Stanisław Mielech
Stanisław Mielech | |||
Informacje ogólne | |||
---|---|---|---|
Imię i nazwisko | Stanisław Feliks Mielech | ||
Urodzony | 29 kwietnia 1894, Stany koło Niska, Polska | ||
Zmarły | 17 listopada 1962, Warszawa | ||
Pseudonim | Wieruski, Staszek | ||
Pozycja | napastnik, prawoskrzydłowy | ||
Wychowanek | Polonia Kraków | ||
Kariera w pierwszej drużynie Cracovii | |||
Sezon | Rozgrywki - występy (gole) | ||
1911 1912 1913 1914 1915 1916 1917 1918 1919 1920 1921 1922 1923 |
- tow - 7 (1) * MG - 4 (0), tow - 26 (4) ** MG - 3 (0), tow - 14 (0) b.d. tow - 2 (0) tow - 2 (0) tow - 22 (20) b.d. KA - 6 (0) MP - 7 (3), KA - 5 (0) MP - 3 (1) - * W 1912 brak składów i strzelców 2 meczów (2:5 i 0:0) | ||
↑ 1906-1919 oficjalne i towarzyskie, od 1920 tylko oficjalne mecze | |||
Debiut | 1912-06-06 DSV Opawa - Cracovia 2:3 | ||
Ostatni mecz | 1923-01-01 Red Star Paryż - Cracovia 5:2 | ||
Kluby | |||
Lata | Klub | Występy (gole) | |
1910-11 1911-1923 1916-1917 1917-1918 1921 1923-27 |
Wisła Kraków Cracovia Legia (w wojsku) Korona Warszawa (w wojsku) Legia Warszawa (okazjonalnie) Legia Warszawa |
||
↑ liczba występów i goli w ekstraklasie i mistrzostwach kraju | |||
Reprezentacja narodowa | |||
Polska | 2 | ||
Kariera trenerska | |||
Lata | Klub | ||
1933 | Legia Warszawa | ||
j - jesień, w - wiosna |
Mistrz Galicji 1913 |
Mistrz Polski 1921 |
Brązowy medalista MP 1922 |
Stanisław Mielech Piłkarz, absolwent UJ dr prawa, oficer WP, dziennikarz m.in. Stadjonu, Raz dwa trzy, Życia Warszawy.
Był żołnierzem Legionów, tworzył historię polskiego futbolu, bronił interesów Polski w Wolnym Mieście Gdańsku i napisał wyjątkowe książki o sporcie. Był także napastnikiem Cracovii. Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznym za zasługi bojowe w Legionach [1]
Urodził się w Stanach k. Niska, Doktor praw, zawodowy wojskowy w stopniu majora, wychowanek Polonii Kraków, w 1910 przeszedł wraz z kolegami do Wisły. Wkrótce incydent w szatni tego klubu (pobicie jednego ze znajomych Mielecha po meczu) oraz objęcie treningów Cracovii przez Karola Kożeluha sprawiły, że przeniósł się do Cracovii.
W pierwszej drużynie grał w latach 1912—1914 i 1919—1923, rozgrywając w tym okresie 167 meczów, w których strzelił 65 goli. Mistrz Polski 1921. Dwukrotny reprezentant kraju, W czasie wojny powołany do wojska założył „drużynę legjonową” do której pozyskał co bardziej znamienitych pasiaków (w tym Józefa Kałużę i Antoniego ( Poznańskiego).
W 1923 r. przeniósł się do Warszawy gdzie reaktywował WKS Legię[1].
Po ukończeniu studiów reaktywował Legię, do której ponownie werbował naszych piłkarzy (w tym słynną trójcę ataku: Marian Łańko - Józef Nawrot -Józef Ciszewski). Posiłki z Krakowa „pobierał” do roku 1925, tworząc w ten sposób mocną Legię. W 1927 był jednym z głównych orędowników powstania Ligi i największym oponentem swego byłego prezesa, Edwarda Cetnarowskiego.
Jako zawodnik był dobrze wyszkolony technicznie (choć z tendencjami do zbyt egoistycznej gry, potrafił jako jeden z pierwszych polskich piłkarzy kiwać w pełnym biegu) i bardzo szybko, co powodowało, że strzelał dużo goli. Po zakończeniu kariery został działaczem i cenionym dziennikarzem. Uczestnik kampanii wrześniowej, internowany na Węgrzech. Był autorem wielu ciekawych publikacji z zakresu piłki.
W czasie II wojny światowej internowany na Węgrzech.
Członek Rady Seniorów od 1945 r..
Zmarł w Warszawie, pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.
Opracowane m.in. na podstawie książki: „Pany 1906-2016” Marek Pampuch
- Informacja w Tygodniku Sportowym o odznaczeniu Krzyżem Walecznych
- charakterystyka Mielecha w Przeglądzie Sportowym z dn. 24 grudnia 1921 r.
Książki
- Style, szkoły i systemy w piłce nożnej (1955)
- Gole, faule i ofsaidy (1957)
- Sportowe sprawy i sprawki (1963)
Grób
Cmentarz Powązkowski w Warszawie
Kwatera: 256, rząd: 1, grób: 11
Źródło: Snopek, forum.legialive.pl