Wiktor Traub
| Wiktor Traub | |||
|
| |||
| Informacje ogólne | |||
|---|---|---|---|
| Imię i nazwisko | Viktor Traub | ||
| Kraj |  Austria
| ||
| Urodzony | 1891 ? | ||
| Zmarły | sierpień 1967, Wiedeń | ||
| Pozycja | napastnik, prawy obrońca | ||
| Kariera w pierwszej drużynie Cracovii | |||
| Sezon | Rozgrywki - występy (gole) | ||
| 1910 1911 1912 1913 1914 |
tow - 1 (0) * tow - 16 (16) ** tow - 27 (12) *** MG - 1 (0), tow - 18 (11) **** MG - 3 (0), tow - 11 (4) * W 1910 brak składów i strzelców 2 meczów (8:0 i 10:0) | ||
 ↑ 1906-1919 oficjalne i towarzyskie, od 1920 tylko oficjalne mecze
| |||
| Debiut | 1910-05-29 Cracovia - Czarni Lwów 3:0 | ||
| Ostatni mecz | 1914-06-29 Cracovia - DFC Praga 0:0 | ||
| Kluby | |||
| Lata | Klub | Występy (gole) | |
| 1910-1915 1918-1919 |
Cracovia Austria Wiedeń |
||
| ↑ liczba występów i goli w ekstraklasie i mistrzostwach kraju
| |||
|
j - jesień, w - wiosna | |||
 Mistrz Galicji 1913
|
Wiktor Traub (właściwie Viktor Traub) - piłkarz Cracovii. Znany jako Traub I.
W czasie I wojny światowej służył w baterii haubic. Walczył na froncie rosyjskim. Nadal uważał się za gracza Cracovii.
Stanisław Mielech wspomina Wiktora Trauba
Dłużej niż Singer grali w Cracovii wiedeńczycy – Wiktor i Robert Trabowie. Obaj byli niskiego wzrostu obaj bardzo zwinni i obaj jednonożni. Umieli kopać tylko prawą nogą i nieraz musieli wyprawiać dziwne „szprynce” w powietrzu, gdy piłka poszła im na lewą nogę. Starszy, Wiktor, grał na pozycji prawego obrońcy a czasem lewego łącznika… Wiktor był największym specjalistą od strzałów szpicem, jakie widziałem na boisku, i jednym z najpierwszych egzekutorów rzutów karnych. Stopę miał małą jak warszawianka, stawał blisko nad piłką i zależnie od tego czy kopnął ją szpicem więcej z prawej strony czy lewej, , piłka szła z matematyczną dokładnością w odpowiedni róg bramki. Żaden bramkarz nie mógł przewidzieć w jakim kierunku pójdzie piłka, bo Wiktor nie brał do strzału zamachu. Grał w Cracovii 73 mecze, 2 w reprezentacji Krakowa, strzelił 43 bramki. Jak na Obrońcę – piękny wynik.
Źródło: Stanisław Mielech Gole, Faule i Ofsaidy
