Zygmunt Buhl

Zygmunt Buhl
Informacje ogólne
Imię i nazwisko	Zygmunt Buhl
Urodzony(a)	24 października 1927, Bydgoszcz
Zmarły	28 września 1978, Warszawa

Zygmunt Buhl - lekkoatleta. Polski lekkoatleta i działacz sportowy, olimpijczyk. Był zawodnikiem HKS Bydgoszcz, AZS Szczecin, Ogniwa Kraków i Wisły-Gwardii Kraków.

• Informacja o śmierci meczu w dzienniku Echo Krakowa

Pochowany na cmentarzu Salwatorskim Sektor SC1 Rząd 2 Nr grobu 1.

O Buhl-u

Zygmunt Buhl (ur. 24 października 1927 w Bydgoszczy, zm. 28 września 1978 w Warszawie) – polski lekkoatleta i działacz sportowy, olimpijczyk. Był sprinterem. Startował na Igrzyskach Olimpijskich w 1952 w Helsinkach w sztafecie 4 × 100 metrów, która odpadła w półfinale (razem z Buhlem biegli w niej Dominik Sucheński, Zdobysław Stawczyk i Emil Kiszka). Trzy razy wystąpił na Akademickich Mistrzostwach Świata, skąd przywiózł srebrne medale w biegu na 400 metrów (Praga 1947) i sztafecie 4 × 100 m (Berlin 1951) oraz brązowe w sztafecie 800+400+200+200 m (Budapeszt 1949) i sztafecie 4 × 400 metrów (Berlin 1951).

Zdobył dwanaście tytułów mistrza Polski:

   bieg na 100 metrów – 1949
   bieg na 400 metrów – 1947
   sztafeta 4 × 100 metrów – 1946, 1947, 1950
   sztafeta 4 × 200 metrów – 1950
   sztafeta 4 × 400 metrów – 1950, 1951 i 1953
   sztafeta szwedzka 400+300+200+100 m – 1947
   sztafeta olimpijska 800+400+200+100 m – 1947 i 1950

Siedem razy był wicemistrzem Polski:

   bieg na 100 m – 1950
   bieg na 200 metrów – 1947 i 1949
   bieg na 400 m – 1953
   sztafeta 4 × 100 m – 1953
   sztafeta 4 × 400 m – 1947 i 1954

Siedem razy był brązowym medalistą:

   bieg na 100 m – 1947, 1951 i 1952
   bieg na 200 m – 1950
   bieg na 400 m – 1948
   sztafeta 4 × 100 m – 1948 i 1951

Reprezentował Polskę w 8 meczach międzypaństwowych. Cztery razy ustanawiał rekordy Polski w sztafetach.

Rekordy życiowe:

   bieg na 100 m – 10,7 s
   bieg na 200 m – 22,1 s
   bieg na 400 m – 49,0 s

Był zawodnikiem HKS Bydgoszcz, AZS Szczecin, Ogniwa Kraków Cracovia) i Wisły-Gwardii Kraków.

Ukończył Studium WF (WSWF) w Krakowie. Był trenerem i działaczem Wisły Kraków, a po przeniesieniu do Warszawy w 1975 sekretarzem generalnym PZPN (od 1977). Zginął potrącony przez autobus[1]. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (sektor SC1-2-1) Dorobek medalowy

Mistrzostwa Polski

złoto Kraków 1946 sztafeta 4 × 100 m

złoto Warszawa 1947 bieg na 400 m

złoto Warszawa 1947 sztafeta 4 × 100 m

złoto Warszawa 1947 sztafeta szwedzka

złoto Warszawa 1947 sztafeta olimpijska

złoto Gdańsk-Wrzeszcz 1949 bieg na 100 m

złoto Kraków 1950 sztafeta 4 × 100 m

złoto Kraków 1950 sztafeta 4 × 200 m

złoto Kraków 1950 sztafeta 4 × 400 m

złoto Kraków 1950 sztafeta olimpijska

złoto Warszawa 1951 sztafeta 4 × 400 m

złoto Warszawa 1953 sztafeta 4 × 400 m

źródło:[1]