Sekcja kolarstwa: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 7: | Linia 7: | ||
Początki sekcji to rok 1919, kiedy doszło do rozłamu w jedynym krakowskim klubie kolarskim Krakowskim Klubie Cyklistów i Motocyklistów. Grupa dwudziestu kolarzy na czele z [[Jan Łazarski|Janem Łazarskim]] wstąpiła do naszego klubu i założyła sekcje kolarską. Sekcja zorganizowała się w pełni w czerwcu 1921 roku. Główną bazą działalności sekcji był ziemny tor usypany wokół stadionu piłkarskiego. Jego otwarcie nastąpiło 2 października 1921 roku. Kierownikiem sekcji był wówczas dr. [[Michał Hładija]]. W latach 1922 - 1923 zawodnicy Cracovii biorą udział w licznych zawodach. W 1923 wicemistrzostwo Polski na szosie zdobywa Chyłko. W latach 1924 - 1926 mistrzostwo województwa zdobywają kolejno Wroński, Piotrowicz i Michałek. Pierwszy olimpijski start na VIII Igrzyskach w 1924 roku w Paryżu przynosi zawodnikowi Cracovii srebrny medal. Jan Łazarski wraz z J. Lange, T. Stankiewiczem i F. Szymczykiem (cała trójka z Warszawskiego Towarzystwa Cyklistów) w wyścigu drużynowym na 4km zajęli drugie miejsce przegrywając tylko z Włochami. W 1926 tor wokół stadionu wybetonowano, przez co stał się jednym z najnowocześniejszych na świecie. Pod koniec lat 20-tych sekcja nieco podupada, ponieważ kończą karierę czołowi zawodnicy.<BR> | Początki sekcji to rok 1919, kiedy doszło do rozłamu w jedynym krakowskim klubie kolarskim Krakowskim Klubie Cyklistów i Motocyklistów. Grupa dwudziestu kolarzy na czele z [[Jan Łazarski|Janem Łazarskim]] wstąpiła do naszego klubu i założyła sekcje kolarską. Sekcja zorganizowała się w pełni w czerwcu 1921 roku. Główną bazą działalności sekcji był ziemny tor usypany wokół stadionu piłkarskiego. Jego otwarcie nastąpiło 2 października 1921 roku. Kierownikiem sekcji był wówczas dr. [[Michał Hładija]]. W latach 1922 - 1923 zawodnicy Cracovii biorą udział w licznych zawodach. W 1923 wicemistrzostwo Polski na szosie zdobywa Chyłko. W latach 1924 - 1926 mistrzostwo województwa zdobywają kolejno Wroński, Piotrowicz i Michałek. Pierwszy olimpijski start na VIII Igrzyskach w 1924 roku w Paryżu przynosi zawodnikowi Cracovii srebrny medal. Jan Łazarski wraz z J. Lange, T. Stankiewiczem i F. Szymczykiem (cała trójka z Warszawskiego Towarzystwa Cyklistów) w wyścigu drużynowym na 4km zajęli drugie miejsce przegrywając tylko z Włochami. W 1926 tor wokół stadionu wybetonowano, przez co stał się jednym z najnowocześniejszych na świecie. Pod koniec lat 20-tych sekcja nieco podupada, ponieważ kończą karierę czołowi zawodnicy.<BR> | ||
'''Okres PRL'''<BR> | '''Okres PRL'''<BR> | ||
Po wojnie w początkowym okresie postawiono na intensywną pracę u podstaw, z młodzieżą. Praca takich ludzi jak [[Alojzy Lagowski]] i [[Jan Grzybkowski]] przyniosła efekt: w 1957 roku [[Jan Biedron]] znalazł się w reprezentacji Polski na 4000 metrów na dochodzenie, w 1958 roku brązowy medal Mistrzostw Polski w kolarstwie torowym w wyścigu dystansowym zdobył [[Ryszard Pachota]]. Wkrótce objawił się talent braci Kupczyków: [[Ryszard Kupczyk|Ryszarda]] i [[Jerzy Kupczyk|Jerzego]], trenowanych przez ojca. Zdobyli oni w tandemie i w keirinie tytuły torowych mistrzów Polski w 1966 roku, rok wcześniej uzyskując ten tytuł za zwycięstwo w tandemie. W latach 60-tych sukcesy odnosił również jeden z najlepszych polskich kolarzy, [[Jan Magiera]]. Zdobył mistrzostwo Polski na szosie w wyścigu ze startu wspólnego w 1966 roku oraz pierwsze w historii mistrzostwo Polski w jeździe indywidualnej na czas w roku 1970. W 1968 roku został uznany za najlepszego polskiego szosowca. Był kapitanem polskiej reprezentacji na Wyścig Pokoju w 1967 i w 1968 roku, zdobywając w nich 3 miejsca, wygrywając kilka etapów. Startował dwukrotnie na igrzyskach olimpijskich: w Tokio w 1964 roku zajął 44 miejsce w wyścigu ze startu wspólnego i 11 w drużynowej jeździe na czas na dystansie 100 km. Cztery lata później w Rzymie, polska drużyna z [[Jan Magiera|Magierą]] w składzie zajęła 6 miejsce. Lata siedemdziesiąte to sukcesy [[Ryszard Szostak|Ryszarda Szostaka]] | Po wojnie w początkowym okresie postawiono na intensywną pracę u podstaw, z młodzieżą. Praca takich ludzi jak [[Alojzy Lagowski]] i [[Jan Grzybkowski]] przyniosła efekt: w 1957 roku [[Jan Biedron]] znalazł się w reprezentacji Polski na 4000 metrów na dochodzenie, w 1958 roku brązowy medal Mistrzostw Polski w kolarstwie torowym w wyścigu dystansowym zdobył [[Ryszard Pachota]]. Wkrótce objawił się talent braci Kupczyków: [[Ryszard Kupczyk|Ryszarda]] i [[Jerzy Kupczyk|Jerzego]], trenowanych przez ojca. Zdobyli oni w tandemie i w keirinie tytuły torowych mistrzów Polski w 1966 roku, rok wcześniej uzyskując ten tytuł za zwycięstwo w tandemie. W latach 60-tych sukcesy odnosił również jeden z najlepszych polskich kolarzy, [[Jan Magiera]]. Zdobył mistrzostwo Polski na szosie w wyścigu ze startu wspólnego w 1966 roku oraz pierwsze w historii mistrzostwo Polski w jeździe indywidualnej na czas w roku 1970. W 1968 roku został uznany za najlepszego polskiego szosowca. Był kapitanem polskiej reprezentacji na Wyścig Pokoju w 1967 i w 1968 roku, zdobywając w nich 3 miejsca, wygrywając kilka etapów. Startował dwukrotnie na igrzyskach olimpijskich: w Tokio w 1964 roku zajął 44 miejsce w wyścigu ze startu wspólnego i 11 w drużynowej jeździe na czas na dystansie 100 km. Cztery lata później w Rzymie, polska drużyna z [[Jan Magiera|Magierą]] w składzie zajęła 6 miejsce. Lata siedemdziesiąte to sukcesy [[Ryszard Szostak|Ryszarda Szostaka]] – reprezentował Polskę na mistrzostwach świata juniorów, zajmując z drużyną 4 miejsce na 4000 metrów na dochodzenie na torze i 26 w wyścigu szosowym ze startu wspólnego. Reprezentantem Polski seniorów, rekordzistą Polski na 1 km na torze ze startu zatrzymanego był w latach siedemdziesiątych [[Wiesław Muniak]], późniejszy trener sekcji kolarskiej Cracovii. Na mistrzostwach świata juniorów na torze startował też [[Janusz Morbitzer]]. Lata osiemdziesiąte to kryzys na torze i pojedyncze, ale raczej na poziomie okręgu sukcesy [[Janusz Etgens|Janusza Etgensa]]. <BR> | ||
'''Lata dziewięćdziesiąte do dziś'''<BR> | '''Lata dziewięćdziesiąte do dziś'''<BR> | ||
W następnych latach było coraz gorzej, jednak dzięki determinacji trenera [[Janusz Skoczylas|Janusza Skoczylasa]], kolarza, działacza i wielkiego kibica Pasów [[Seweryn Ratajczak|Seweryna Ratajczaka]], kapelana klubu [[Zdzisław Krzystyniak|Zdzisława Krzystyniaka]] udało się jakoś przetrwać. W ostatnich latach bardzo popularne stało się kolarstwo górskie | W następnych latach było coraz gorzej, jednak dzięki determinacji trenera [[Janusz Skoczylas|Janusza Skoczylasa]], kolarza, działacza i wielkiego kibica Pasów [[Seweryn Ratajczak|Seweryna Ratajczaka]], kapelana klubu [[Zdzisław Krzystyniak|Zdzisława Krzystyniaka]] udało się jakoś przetrwać. W ostatnich latach bardzo popularne stało się kolarstwo górskie – sekcja kolarska Cracovii również postawiła na tę odmianę kolarstwa. Dzięki dobrej pracy szkoleniowej [[Wiesław Muniak|Wiesława Muniaka]] kolarze Pasów odgrywali czołową rolę w okręgu, a nawet w zawodach o charakterze ogólnopolskim. W 2001 roku z najlepszych kolarzy górskich sekcji wśród seniorów wyłoniono autonomiczną zawodową grupę kolarską [[Construction Cracovia]]. Na mistrzostwach Polski w tymże roku doskonałe piąte miejsce zajął [[Mieczysław Bieniasz]], ósmy był [[Maciej Moląg]], a dziewiąty [[Adam Czuba]]. Mistrzem Polski w kategorii masters (oldboys) zdobył reprezentujący Pasy [[Jerzy Mróz]]. Jego sukces rok poźniej później powtórzył [[Adam Czuba]]. Niestety, kłopoty sponsora, firmy Construction spowodowały rozpad grupy i znaczne ograniczenie działalności sekcji, do czego przyczyniło się też rozebranie toru kolarskiego.<BR> | ||
===Reprezentacja Polski=== | ===Reprezentacja Polski=== | ||
Olimpijczycy: [[Jan Łazarski]] ''(1924)'', [[Jan Magiera]] ''(1964, 1968)''<BR> | Olimpijczycy: [[Jan Łazarski]] ''(1924)'', [[Jan Magiera]] ''(1964, 1968)''<BR> | ||
Wersja z 21:34, 4 sty 2009
Informacje
- Rok założenia: 1919
Obecnie działalność sekcji jest zawieszona.
Kierownikiem sekcji jest Bogdan Koraszewski
Historia
Okres II RP
Początki sekcji to rok 1919, kiedy doszło do rozłamu w jedynym krakowskim klubie kolarskim Krakowskim Klubie Cyklistów i Motocyklistów. Grupa dwudziestu kolarzy na czele z Janem Łazarskim wstąpiła do naszego klubu i założyła sekcje kolarską. Sekcja zorganizowała się w pełni w czerwcu 1921 roku. Główną bazą działalności sekcji był ziemny tor usypany wokół stadionu piłkarskiego. Jego otwarcie nastąpiło 2 października 1921 roku. Kierownikiem sekcji był wówczas dr. Michał Hładija. W latach 1922 - 1923 zawodnicy Cracovii biorą udział w licznych zawodach. W 1923 wicemistrzostwo Polski na szosie zdobywa Chyłko. W latach 1924 - 1926 mistrzostwo województwa zdobywają kolejno Wroński, Piotrowicz i Michałek. Pierwszy olimpijski start na VIII Igrzyskach w 1924 roku w Paryżu przynosi zawodnikowi Cracovii srebrny medal. Jan Łazarski wraz z J. Lange, T. Stankiewiczem i F. Szymczykiem (cała trójka z Warszawskiego Towarzystwa Cyklistów) w wyścigu drużynowym na 4km zajęli drugie miejsce przegrywając tylko z Włochami. W 1926 tor wokół stadionu wybetonowano, przez co stał się jednym z najnowocześniejszych na świecie. Pod koniec lat 20-tych sekcja nieco podupada, ponieważ kończą karierę czołowi zawodnicy.
Okres PRL
Po wojnie w początkowym okresie postawiono na intensywną pracę u podstaw, z młodzieżą. Praca takich ludzi jak Alojzy Lagowski i Jan Grzybkowski przyniosła efekt: w 1957 roku Jan Biedron znalazł się w reprezentacji Polski na 4000 metrów na dochodzenie, w 1958 roku brązowy medal Mistrzostw Polski w kolarstwie torowym w wyścigu dystansowym zdobył Ryszard Pachota. Wkrótce objawił się talent braci Kupczyków: Ryszarda i Jerzego, trenowanych przez ojca. Zdobyli oni w tandemie i w keirinie tytuły torowych mistrzów Polski w 1966 roku, rok wcześniej uzyskując ten tytuł za zwycięstwo w tandemie. W latach 60-tych sukcesy odnosił również jeden z najlepszych polskich kolarzy, Jan Magiera. Zdobył mistrzostwo Polski na szosie w wyścigu ze startu wspólnego w 1966 roku oraz pierwsze w historii mistrzostwo Polski w jeździe indywidualnej na czas w roku 1970. W 1968 roku został uznany za najlepszego polskiego szosowca. Był kapitanem polskiej reprezentacji na Wyścig Pokoju w 1967 i w 1968 roku, zdobywając w nich 3 miejsca, wygrywając kilka etapów. Startował dwukrotnie na igrzyskach olimpijskich: w Tokio w 1964 roku zajął 44 miejsce w wyścigu ze startu wspólnego i 11 w drużynowej jeździe na czas na dystansie 100 km. Cztery lata później w Rzymie, polska drużyna z Magierą w składzie zajęła 6 miejsce. Lata siedemdziesiąte to sukcesy Ryszarda Szostaka – reprezentował Polskę na mistrzostwach świata juniorów, zajmując z drużyną 4 miejsce na 4000 metrów na dochodzenie na torze i 26 w wyścigu szosowym ze startu wspólnego. Reprezentantem Polski seniorów, rekordzistą Polski na 1 km na torze ze startu zatrzymanego był w latach siedemdziesiątych Wiesław Muniak, późniejszy trener sekcji kolarskiej Cracovii. Na mistrzostwach świata juniorów na torze startował też Janusz Morbitzer. Lata osiemdziesiąte to kryzys na torze i pojedyncze, ale raczej na poziomie okręgu sukcesy Janusza Etgensa.
Lata dziewięćdziesiąte do dziś
W następnych latach było coraz gorzej, jednak dzięki determinacji trenera Janusza Skoczylasa, kolarza, działacza i wielkiego kibica Pasów Seweryna Ratajczaka, kapelana klubu Zdzisława Krzystyniaka udało się jakoś przetrwać. W ostatnich latach bardzo popularne stało się kolarstwo górskie – sekcja kolarska Cracovii również postawiła na tę odmianę kolarstwa. Dzięki dobrej pracy szkoleniowej Wiesława Muniaka kolarze Pasów odgrywali czołową rolę w okręgu, a nawet w zawodach o charakterze ogólnopolskim. W 2001 roku z najlepszych kolarzy górskich sekcji wśród seniorów wyłoniono autonomiczną zawodową grupę kolarską Construction Cracovia. Na mistrzostwach Polski w tymże roku doskonałe piąte miejsce zajął Mieczysław Bieniasz, ósmy był Maciej Moląg, a dziewiąty Adam Czuba. Mistrzem Polski w kategorii masters (oldboys) zdobył reprezentujący Pasy Jerzy Mróz. Jego sukces rok poźniej później powtórzył Adam Czuba. Niestety, kłopoty sponsora, firmy Construction spowodowały rozpad grupy i znaczne ograniczenie działalności sekcji, do czego przyczyniło się też rozebranie toru kolarskiego.
Reprezentacja Polski
Olimpijczycy: Jan Łazarski (1924), Jan Magiera (1964, 1968)
Uczestnicy mistrzostw świata: Jan Łazarski (1926), Jan Magiera (1964, 1965, 1968)
Reprezentanci Polski: Jan Łazarski, Jan Biedron, Jan Magiera, Ryszard Kupczak, Wiesław Muniak
Sukcesy
SREBRNY MEDAL OLIMPIJSKI: Jan Łazarski na torze, w drużynie (1924)
Wyścig Pokoju: Jan Magiera - III miejsce (1966, 1967)
Wielka Nagroda Polski: Ryszard Kupczak - (1967, 1968)
Wielka Nagroda Wiednia: Ryszard Kupczak - (1969)
Mistrzowie Polski: Jan Łazarski: tor - (1924, 1925, 1926), szosa - (1926), Ryszard Kupczak: tor -(1965, 1966, 1966), Jan Kupczak: tor - (1965, 1966), Jan Magiera: szosa - (1966, 1970)
Zasłużony mistrz sportu: Jan Magiera
Bibliografia
- Janusz Kukulski, "80 lat KS Cracovia 1906-1986", Kraków 1986
- Jake Blues, "Nie tylko futbol... Sekcja kolarska", www.teraz.pasy.net 2004