1939-01-08 Cracovia - Dąb Katowice 1:1
|
 Kraków, niedziela, 8 stycznia 1939
(0:1; 0:0; 1:0) |
| ||||||||||
|
||||||||||||||||||||
Zapowiedź meczu
Opis spotkania
Ilustrowany Kuryer Codzienny
Dąb przechodzi do następnej rundy i ma wielkie szanse na zdobycie mistrzostwa wobec pokonania najgroźniejszego swego rywala, Cracovii. Wskazuję to raz jeszcze na bezsensowność przeprowadzonego w bieżącym roku planu rozgrywek mistrzowskich, co już niejednokrotnie zresztą podkreślaliśmy.
Cracovia przegrała zawody dość nieszczęśliwie, gdyż wypadły one jej w okresie, gdy gracze byli chorzy, względnie przechodzili pewien kryzys formy. Stąd też i zrozumiała jest porażka. która pozbawiła ją niestety odrazo i tytułu mistrza Polski na rok bieżący.
Drużyny walczyły tym niżem w pełnych składach, choć Wołkowski, nic mając naostrzonych łyżew, zmuszony był pauzować przez całą niemal pierwszą tercję. Zespoły złożone były z nast. zawodników: Dąb — Tarłowowski. Kasprzycki. Arlt Nowak, Burda. Ursoń (drugi atak Kmieciński. Rocki i Piechota). Cracovia: Maciejko, dr Kasprzak, Michalik. Marchewczyk. Wołkowski, Kowalski (drugi atak: Muszyński. Stachura i Czarnik).
Cracovia nie dysponując w pierwszym okresie pełną trójką ataku, gra bez wyrazu. Skład jej jest ciągle płynny i nie może zgrać się, co wykorzystuje Dąb, nie ograniczając się w tym okresie do defensywy. Atakuje on równic często, jak i gospodarze, przyczem jednak tempo i poziom gry nie mogą nikogo zachwycić.
Zdenerwowanie udziela się zawodnikom, ze względu na stawkę, o jaką walczyli. Szczęśliwszą w tym okresie jest drużyna katowicka, która przez Piechotę w 11 min. zdobywa swą bramkę, nie bez błędu zresztą Maciejki.
W drugiej tercji atak Cracovii, grający pełną trójką jest częściej w ofensywie, ale Tarłowski w bramce oraz obrona katowicka jest zawsze na stanowisku. Drugi tak Cracovii. ilekroć zastępuje pierwsza trójkę. gra bardzo ambitnie, nie umie wykończyć dobrze wypracowanych sytuacyj podbramkowych, natomiast na trójco olimpijskiej znać duże zmęczenie.
Dąb gra bardziej planowo, co zresztą przychodzi mu łatwiej, skoro ma za sobą różnicę trzech bramek, dzielącą go nad przeciwnikiem. Częste wychodzenie za własną bramkę z krążkiem pozwala graczom śląskim grać "na czas" i unikać zetknięcia się z przeciwnikiem.
W trzeciej tercji Cracovia zdobywa się zaraz na początku na krótki okres ostrej defensywy, kiedy w pani momentach „bombarduje bramkę Katowiczan. ale Tarłowski broni z powodzeniem. Mniej pracy ma Maciejko, który rzadko tylko interweniuje. Ten okres przewagi kończy się. kiedy nadchodzi zmiana linji ataku. Wtedy raczej Dąb góruje, choć nic rażąco.
Po zmianie stron w tym okresie Cracovia zdobywa jedyną wyrównującą bramkę na parę minut przed końcem zawodów w zamieszkaniu podbramkowem z debicie krążka do siatki przez. Kowalskiego.
Zawody nie należały do ciekawych, ani też nie stały na wybitnym poziomie. Powodu tego szukać należy w nerwowości przeciwników oraz w grze defensywnej Dębu, któremu wystarczyła nawet przegrana różnica jednej bramki, aby wyeliminować Cracovię. Stąd też stawka meczu była dla Katowiczan ważniejszą, niż pokaz pięknej gry.
Na wyróżnienie zasługują z Dębu Kasprzycki, Burda, Piechota, Rocki i Ursoń oraz Nowak, z Cracovii najlepsi: Wołkowski, Kowalski, Michalik i dr Kasprzak.
Śląski Kurjer Poranny
Dąb - Cracovia 1:1
Jeśli możesz, przepisz znajdujący się obok lub linkowany poniżej opis meczu.Źródło: Śląski Kurjer Poranny nr 9 z 9 stycznia 1939 [1]