Mieczysław Wiśniewski
| Mieczysław Wiśniewski | |||
|
| |||
| Informacje ogólne | |||
|---|---|---|---|
| Imię i nazwisko | Mieczysław Zygmunt Wiśniewski | ||
| Urodzony | 23 listopada 1892, Monasterzysk koło Tarnopola, Polska | ||
| Zmarły | 10 października 1952, Kraków | ||
| Pozycja | bramkarz | ||
| Wzrost | 187 cm | ||
| Waga | 76 kg | ||
| Wychowanek | Wacker Wiedeń | ||
| Kariera w pierwszej drużynie Cracovii | |||
| Sezon | Rozgrywki - występy (gole) | ||
| 1919 1920 1921 1927 1928 |
b.d. KA - 1 (-0) - KA - b.d. 1L - 3 (-6) | ||
 ↑ 1906-1919 oficjalne i towarzyskie, od 1920 tylko oficjalne mecze
| |||
| Debiut | 1919 | ||
| Kluby | |||
| Lata | Klub | Występy (gole) | |
| 1907-1908 1909 1910-1911 1911-1912 1912-1919 1919-1921 1921-1924 1927-1928 |
Wacker Wiedeń Weiner Sportfreunde Viktoria Wiedeń Vienna Cricket Rudolfshügel Wiedeń Cracovia Wisła Kraków Cracovia |
1 (-) 20 (-) 9 (-17) 3 (-6) | |
| ↑ liczba występów i goli w ekstraklasie i mistrzostwach kraju
| |||
| Reprezentacja narodowa | |||
| 1922-1924 |  Polska
|
6 (-15) | |
|
j - jesień, w - wiosna | |||
Mieczysław Zygmunt WIŚNIEWSKI urodził się 23 listopada 1892 w Monasterzysk koło Tarnopola, zmarł 10 października 1952 w Krakowie.
Bramkarz, olimpijczyk.
Jako dwuletnie dziecko wyjechał z rodzicami do Wiednia. Tam ukończył gimnazjum (dwa lata studiował też w Wyższej Szkole Handlowej) i uczył się grać w piłkę nożną (Wacker, Phoenix, WAC, Simmering, Rudolfshügel). Po przeniesieniu się do Krakowa reprezentował barwy tamtejszych klubów: Cracovii (1919-1921, 1927-1928) i Wisły (1921-1924) będąc kapitanem "Białej Gwiazdy" podczas finałów mistrzostw Polski (1923), kiedy rozegrał 9 meczów. Według opinii fachowców był w tamtych czasach najlepszym polskim bramkarzem (187 wzrostu, 76 wagi), solidnie wyszkolonym w austriackich klubach. Szybko skorzystano z jego usług w narodowej reprezentacji, w której rozegrał 6 spotkań (1922-1924) debiutując w zwycięskim meczu ze Szwecją (28 maja 1922). Po paryskim nieudanym występie przyjął pracę zawodowego trenera (krakowski Wawel) tracąc prawa amatorskie. Odzyskał je (1926) podczas zjazdu PZPN i potem krótko grał w Cracovii. Jeszcze inny ciekawy szczegół jego biografii przeszedł do historii naszej piłki. To dzięki niemu wprowadzono w Cracovii (1920) wiedeński zwyczaj piłkarzy Florisdorfu - noworoczny trening w samo południe. W pracy jako trener nie miał szczęścia ani też wyników. Żył z pracy jako urzędnik kolei.
