Henryk Czapnicki

Henryk Czapnicki urodził się 4 kwietnia 1896, zmarł 24 marca 1970 (pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie).

Grób Henryka Czapnickiego

Doktor medycyny.

Prasa

Pionier poradnictwa sportowego - Głos Sportowca 25.06.1956

Nazwisko dr. Henryka Czapnickiego jest od lat znane w krakowskim świecie sportowym jako lekarza i wieloletniego działacza sportowego Cracovii. Już przed pierwszą wojną światową jako uczeń gimnazjum św. Jacka (do którego uczęszczały takie sławy piłkarskie jak Popiel, Cepurski i Cudek) zaczął grać w piłkę nożną i był nawet zawodnikiem IX drużyny Cracovii. Jako kibic zaś nie opuścił żadnego meczu, a na pierwszy "prawdziwy" w Krakowie mecz Cracovia - Czarni (Lwów), który przeszedł do historii piłkarstwa krakowskiego, dostał się za wszelką cenę tj. "na lewo".

Już od 1917 r. jako asystent kliniki wewnętrznej wspólnie z prof. Siedleckim (wówczas również asystentem) udzielali pomocy lekarskiej piłkarzom. W 1922 r. dr. Czapnicki, prof. Siedlecki, dr Pawlas i dr Margulies założyli w Krakowie pierwsze w Polsce koło lekarzy sportowych, które wprawdzie nie miało żadnego statutu, ale było oparte na zdrowych podstawach. Nie było zorganizowanej poradni sportowej, ale każdy z lekarzy sam prowadził swoją kartotekę dla I i II drużyny i każdorazowo przeprowadzał badania przed sezonem i okresowo dwa razy do roku. Lekarze rozdzielali między siebie drużyny, ale tak by opieka lekarska i ocena zdolności do zawodów była kierowana nie specjalną sympatią do drużyny lub zawodnika lecz wymogami zdrowia. Dr. Czapnickiemu przydzielona została w opiekę drużyna - Wisły. W zespole tym bardzo skrupulatnie przestrzegano obowiązku poddawania się badaniu. Drużynę przyprowadzał zazwyczaj H. Reyman i nie zdarzyło się, by któryś z zawodników nie był obecny.

Intensywna działalność sportową dra Czapnickiego w Krakowie datuje się na od r. 1932, kiedy to został wybrany wiceprezesem Cracovii i to wiceprezesem "urzędującym". Tę godność piastował bez przerwy do 1938 roku. W tym roku na skutek nagonki prasy endeckiej z katowickim "Orędownikiem" na czele dr Czapnicki wycofał się z czynnego życia sportowego, by powrócić doń podczas okupacji w latach 1939-1941. W tym okresie dr Czapnicki udzielał zawodnikom opieki lekarskiej. Zmuszony ukrywać się wyjechał następnie do Warszawy, gdzie podczas powstania warszawskiego został ciężko ranny.

Po powrocie do Krakowa już w lutym 1945 roku wraz z prof. Weyssenhoffem, dr Wojakowskim i Zygmuntem Chruścińskim przystąpił do zmontowania tymczasowego zarządu Cracovii. Z przerwą dwuletnią pełnił dr Czapnicki funkcję przewodniczącego prezydium KS Cracovii aż do r. 1956. Obecnie jest on opiekunem honorowym Klubu. Nie zaniechał jednak czynnego udziału w życiu klubu, gdyż jako członek prezydium WRN jest decernentem WKKF i w tym charakterze bierze aktywny udział w życiu sportowym województwa krakowskiego.

Dr Czapniewski, to niezmordowany, szczerze i bezinteresownie oddany działacz sportowy, który jakkolwiek silnie związany ze swym klubem macierzystym umiał swoim taktem, umiarem i obiektywizmem rozwinąć i utrwalić pozytywne współżycie miedzy Cracovią a innymi kołami sportowymi.

To jest zalążek artykułu. Jeśli możesz, rozbuduj go.