Sekcja piłki ręcznej kobiet

Z WikiPasy.pl - Encyklopedia KS Cracovia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Informacje

Z Mistrzostw Polski w hazenie - Mazurówna(Cracovia) w grze obronnej - 1933 r.
  • Rok założenia: 1926


Zwana inaczej hazena.

Żeńska drużyna po fuzji w 2006 roku z KS Tomex Kraków występowała jako Cracovia-Tomex i grała w II lidze.

Obecnie swoje mocze rozgrywa w Kärcher Hala Cracovia ( więcej informacji: https://cracovia1906.pl/druzyna/pilka-reczna-kobiet/)

Historia

Okres II RP

Informacja z Przeglądu Sportowego nr 39 z 1922 r. o pierwszych zawodach w "piłkę rzucaną" na Cracovii


Sekcja rozpoczęła działalność w 1926 roku pod nazwą "sekcja gier sportowych", chociaż początki piłki ręcznej w Cracovii mają dawniejszą metrykę. W 1922 rozegrano pierwszy mecz w piłkę rzucaną (hazenę). W początkowym okresie działania sekcji były ograniczone, gdyż brakowało zawodniczek, a rozgrywki wewnątrzklubowe były nieatrakcyjne. Hazenistki Cracovii dominowały w okręgu. We wszystkich sześciu mistrzostwach w latach 1931-1934 i 1936-1937 zajmowały pierwsze miejsce. W latach 1929-1937 rozegrano dziewięć turniejów mistrzostw Polski, z powodów finansowych Cracovia startowała tylko w trzech. W 1933 zdobyła 2 miejsce. Drużyna grała w składzie; Mazurówna, Ślusarczykówna, Majerówna, Nowakówna, "Czerska" Kamińska, Podborska, Bielecka, Jeklówna. W 1934 Cracovia zajęła 3 miejsce za IKP Łódź i AZS Warszawa. W 1937 roku hazenistki zajęły tylko 4 miejsce. W 1937 roku Związek uchwalił likwidacje mistrzostw Polski w hazenie, a na ich miejsce wprowadzono rozgrywki 7-osobowe na otwartych boiskach. Rozegrano dwa turnieje, w których zabrakło drużyny Cracovii.

Okres PRL

Cracovia szczypiornistki 1947 r.
Cracovia 1952: od lewej: H. Hartwich, D. Rożek, J. Drozdowska-Masaczyńska, K. Jezierska-Banaś, H. Garzyńska-Kańska, Lidia Krupa-Surdyka, M. Francuz-Jaśko, A. Szwabowska-Pyjos, M. Bysiek, ?;

Wznowiona działalność została w dn. 6 marca 1945 r. [1]. Po II wojnie światowej nadal grały w 7-osobową odmianę piłki ręcznej. W okręgu krakowskim drużyna była bezkonkurencyjna, na dziesięć rozegranych turniejów (1947-1955), aż dziewięciokrotnie (oprócz 1954) wygrywały zawody. Podobnie w mistrzostwach Polski zajmowały czołowe miejsca. W 1946 zajęły 5 miejsce, rok później zdobyły wicemistrzostwo, przegrywając tylko z Zrywem Łódź. Ówczesny skład drużyny to: Wędrychowska, Maged, Garzyńska, Huk, Hartwich, Piotrowska, Szostak, Podborska, Link. W następnym roku ponownie drużyna sięga po wicemistrzostwo. W 1949 Cracovia była trzecia. W 1950 nie startowały, a w 1951 znów zajęły 2 miejsce. W 1952 roku piłkarki plasują się na 3 miejscu za Unią Łódź i AKS Chorzów.
W roku 1953 Związek zawiesił rozgrywki w "siódemce", a w to miejsce wprowadzono mistrzostwa zespołów 11-osobowych. W pierwszych mistrzostwach z 1953 roku Cracovia zajmuje w lidze czwarte miejsce. W roku następnym po porażce z późniejszym mistrzem Górnikiem Siemianowice i nie zakwalifikowała się do rozgrywek ligowych. W 1955 drużyna plasuje się na czwartym miejscu w lidze. W 1956 roku Cracovia odnosi sukces, zdobywając mistrzostwo Polski. Mistrzowski skład Cracovii to: Halina Szypulska, Stanisława Zielińska, Anna Szwabowska, Józefa Drozdowska-Masaczyńska, Barbara Seichter-Cichecka, Lidia Krupa-Surdyka, Stefania Warykiewicz, Anna Prochal, Władysława Skrzyńska, Alicja Szwabowska, Halina Trzos, Janina Wawrzykowska, Alicja Wójtowicz, Krystyna Zębol. Kolejne dwa lata to dwa tytuły wicemistrzowskie. Rok 1959 to początek okresu hegemonii piłkarek Cracovii. W sezonie 1959, 1960/61 i 1961/62 szczypiornistki zdobywają tytuł mistrza Polski. W sezonie 1961/62 wygrały wszystkie mecze i aż o 10 pkt wyprzedziły drugi Ruch. Udział w zdobyciu mistrzostw oprócz wymienionych wyżej zawodniczek swój udział miały: Irena Piwowarczyk, Teresa Góralczyk-Abratowska, Bronisława Toboła-Smoleń, Barbara Glajcar-Melnyczuk, Zofia Guzik-Pabiańczyk, Wanda HorowitzAlicja Kiszek i Aniela Tomala. Rozgrywki ligowe 1961/62 były ostatnimi, ligę zlikwidowano i wprowadzono turniej. W 1963 ostatni raz zorganizowano zawody w 11-osobowej odmianie, Cracovia w nich uczestniczyła.
Po dwóch latach przerwy w 1955 roku wznowiono zawody "siódemek". Jeszcze sześć razy organizowano turniej, od sezonu 1959/60 zorganizowano ligę istniejącą do dziś. 1955 Cracovia zdobywa wicemistrzostwo, w kolejnym 1956 trzecie miejsce. W kolejnych trzech sezonach wielki sukces i trzy mistrzostwa Polski. Raz w 1975 i dwukrotnie we 1958, na boisku i w hali. Zespół tworzyły zawodniczki znane z gry w "jedenastce". Ostatnie mistrzostwa w systemie turniejowym przynoszą drużynie tylko 2 miejsce. Aż jedenaście zawodniczek w owym czasie reprezentowało barwy Polski.
Od sezonu 1959/60 wprowadzono ligę, grając w hali, potem na boisku, aby znów powrócić do hali. Poziom rozgrywek się wyrównywał, a najgroźniejszymi rywalami Cracovii były drużyny chorzowskie AKS i Ruch oraz wrocławski AZS. Pierwszy sezon ligowy zakończył się remisem w tabeli pomiędzy Cracovią, a AKS-em. Rozegrano dodatkowy mecz, który zakończył się zwycięstwem Cracovii 5:4. W następnym sezonie udało się obronic tytuł. Tytuły umożliwiły Cracovii grę w Pucharze Europy. Jego inicjatorem było pismo "Start" z Bratysławy. W 1960/61 faworyt, mistrz ZSRR, Żalgiris Kowno po wyeliminowaniu HK Oslo, zmierzył się w ćwierćfinale z Cracovią. Drużyna z ZSRR okazała się lepsza, wygrywając z biało-czerwonymi po dramatycznych meczach 5:3 i 8:6. W sezonie 1961/62 Krakowianki spotkały się z ORK Belgrad. Pierwszy mecz wygrały 4:2. W drugim prowadziły już 4:1, ale nieuzasadnione nieuznanie piątej bramki walnie przyczyniło się do porażki 5:7. W 1962 w mistrzostwach świata wystąpiły 3 nasze zawodniczki. Sezon 1961/62 to tytuł wicemistrzowski po zażartej walce z chorzowskim Ruchem. Następny sezon to powtórka z poprzedniego i wicemistrzostwo. W 1963/64 dopiero czwarte miejsce. Kolejny sezon to ponownie wicemistrzostwo. W III mistrzostwach świata w 1965 Polskę reprezentowały m. in. cztery zawodniczki Cracovii. Warto również wspomnieć o turniejach międzynarodowych, w których Cracovia trzykrotnie wygrywała (Budapeszt, Gdańsk i Kraków). Dramatyczny przebieg miały rozgrywki 1965/66, w których szczypiornistki różnicą bramek przegrały mistrzostwo i zajęły 3 miejsce. W sezonie 1966/67 drużyna zdobyła 10 tytuł mistrza kraju. W jej skład wchodziły: Kazimiera Czop-Kamyk, Krystyna Wyrobiec, Barbara Popiel, Bronisława Tobała-Smoleń, Zofia Guzki-Pabiańczyk, Alicja Gruca-Staniszewska, Barbara Glajcar-Melnyczuk, Krystyna Smela, Teresa Pietrzykiewicz, Bożena Piotrowska, Romana Tarada. W VII edycjo Pucharu Europy Cracovia w wyeliminowała Universite de Marsellie, wygrywając dwa mecze 28:9 i 20:9, a w ćwierćfinale Swift Roermond z wynikiem 8:7 i 9:6. W półfinale przegrała z obrońcą tytułu i późniejszym mistrzem Żalgiris Kowno 9:17 i 8:17. Następnie Krakowianki wywalczyły trzy wicemistrzostwa.
W sezonie 1970/71 liga została zmniejszona do 8 drużyn, a siódme miejsce w tabeli oznaczało spadek. Dwa lata grały zawodniczki w II lidze. Powróciły w 1973/74 lecz tylko na jeden sezon. Powróciły znów do najwyższej klasy rozgrywek po roku. Dalsze lata pierwszoligowej rywalizacji to środkowe miejsca w tabelach. Ósme miejsce po sezonie 1975/76, szósta lokata w 1976/77 i 1977/78. Kolejny sezon 1978/79 i czwarte miejsce, w następnym szóste w 1980/81 piąta lokata. Drużyna konsolidowała się i uzyskiwała coraz lepsze rezultaty. W 1981/82 zajęła 4 miejsce. Rok później ponownie czwarte. W sezonie 1983/84 udało się wywalczyć brązowy medal.
Sezon 1984/85 to dublet Cracovii. Drużyna stanowiąca zgrany kolektyw, mieszankę młodości z doświadczeniem osiągnęła wspaniałe rezultaty. Najpierw był Puchar Polski, a potem mistrzostwo kraju. Prowadziły w lidze od początku do końca, zapewniając sobie tytuł już na cztery kolejki przed końcem. Skład mistrzowskiej drużyny to: Kazimiera Tomaszewska, Lidia Siodłak, Jolanta Wojtoń, Małgorzata Hołda, Alicja Główczak, Bogusława Dąbrowska, Ilona Sasnal, Beata Golik, Dorota Pawłowska, Jolanta Rzęsiecka, Zofia Figas, Genowefa Gorzkowska, Wanda Wójcik, Renata Garcarz, Elżbieta Madej. Zwycięstwa te dały początek pasmu sukcesów. Sezon 1985/86 to srebrny medal mistrzostw Polski, sezon 1986/87 to ponownie tytuł mistrza kraju. Sezon 1987/88 przyniósł wicemistrzostwo kraju i Puchar Polski. W sezonie 1988/1989 drużyna wywalczyła swój ostatni medal mistrzostw Polski zajmując 3 lokatę.

Okres po 1989


Stub sekcji Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.



Reprezentacja Polski

UWAGA:
Brak danych po 1985.

Sukcesy

Pucharu Europy:

  • 1/2 finału: 1967/68
  • 1/4 finału: 1960/61, 1961/62

Mistrzostwa Polski (Hazena):

  • WICEMISTRZ: 1933
  • III miejsce: 1934

Mistrzostwa Polski (odmiana jedenastoosobowa):

  • MISTRZ: 1956, 1959, 1960/61, 1961/62
  • WICEMISTRZ: 1957, 1958

Mistrzostwa Polski (odmiana siedmioosobowa):

  • MISTRZ: 1957, 1958 - hala, 1958 - boisko, 1959/60, 1960/61, 1966/67, 1984/85, 1986/87
  • WICEMISTRZ: 1947, 1948, 1951, 1955, 1959, 1961/62, 1962/63, 1964/65, 1967/68, 1968/69, 1969/70, 1987/88
  • III miejsce: 1949, 1952, 1956, 1965/67, 1983/84, 1988/89

Puchar Polski:

  • Zdobywca: 1985, 1988
  • II miejsce: 1967, 1970, 1976, 1982
  • III miejsce: 1966, 1980

Turniej Mistrzyń Polski:

  • I miejsce: 1982
  • III miejsce: 1981

Spartakiada XX-lecia PRL:

  • II miejsce: 1964

50-lecie Związku Piłki Ręcznej w Polsce:

  • II miejsce: 1966


UWAGA:
Hazena – rozgrywki zlikwidowane w połowie 1937
11-osobowa – rozgrywki zlikwidowane od 1964

Bibliografia

  • Janusz Kukulski, "80 lat KS Cracovia 1906-1986", Kraków 1986

Zobacz też

  1. ↑ dziennik Dziennik Polski nr. 31 z 6 marca 1945
Źródło: „https://www.wikipasy.pl/index.php?title=Sekcja_piłki_ręcznej_kobiet&oldid=226070”