Wincenty Danek
Wincenty Danek (ur. 8 października 1907 w Krzeszowicach koło Krakowa, zm. 17 sierpnia 1976 w Krakowie) - profesor, polski polonista, pedagog, historyk literatury, w okresie II wojny światowej współorganizator tajnego nauczania w okolicach Krzeszowic, rektor Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie (1956-1972), od 1960 redaktor naczelny "Ruchu Literackiego", w 1975 przewodniczący rady naukowej Instytutu Badań Literackich PAN, badacz życia i twórczości Józefa Ignacego Kraszewskiego (m.in. monografia Józef Ignacy Kraszewski. Zarys biografii, Powieści historyczne Kraszewskiego, Matejko i Kraszewski. Dwie koncepcje dziejów Polski) oraz Adolfa Dygasińskiego (wydał m.in. jego Pisma pedagogiczne).
Cracoviana w biografii:
Profesor Wincenty Danek i jego bliski przyjaciel - profesor Kazimierz Wyka - byli najwierniejszymi kibicami Cracovii. Na meczach zachowywali się jak inni ówcześni kibice: były okrzyki, żarty, zabawa. Nie było agresji. Ale to także były inne czasy i inni ludzie. Kibicowanie Cracovii miało swoje zakorzenienie w autentycznej pasji: w młodości grał w drużynie z Krzeszowic sporo meczów: był obrońcą i jak wyznawał w przypływie piłkarskiej szczerości, spowodował 18 karnych. „Ale tylko - dodawał zadowolony - sześć strzelili”. [1]
W 1948 roku został usunięty z urzędu naczelnika wydziału szkół średnich i kuratora okręgu szkolnego pod pretekstem wznoszenia okrzyków antypaństwowych na meczu Cracovii.