Henryk Czarnik

CZARNIK Henryk (ur. 17 grudnia 1908 w Krakowie, zm. 29 lutego 1956 w Warszawie). Absolwent CIWF (1932), urzędnik kolejowy, potem bankowy, po wojnie wojskowy; oficer WP (ppłk, 1947). Napastnik, prawoskrzydłowy, 176 cm - 74 kg. Wychowanek Wisłoki Dębica, Cracovia (28-33), Legia (34-36). Liga dla Cracovii -trzy sezony (30-31 i 33, łącznie trzynaście spotkań i cztery gole), a w jednym tytuł MP (30); dla Legii - trzy sezony (34-36, dziewięć meczów i dwa gole). Instruktor lokalnych klubów warszawskich niższych klas (38-39). W barwach Cracovii także jako znakomity hokeista na lodzie, reprezentant kraju. Uczestnik kampanii wrześniowej; żołnierz AK - dowódca plutonu w Powstaniu Warszawskim. Po wojnie pracownik MON, GKKF, potem kierownik, a faktycznie prezes CWKS (1950-51), jedyny ligowy piłkarz na tym stanowisku w kronikach warszawskiego klubu; w latach 1952-56 pracownik PTTK. Spowinowacony z płk. Rudolfem, jednym z najaktywniejszych działaczy Legii, który był jego ojczymem.