Plik:Illustriertes Österreichisches Sportblatt 1915-07-09 foto 1.jpg

Illustriertes Österreichisches Sportblatt nr 14 z 9 lipca 1915 część 1 z 2

Zobacz też

• Grafika: Illustriertes_Österreichisches_Sportblatt_1915-07-09_foto_2.jpg

Tłumaczenie

(z obu plików)

Polskie Legiony

Prące na zachód hordy Moskali zatrzymywały się zawsze na potędze polskiego państwa, które zawsze dzielnie opierało się przeważającym siłom wroga . Czego Rosjanie nie umieli zdobyć siłą, usiłowali wymusić podstępem. Wykorzystując trudne dla Polski czasy w których polityczne walki osłabiły państwo, planowali przez podzieloną Polskę wejść do środka Europy. Polacy nigdy nie poddali się niewoli i potędze wroga i nieustannie szukali sposobu odzyskania wolności .Nie uchylali się dla osiągnięcia tego świętego celu od żadnych ofiar ani daniny krwi. Dowodem jest przelana żołnierska krew w Legionach Dąbrowskiego, w walkach u boku Buonapartego, w powstaniach 1830 i 1863 roku. Niestety te ofiary były daremne . Polacy zrozumieli, że pomoc mogą im tylko mocarstwa centralne i zawsze mająca dla sprawy polskiej przychylność Monarchia Habsburska. To w Austriackiej Galicji powstały organizacje młodych Strzelców, organizacja Sokół, drużyny Bartoszowców, a ich członkowie przeszli wojskowe przeszkolenie . Tak zostali przygotowani do boju przeciw odwiecznemu wrogowi u boku mocarstw centralnych.

Rozpoczęła się nieunikniona wojna, lecz nim ogłoszona została mobilizacja w Austro-Węgrzech, 6 sierpnia 1914 roku - kilkuset Polaków - Młodych Strzelców, przekroczyło niedaleko Krakowa granicę rosyjską, zajęło Miechów i posuwając się szybko dotarło aż do Kielc. Rosjanie w popłochu wycofywali się przed odważną gromadą . Tak rozpoczęła się walka narodu polskiego przeciw Rosji. .Dzięki temu czynowi zbrojnemu Młodych Strzelców nastąpiły kolejne niezwykle ważne wydarzenia. . Wszystkie polskie partie polityczne często mające odmienne cele i wizje odzyskania niepodległości, w jednej chwili potrafiły się zjednoczyć i proklamowały 16 sierpnia 1914 roku powstanie Najwyższego Polskiego Komitetu Narodowego, pierwszej legalnie istniejącej a nie jak dotychczas tajnej Instytucji, która prowadzić będzie zbrojną walkę przeciw Rosji. W instytucji tej wszystkie partie mają swoich przedstawicieli. Proklamacja wzywa wszystkich zdolnych do służby wojskowej, do wstępowania do Polskich Legionów a pozostałych do składania datków na rzecz tworzonego Wojska . Ten apel nie pozostał bez echa i tysiące ochotników zgłosiło się do nowych, formowanych oddziałów legionowych. W krótkim czasie mimo niepewności jaką jest wojna zebrano miliony koron ofiarowanych hojnie i entuzjastycznie przez polskie społeczeństwo.

Kadrą dla formowanego 1 Pułku Legionów jest oddział który zdobył Kielce pod dowództwem cieszącego się wielkim autorytetem Józefa Piłsudskiego. Ochotnicy zgłaszali się ze wszystkich rejonów, z zaboru rosyjskiego i z Galicji tłumnie tak, ze oddział Piłsudskiego składający się z piechoty, kawalerii i artylerii dwukrotnie przekroczył siłę jednego pułku, w związku z czym został przekształcony w nową jednostkę i otrzymał nazwę 1 Brygady Polskich Legionów, a ich komendant Piłsudski został przez Główne Dowództwo mianowany dowódca brygady.

Pobyt w Kielcach nie trwał długo, 8 września legioniści otrzymali rozkaz marszu na Szczucin nad Wisłą . Stoczono tu ciężkie walki w których legioniści wykazywali ogromne męstwo .

Zmuszeni do odwrotu, stanowili tylną straż cofającej się armii, a swoje zadania wykonywali tak ofiarnie, że w rozkazie armii udzielono im szczególnego wyróżnienia za ich dokonania . W czasie ofensywy prowadzonej w październiku i listopadzie o zdobycie Warszawy, 1 Brygada Legionów walczyła zawsze w pierwszej linii frontu . Legioniści brali udział w walkach pod Limanową i pierwsi wkroczyli do Nowego Sącza . O skali ich bohaterstwa może świadczyć fakt, że tylko jednego dnia walk przyznano żołnierzom legionów 128 medali za waleczność . W miejscach gdzie walczyła Brygada zostawały stosy zabitych żołnierzy rosyjskich, a do niewoli wzięli legioniści więcej nieprzyjaciół niż liczebność ich oddziałów. To bohaterstwo i ofiarność zostały okupione ciężkimi stratami w zabitych i rannych wśród legionistów .

W czasie gdy 1 Brygada walczyła na froncie, w Krakowie formowano drugi i trzeci pułk Pułki te pod dowództwem majora Durskiego z początkiem października przemieszczono do Karpat. Trudno jest zliczyć i nie ma się co spierać o to, ile bitew rozstrzygniętych zostało dzięki temu oddziałowi legionistów. Powszechnie wiadomym jest fakt, że wznieśli się oni na wyżyny odwagi i męstwa, zdobywając dzięki temu nieśmiertelną chwałę. W październiku brali udział w zdobywaniu Marmarosy,a w listopadzie korzystając z wybudowanej przez siebie górskiej drogi przez Karpaty ( zwanej Drogą Legionistów ), przedostali się do Galicji gdzie zdobyli Nadworno, a posuwając się w marszu odnieśli zwycięstwa w Mołotkowie, Zabnie, Ökörmezö, Zielonej i w wielu innych miejscowościach . Ostatnie czyny Legionów przy zdobywaniu Czernowic i Kolomei są już powszechnie znane.

W Legionach służyło wielu sportowców . Do najbardziej znanych, którzy okryli Polskę chwałą i dla Niej walczyli byli : Szydłowski z Pogoni Lwów – znany mistrz rzutów, piłkarz Hardt, sędzia piłkarski Dzułyński, z Klubu Sportowego Cracovia członkowie jej zarządu Lustgarten i Jacheć, z Czarnych Lwów lekkoatleta Mrye i piłkarze pierwszej drużyny Bilor, Kowalski, Kopeć i Sienkiewicz. Umiłowanie sportu było w nich tak mocno zakorzenione, że nawet w tych warunkach, korzystając z krótkich przerw w działaniach wojennych, rozgrywali mecze piłkarskie . I tego czasu na uprawianie sportu, na pewno tym dzielnym ludziom brakuje.