1928-06-29 mistrzostwa Polski

Z WikiPasy.pl - Encyklopedia KS Cracovia
Wersja z dnia 15:31, 26 kwi 2021 autorstwa Grot (Dyskusja | edycje) (Utworzono nową stronę "{{Zawody | dyscyplina = kolarstwo | płeć = mężczyźni | poczatek_dzien = 29 | poczatek_miesiac = 6 | poczatek_rok = 1928 |...")
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania


Opis zawodów

"Turowski kolarskim mistrzem Polski" -
Przegląd Sportowy

Turowski kolarskim mistrzem Polski

Relacja z zawodów w tygodniku Przegląd Sportowy
Ósme z rzędu torowe Mistrzostwo Polski zostało rozegrane w da 29 czerwca na torze W. T C Mistrzowski tytuł przypadł w udziale dość niespodziewanie Ludwikowi Turowskiemu, przedstawicielowi klubu organizującego zawody. Czerwona koszulka z Orłem Białym zawitała po 4-ch łatach pobytu w Krakowie i Łodzi znowu do Warszawy.

Zwycięstwo Turowskiego było na¬prawdę wielką niespodzianka. Opinia sportowa widziała bowiem triumfatora w Koszutskim lub Podgórskim, dale] liczono raczej więcej na Barzyckiego i Szmidta.
Do biegu o torowe Mistrzostwo Polski stanęło II zawodników z czego 4 reprezentantów stolicy: Podgórski. Turowski. Szymczyk I Oks hi tycz, i 7 z prowincji: Szmidt. Pusch z Unionu łódzkiego. Koszutski z Kalisza. Barzycki i Armatowicz z Cracovii. oraz Zybert i Reul z Resursy i Ł.K.S. w Łodzi Małe kluby prowincjonalne. r. Włocławka. Częstochowy, Mińska Mazowieckiego i Poznania nie nadesłały kandydatów z powodu nikłych szans.
Tegoroczne mistrzostwo rozgrywa na było w 6-iu przedbiegach. 2-ch repechage‘ach. 4-ch ćwierćfinałach, 2 półfinałach 1 finale Etapy tej trudnej drogi do Mistrzostwa ułożyły się następująco:
Przedbieg 1: 1) Podgórski. 2Pusch Prowadził od starta Pasch na ostatnim wirażu Podgórski ataku¬ję i został wyrzucony w górę pracz nieprawidłowo jadącego i następnie zdyskwalifikowanego Pascha.
Przedbieg II: I) Barzycki, 2) Szmidt. Barzycki rusza wolno pierwszy, na ostatnich 200 mtr Szmidt usiłuje go minąć, lecz Barzycki zachowuje swą przewagę aż do taśmy. Wygrane o pół dług. w 13.6 sek.
Przedbieg II: I) Turowski. 2) Reul. Turowski jedzie niemal cały dystans na kole przeciwnika na ostatniej prostej energicznie mija Reula i wygrywa o pól koła w czasie 13,8 sek.
Przedbieg IV: 1) Zybert. 2) Oksiutycz Zybert mija łatwo Oksiutycza na ostatniej prostej Czas 13 6.
Przedbieg V; 1) Szymczyk. 2) Armatowicz. Wygrano bardzo łatwo w czase mówiącym czasie 15 sek
Przedbieg VI. 1) Koszutski (walkower) wobec niestawienia się na star¬cie Michalaka z Cracovii Czas 14 sek.
Repechage 1: 1) Reul. 2) Oksiutycz. Łatwe zwycięstwo łodzia* na nad widocznie niedysponowanym Oksiutyczem. Czas 14 sek.
Repechage II: 1) Szmidt. 2) Puschi 3) Armatowlcz. Szmidt mija Puscha przed 200 mtr. I wygrywa łatwo o 1 dług. Armatowicz daleko trzeci. Czas 13,6 sek
Ćwierćfinał I: I) Podgórski. 2) Zybert. Podgórski ucieka energicznie Zybertowi na 200 mtr. I wygrywa o kilka długości Czas 13.6 sek.
ćwierćfinał II: 1) Koszutski. 2) Barzycki. Na ostatniej prostej Koszutski mija przeciwnika i wygrywa łatwo o pół dług. Czas 13.6 sek
Ćwierćfinał III: 1) Szymczyk. 2) Reul. Na pierwszym wirażu Szymczyk mila Reula. przyczem ten ostatni bez powodu spada na bieżnię. Czas 13,4 sek.
Ćwierćfinał IV: 1) Turowski. 2) Szmidt. Ciężko wypracowano zwycięstwo Turowskiego. Wygrane o ten na czwarta kola w walce na prostej.Czas 13.6 sek.
Półfinał I: 1) Koszutski. 2) Podgórski W biegu tym rozegrane zostało według ogólnej opinji rzeczywiste mistrzostwo. Od startu prowadzi Koszucki na ostatniej prostej Podgórski walczy i przegrywa o pół koła w czasie 13.8 sek. Nerwowa i zła taktycznie jazda Podgórskiego. Półfinał II: I) Turowski. 2) Szymczyk. Turowski na przedostatniej prostej wychodzi lewa stronę Szymczyk usiłuje walczyć na wirażu. Jednak bezskutecznie. Taśmę mija Turowski z przewagą i dług. Czas 13,4 sek.
Finał Mistrzostwa: 1) Turowski, 2) Koszutski. Jest to niemal powtórzenie ll-go półfinału. Turowski wychodzi z lewej strony na przedostatniej prostej. zyskuje 1 i pół długości i wygrywa finał o pół kola Czas 13 sek.
Finał II: 1) Podgórski. 2) Szymczyk Łatwa wygrana Podgórskiego o kilka długości. Czas 13 sek.
Turowskiego spotkały nadzwyczaj¬ne owacje ze strony publiczności, członków W. T. C. kolegów zawodników. Zwycięstwo swoja, chociaż niespodziewane, uzyskał jednakże zasłużenie dzięki szybkiej orientach i wykorzystaniu w ten sposób błędu zbyt pewnego siebie Koszutskiego. Należy mieć nadzieję, że ambitny zawodnik W. T. C. dołoży wszelkich starań by w spotkaniach bieżącego sezonu obronić honoru tytułu mistrza.
W dodatkowych biegach do mi¬trzostwa wygrali: Bieg drużynowy 1000 mtr w drużyna W. T. G w składzie Turowsku, Podgórski Szymczyk. Oksiutycz przed drużyna łódzka w dobrym czasie 5:144 W takim samym biegu dla kolarzy WTC wygrała osada: Doley. Karle. Popończyk i Włodarczyk w czasie 5.25.8. przed osada —. Janocińskl Materski, Kiciński St i Ochniewski
Organizacja zawodów odznaczała się sprężystością godną specjalnego podkreślenia.
Zawody o torowe mistrzostwo Polski są rok roczne wielką rewią naszych sił w tej dziedzinie kolarstwa, które nawiasem mówiąc nie może się od paru lat zdobyć na wyprodukowanie takiego mistrza jakim byt Łazaraski w 1924 roku. Wprawdzie krakowianin utrzymał przy sobie zasłużony tytuł przez następne dwa lata, lecz ani Łazarski z lat 25 i 26. tem bardziej jego następca z r ob. Szmidt nie reprezentowali już tej klasy co mistrz Polski w roku Olimpiady paryskiej, gdy potrafił on bić najlepszych jeźdźców Europy z Meyerem na czele Rok bieżący zmienił sytuację może o tyle, że obok nowego mistrza Turowskiego mamy dwu innych kolarzy o równej mu klasie. Są to Koszutski i Podgórski Nie chcemy przez to powiedzieć. Iż zwycięstwo Turowskie go można kwestionować, obiektywny sad wszak to każę stwierdzić, te bieg powtórzony Jutro lub za tydzień mógł by każdego z 3-ch wymienionych jeźdźców wysunąć na czoło. Kogo — odgadnąć tego nie potrafi naprawdę żaden znawca.
Łodzianom natomiast nie powodziło się zupełnie. Zeszłoroczny mistrz Szmidt jest narazie bodaj czy nie słabszy od Zyberta i Reula. Ten ostatni rokuje wielkie nadzieje.

Barzycki, przy innym zestawieniu ćwierćfinałów powinien był zdaniem nas ze m wejść zamiast Szymczyka do półfinału jako czwarty.
Źródło: Przegląd Sportowy nr 27 z 7 lipca 1928