1924-10-05 Cracovia - Wawel Kraków 2:0

krakowska Klasa A , 5 kolejka Kraków, Stadion Cracovii, niedziela, 5 października 1924 Cracovia - Wawel Kraków 2 : 0 (2:0)

Skład: Szumiec Pychowski Fryc Strycharz Cikowski Zastawniak II Kubiński Gintel Kałuża Ciszewski Sperling Ustawienie: 2-3-5

Sędzia: Andrzej Rutkowski z Krakowa Widzów: 2 000 Bramki Gintel (6') Cikowski (42') 1:0 2:0

Skład: Jakóbiec Jesionka Nowak Seichter II Seichter I Hyla ? ? ? ? ?

	Mecze tego dnia:
	1924-10-05 Cracovia - Wawel Kraków 2:0 1924-10-05 Wisła III Kraków - Cracovia III 2:3

Zapowiedź meczu

• Zapowiedź meczu w Tygodniku Sportowym
• Zapowiedź meczu w dzienniku żydowskim Nowy Dziennik

Opis meczu

Tygodnik Sportowy

Relacja z meczu w Tygodniku Sportowym

Mistrz. kl. A. Boisko Crac. Widzów 2000. Crac. w tymsamym składzie, co przeciw Wiśle. Wawel bez Kożucha w pomocy, którego zastępował Seichter z ataku, przez co atak mocno został osłabiony. Gdy przeciw Wiśle Wawel w I. połowie się wyczerpał, grając wyśmienicie, to na tym meczu dopiero w II. połowie zaczął on grać i walczyć, opanowując pole całkowicie. Crac. z miejsca bierze tempo i nad stremowaną drużyną Wawelu uzyskuje zdecydowaną przewagę. Wawel gra przeciw słońcu i to przyprawiło go o utratę 2 bramek. Bramkarz z powodu słońca puścił obie piłki, które były do trzymania i nie powstały wcale z trudnych sytuacyj. Wszystkie inne b. trudne zawiłe sytuacje i piłki bronił i chwytał znakomicie. Mistrzem prowadzenia ataku okazał się tu dziś Kałuża. Skrzydła Sperling i Kubiński (ostatni znakomitemi, płaskiemi centrami) dzielnie mu sekundowały. Łącznicy słabsi. Całe tyły Crac. bardzo słabe, szczególnie Zastawniak, Fryc i Strycharz w II. połowie, Cikowski i Pychowski w I. połowie. Mistrzem sprytu okazał się Gintel, był on zawsze tam, gdzie rozum jego obliczał możliwość gola. Tak powstała 1-sza bramka. Piłkę, chwyconą już przez bramkarza Wawelu niepewnie z powodu świecącego w oczy słońca, wybija Gintel z ręki i pakuje w siatkę. Centrę Kubińskiego ślicznie skierowuje Gintel skośnie do bramki. Bramkarz Wawelu momentalnie robinzonadą chwyta ją na linji bramkowej. Był to najpiękniejszy moment meczu. Z centry Kubińskiego główkuje identycznie Ciszewski tuż ponad poprzeczką. Szereg pięknych strzałów Kałuży i Sperlinga pozostaje bez rezultatu. Dopiero niezwykle silny strzał Cikowskiego z rzutu wolnego z odległości 18-to metrowej ustala wynik do połowy. Piłka szła prosto nad głową bramkarza. Nie widział on jej z powodu słońca, z byt silnie i szybko szła ona i ugrzęzła w siatce, zanim ją spostrzegł.

Tak, jak do pauzy Crac. opanowała pole i praca samego ataku białoczerwonych wystarczyła do zwycięstwa, a niezdarny i niepewny atak Wawelu nie umiał się zdobyć na odwagę strzału, tak w II. połowie obraz gry zupełnie się zmienił. Wawel opanował pole, był śmiały, odważny i rezolutny, Cracovia zaś stała się anemiczną i bezradną. Drużyny zamieniły swe role. Przed pauzą kombinacyjna Cracovia zmiażdżyła bojowy, ale zdezorjentowany Wawel (abstrahując od bramek, chodzi tylko o samą grę). Po przerwie bojowy Wawel zmiażdżył kombinacyjną, ale zdezorjentowaną Cracovię. Siła fizyczna graczy Wawelu, ich zdrowe płuca, znakomity start, ambicja, ofiarność, wytrwałość, zdecydowały o zmianie frontu i oblicza walki. Trochę więcej rozumu i techniki, trochę więcej decyzji i wiary w zwycięstwo, a w całym szeregu dogodnych i niebezpiecznych sytuacji podbramkowych mógłby był Wawel nawet wyrównać. Tembardziej, że należał się mu rzut karny za foul Fryca. Sędzia dał tylko rzut wolny z linji boczne pola karnego. Demonstracyjnie i bez słowa protestu wykonał Seichter wspaniałomyślny gest, bijąc piłkę na aut. Zjednało to publikę, bo było efektownem. Ale w mistrzostwie przy depresji naciskanej, choć zwycięskiej drużyny, mógł taki wolny rzut dać efekt skuteczniejszy, bo bramkę. Wawel nie liczył zdaje się na uratowanie straconych punktów, bo wybrał efektowną demonstrację. Pod sam koniec walki zmienne. Crac. znowu na froncie. Wawel w opałach. Napastnicy Crac. oddają szereg strzałów w słupki i poprzeczkę, lub tuż obok nich. Skontuzjonowany w zderzeniu z Kałużą bramkarz Wawelu broni nadal z poświęceniem i brawurą. Pecha ma Crac., bo tu mogło siedzieć kilka goli.

Interesujący i do ostatniej chwili niepewny co do wyniku, zmienny co do przebiegu, mecz prowadził p. Rutkowski niepewnie i anemicznie. Wawel zeszedł z boiska pokonany, ale podziwiany.

Źródło: Tygodnik Sportowy nr 41 z 7 października 1924

Przegląd Sportowy

Relacja z meczu w tygodniku Przegląd Sportowy

5 października. Cracovia - Wawel 2:0 (2:0)

Mistrzostwo klasy A.

Zawody te nie stały na wysokim poziomie. Typowa walka o punkty. Eksperyment z Gintlem zdaje się jednak być chybionym. Graczowi temu brakuje koniecznej w napadzie ruchliwości i szybkiej orjentacji - a drużynom miejscowym jest zbyt dobrze znany jego groźny strzał to też „trzymają” go i obstawiają pilnie. Również i reszta napastników Cracovii, poza jednym może Kałużą nie miała swego dnia. Grze brakło ciągłości i całości akcji. Linja pomocy stosunkowo najlepsza z całej drużyny, przyczem Cikowski górował znacznie nad skrajnymi partnerami. Obrońcy Fryc, Pychowski również znacznie poniżej swej zwykłej formy; Szumiec w bramce faktycznie poważnej roboty nie miał. Wawel miał najlepszą część drużyny w linji pomocy Seichter II., Seichter I., Hyla zwłaszcza obaj bracia Seichterowie. Bramkarz Jakubiec miał zupełnie słaby dzień. Obrońcy Jesionka Nowak przeciętni. Napad ogromnie ruchliwy i szybki miał wielką wadę - brak strzałów.

Przebieg gry. Początkowo mają biało-czerwoni znaczną przewagę, zaznacza ją już w 6 minucie Gintel pierwszą bramką, zresztą dość przypadkową. Mianowicie Jakóbiec chwycił centrę Kubińskiego, lecz wypuścił piłkę z rąk, tak że nadbiegający Gintel bez trudu usadowił ją w siatce. Zaraz potem wspaniały „volley” Sperlinga z centry Kubińskiego idzie tuż ponad poprzeczką. Dwa rzuty z rogu pozostają niewykorzystane. Nacisk Cracovii zmniejsza się - gra staje się otwartą, bez przewagi którejkolwiek drużyny. Tylko, że Wawel nie dochodzi do strzału natomiast biało-czerwoni zagrażają kilkakrotnie poważnie przeciwnikowi. Na trzy minuty przed pauzą pada druga bramka. Atak Cracovii wstrzymuje ręką Hyla, podyktowany rzut wolny bije Cikowski prawdziwą bombą z 20 metrów w sam górny róg. Pauza 2:0.

Po pauzie ma przez dłuższy czas znacznie więcej z gry Wawel atakując zawzięcie i ostro bramkę Cracovii. Brak decyzji w strzale i prymitywna gra ataku nie zezwala mu jednak na uzyskanie punktu. Ostatnie 10 minut należą ponownie do Cracovii. Sędzia p. Rutkowski.

Źródło: Przegląd Sportowy nr 40 z 8 października 1924

Sport Ilustrowany

Relacja z meczu w poznańskim tygodniku Sport Ilustrowany

Gra mało interesująca, walka o punkty, zasłużenie przez Cracovię zdobyte. Już zaraz z początku atakuje Cracovia, w 6 min. wypada bramkarzowi Wawelu z rąk piłka, co wykorzystuje Gintel i zdobywa pierwszą bramkę. Cracovia dalej w ofenzywie, wypady zaś Wawelu, są tylko sporadyczne i mało niebezpieczne. W 43 min. dyktuje sędzia rzut wolny z za linji pola karnego, wykonany znakomicie przez Cikowskiego, przez co wynik podnosi się do 2:0. Po przerwie obraz gry się zmienia. Chwilowo Cracovia przygniata, jednak nie na długo, Wawel zaczyna grać lepiej i gra staje się otwartą, zaznacza się nawet lekka przewaga Wawelu. Za ordynarne odepchnięcie ręką wyraźnie na polu karnem, dyktuje sędzia rzut wolny z za linji pola karnego, co jako uczynione bez uzasadnienia (Cracovia prowadzi 2:0) przyjmuje publiczność krzykami i nieprzychylnemi pod adresem sędziego uwagami. Pod koniec gry Cracovia znów atakuje, jednakowoż dobra pomoc i obrona Wawelu nie dopuszcza napastników Cracovii strzału.

Z Cracovii wybijali się: Cikowski i Ciszewski, Gintel w ataku był słaby, powinien wrócić na swą dawną pozycję, w Wawelu najlepsi bracia Seichterzy.

Sędzia p. Rutkowski. Publiczności około 1500 osób.

ka.
Źródło: Sport Ilustrowany nr 34 z 9 października 1924

Stadjon

Boisko Cracovii, zawody o mistrzostwo kl. A. Ambitny Wawel twardo i nieustępliwie opierał się pełnemu zespołowi Cracovii. Mimo tego nie dali „Wawelowcy” ze siebie tyle, ile przed tygodniem przeciw Wiśle, zwłaszcza w pierwszej połowie gry, kiedy Cracovii przyniosła dwa punkty strzelone jeden przez Gintla, nie tyle pięknie, co przytomnie, po fatalnym „kiksie” bramkarza Wawelu, drugi bardzo pięknym rzutem wolnym przez Cikowskiego. W drugiej połowie Wawel trzymał się doskonale i miał chwile ostrej ofenzywy. Jeden moment tej drugiej połowy dał znowu wcale dosadną ilustrację obecnej „kwestji sędziowskiej” w Krakowie. W pewnej chwili prawe skrzydło Wawelu dostaje piłkę, mija niebezpiecznego Fryca i ciągnie groźnie ku bramce Cracovii. Oczywista Fryc jednym z wielu wypróbowanych swoich fauli, w których nie ma równego w Polsce, kładzie napastnika Wawelu daleko na polu karnem. Sędzia dochodzi na „miejsce czynu” i dyktuje... rzut wolny z linji pola karnego do Cracovii.
Mający go wykonać kapitan drużyny Wawelu zdobywa się na rzadko widywany, pełen rycerskości, u czynnego sportowca jedynie dopuszczalny, akt protestu, przeciw krzywdzącemu rozstrzygnięciu sędziego, oto najspokojniej kopie piłkę na aut. Krótkie ale dosadne i dla sędziego może najdotkliwsze! Wawel wykazał swe zwykłe walory, ambicję, doskonałą kondycję fizyczną i bojowość - oraz swe zwykłe niedomagania brak dyspozycji strzałowej. Cracovia grała nie najlepiej, ale dobrze, ruchliwa z dobrym startem i techniką nie wykazuje już jednak ani śladu tego stylu przepięknego, który jednał jej tyle serc w Polsce. Rogi 6:4 dla Cracovii. Na widowni sporo osób.

Źródło: Stadjon nr 41 z 9 października 1924 [1]

Sport

Relacja z meczu w lwowskim tygodniku Sport

Zawody, które Cracovia zasłużenie, chociaż z wielkiem szczęściem, wygrała. Pierwszą bramkę uzyskał Gintel dzięki bramkarzowi Wawelu, który piłkę z rąk wypuścił. Wnet potem pada druga bramka z rzutu wolnego, strzelona pięknie przez Cikowskiego. I tu była wina gracza Wawelu, a mianowicie Hyli, który na linji karnej celowo piłkę ręką zatrzymał. Po pauzie Wawel częściej atakuje, a nawet chwilami niebezpiecznie zagraża Cracovii. Ładny przebój prawoskrzydłowego niweczy na polu karnem Fryc, faulując, za co sędzia dyktuje rzut wolny, cofając piłkę kilka metrów wstecz. I tu spotkała sędziego p. Rutkowskiego przykra nauczka. Wawel celowo kopnął na out, co spowodowało oklaski dla Wawelu u widzów, zaś pod adresem sędziego padły nie zbyt parlamentarne i przyjazne okrzyki.
Sędziował p. Rutkowski. Publiczności 2.000.

Źródło: Sport nr 110 z 8 października 1924

Ilustrowany Kuryer Codzienny

Relacja z meczu w Ilustrowanym Kuryerze Codziennym

Cracovia zapewniwszy sobie w pierwszej połowie wygrany 2 bramkami — strzelonemi przez Gintla i Cikowskiogo, miała ciężka pracę, aby ten wynik w drugiej połowie utrzymać. Wawel okazał się drużyną twarda i bojową, rozporządza dobrymi tyłami, cierpi jedynie na brak strzelców w ataku. Dlatego też dużo dogodnych sytuacyi dla uzyskania honorowej bramki nie wyzyskał. Cracovia pokazała nam ładną grę, a jedynie Gintel okazał się — jak i na poprzednich matchach za ciężki do ataku.
Zawody prowadził dobrze i energicznie p. Rutkowski.

Źródło: Ilustrowany Kuryer Codzienny nr 274 z 7 października 1924

Nowy Dziennik

Relacja z meczu w dzienniku żydowskim Nowy Dziennik

Wawel znowu dowiódł, że jest drużyną, z którą nawet najsilniejsze liczyć się powinny. Grał ambitnie i ofiarnie ale jego atak nie posiadał strzału na bramkę.
Cracovia do przerwy miała przewagę i uzyskała dwie bramki. Pierwszą przez Gintla, drugą przez Cikowskiego z rzutu wolnego. Po przewie mimo obustronnych usiłowań wynik pozostał bez zmian. Z Wawelu na wzmiankę zasługuje Seichter (jako środkowy pomocnik) i prawy obrońca. Sędziował dobrze p. Rutkowski.

Źródło: Nowy Dziennik nr 228 z 8 października 1924

Mecze sezonu 1924

1924-03-16 Cracovia - Olsza Kraków 5:1   1924-03-23 Cracovia - Schöneberger Kickers Berlin 7:3   1924-03-25 Cracovia - Schöneberger Kickers Berlin 2:1   1924-03-30 Polonia Warszawa - Cracovia 4:1   1924-04-06 Cracovia - Warta Poznań 4:2   1924-04-12 Cracovia - Union Berlin 4:4   1924-04-13 Cracovia - Union Berlin 1:1   1924-04-20 Cracovia - Vasas Budapeszt 1:3   1924-04-21 Cracovia - Vasas Budapeszt 0:0   1924-05-03 Cracovia - Eintracht Lipsk 0:0   1924-05-04 Cracovia - Eintracht Lipsk 4:0   1924-05-11 Cracovia - Wisła Kraków 0:2   1924-05-18 Cracovia - Jutrzenka Kraków 0:0   1924-05-24 Cracovia - III Kerület Budapeszt 1:1   1924-05-25 Cracovia - III Kerület Budapeszt 2:5   1924-06-08 ŁTS-G Łódź - Cracovia 0:3   1924-06-09 Union Łódź - Cracovia 1:3   1924-06-15 Cracovia - Makkabi Brno 1:1   1924-06-21 Cracovia - Ferencváros Budapeszt 1:2   1924-06-22 Cracovia - Viktoria Žižkov 3:1   1924-06-29 Cracovia - Törekvés Budapeszt 2:3   1924-07-08 Cracovia - Rudolfshügel Wiedeń 0:1   1924-07-12 Cracovia - WAC Wiedeń 2:3   1924-07-13 Cracovia - WAC Wiedeń 2:3   1924-08-03 Warta Poznań - Cracovia 4:1   1924-08-10 Cracovia - Nemzeti Budapeszt 3:0   1924-08-15 Cracovia - Sparta Praga 0:2   1924-08-17 Cracovia - Sparta Praga 0:0   1924-08-24 Cracovia - Jutrzenka Kraków 1:2   1924-08-31 BBSV Bielsko - Cracovia 2:2   1924-09-07 Cracovia - DFC Praga 0:4   1924-09-08 Cracovia - DFC Praga 2:3   1924-09-21 Cracovia - Wisła Kraków 2:0   1924-09-28 Cracovia - Olsza Kraków 5:1   1924-10-05 Cracovia - Wawel Kraków 2:0   1924-10-12 Wisła Kraków - Cracovia 4:2   1924-10-19 Jutrzenka Kraków - Cracovia 1:0   1924-10-26 Cracovia - BBSV Bielsko 1:3   1924-11-02 Cracovia - Meteor VIII Praga 0:1   1924-11-09 Wawel Kraków - Cracovia 0:4   1924-11-16 Olsza Kraków - Cracovia 0:5