrzostwo Polski 110m ppł (17.6)
Przypisy
- ↑ Marek Pampuch w Pany 1906-2006 podaje ponadto zimowe halowe MP na 50m ppł bez podania roku oraz błędnie wicemistrzostwo Polski na 400m ppł w 1935 (w rzeczywistości zdobyte przez Stefana Kostrzewskiego).
Jego przygoda ze sportem zaczęła się w Gimnazjum św. Jacka. W 1928 wstąpił do sekcji lekkoatletycznej Cracovii.
Zafascynowany naszym mistrzem Polski w biegu przez płotki - Stefanem Nowosielskim - wybrał tę trudną technicznie konkurencję. Jej tajniki przyswajał sobie szybko i wkrótce startował już w barwach naszej drużyny lekkoatletycznej.
W 1935 roku zdobył dwa tytuły wicemistrza Polski w swojej konkurencji (na dystansach 110 m i 400 m. Był także zimowym (halowym) wicemistrzem kraju na 50 m przez płotki.
Powołany do służby wojskowej nie mógł zbyt wiele ćwiczyć, co spowodowało regres wyników. Jednak już w 1939 wrócił do dawnej formy - niestety wojna zabrała mu najlepsze lata kariery.
Aktywnie działał w ruchu oporu. Wystartował jeszcze w mistrzostwach Polski w 1945, zdobywając kolejny tytuł wicemistrzowski (na no m przez płotki).
Po zakończeniu kariery sportowej był jednym z najbardziej cenionych sprawozdawców sportowych w Polsce. Aktywnie działał także w sekcji lekkoatletycznej Klubu i w Radzie Seniorów. Cechowała go radość życia, pogoda ducha, poczucie humoru i serdeczne podejście do ludzi.
Opracowane na podstawie książki: „Pany 1906-2016” Marek Pampuch
Członek Rady Seniorów od 1966 r..
Pochowany na cmentarzu Rakowickim Kwatera: Z Rząd: płn Miejsce: po lewej Rogozińskich.
„
|
Jeśli staniemy na skraju Błoń twarzą do Cichego Kącika, pierwsza jest Cracovia. Jeśli staniemy na skraju Błoń twarzą do Rynku Głównego, pierwsza jest Wisła.
Tadeusz Oszast
|
”
|
