Mieczysław Wiśniewski

Mieczysław Wiśniewski
Informacje ogólne
Imię i nazwisko	Mieczysław Zygmunt Wiśniewski
Urodzony	23 listopada 1892, Monasterzysk koło Tarnopola, Polska (obecnie Ukraina)Property "Kraj urodzenia" (as page type) with input value "Polska (obecnie Ukraina)" contains invalid characters or is incomplete and therefore can cause unexpected results during a query or annotation process.
Zmarły	10 października 1952, Kraków
Pozycja	bramkarz
Wzrost	187 cm
Waga	76 kg
Wychowanek	Wacker Wiedeń
Kariera w pierwszej drużynie Cracovii
Sezon	Rozgrywki - występy (gole)
1928	3 (-6)
↑ 1906-1919 oficjalne i towarzyskie, od 1920 tylko oficjalne mecze
Kluby
Lata	Klub	Występy (gole)
1907-1919 1919-1921 1921-1924 1927-1928	Wacker Wiedeń Phoenix Wiedeń WAC Wiedeń Simmeringer Wiedeń Rudolfshügel Wiedeń Cracovia Wisła Kraków Cracovia	9 (-17) 3 (-6)
↑ liczba występów i goli w ekstraklasie i mistrzostwach kraju
Reprezentacja narodowa
1922-1924	Polska	6 (-15)
j - jesień, w - wiosna

Mieczysław Zygmunt WIŚNIEWSKI urodził się 23 listopada 1892 w Monasterzysk koło Tarnopola, zmarł 10 października 1952 w Krakowie.

Bramkarz, olimpijczyk.

Jako dwuletnie dziecko wyjechał z rodzicami do Wiednia. Tam ukończył gimnazjum (dwa lata studiował też w Wyższej Szkole Handlowej) i uczył się grać w piłkę nożną (Wacker, Phoenix, WAC, Simmering, Rudolfshügel). Po przeniesieniu się do Krakowa reprezentował barwy tamtejszych klubów: Cracovii (1919-1921, 1927-1928) i Wisły (1921-1924) będąc kapitanem "białej gwiazdy" podczas finałów mistrzostw Polski (1923), kiedy rozegrał 9 meczów. Według opinii fachowców był w tamtych czasach najlepszym polskim bramkarzem (187 wzrostu, 76 wagi), solidnie wyszkolonym w austriackich klubach. Szybko skorzystano z jego usług w narodowej reprezentacji, w której rozegrał 6 spotkań (1922-1924) debiutując w zwycięskim meczu ze Szwecją (28 maja 1922). Po paryskim nieudanym występie przyjął pracę zawodowego trenera (krakowski Wawel) tracąc prawa amatorskie. Odzyskał je (1926) podczas zjazdu PZPN i potem krótko grał w Cracovii. Jeszcze inny ciekawy szczegół jego biografii przeszedł do historii naszej piłki. To dzięki niemu wprowadzono w Cracovii (1920) wiedeński zwyczaj piłkarzy Florisdorfu - noworoczny trening w samo południe. W pracy jako trener nie miał szczęścia ani też wyników. Żył z pracy jako urzędnik kolei.