Edward Raczyński: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 40: | Linia 40: | ||
}} | }} | ||
===Informacja o śmierci === | |||
{{Artykul | |||
| Typ_artykulu = | |||
| Tytul_wydawnictwa = muzhp.pl | |||
| Numer = | |||
| Wydanie = | |||
| Dzien = 30 | |||
| Miesiac = 7 | |||
| Rok = 1993 | |||
| Link = [https://muzhp.pl/pl/e/1775/w-londynie-zmarl-edward-raczynski-prezydent-rp-na-uchodzstwie-w-latach-1979-1986] | |||
| Strona = | |||
| Skan = | |||
|Tytul_artykulu = W Londynie zmarł Edward Raczyński, prezydent RP na uchodźstwie w latach 1979–1986 | |||
| Autor = | |||
| Tresc = Edward Bernard Raczyński urodził się 19 grudnia 1891 r. w Zakopanem jako trzeci syn Edwarda Aleksandra Raczyńskiego herbu Nałęcz. Jego matką była Róża z Potockich primo voto Władysławowa Krasińska. Dzieciństwo spędził w Krakowie, studia prawnicze odbywał w Lipsku i Londynie oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim, na którym uzyskał tytuł doktora prawa w 1916 r. | |||
Od 1919 r. pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych i przebywał na kilku placówkach dyplomatycznych, m.in. w Kopenhadze, Londynie i Genewie. W latach 1932-34 reprezentował Rzeczpospolitą jako stały delegat przy Lidze Narodów w Genewie. Od 1934 aż do 1945 roku, czyli do momentu cofnięcia uznania władzom polskim na emigracji przez Wielką Brytanię, był ambasadorem Rzeczypospolitej w Londynie. W latach 1941-43 kierował ministerstwem spraw zagranicznych w rządzie Władysława Sikorskiego na uchodźstwie. To on przygotował i przedstawił aliantom pierwszy na świecie szczegółowy raport o holokauście, na podstawie materiałów przywiezionych do Londynu w mikrofilmie przez kuriera Polskiego Państwa Podziemnego – Jana Karskiego. Oficjalna nota Rządu RP na uchodźctwie, skierowana została do rządów krajów będących sygnatariuszami Deklaracji Narodów Zjednoczonych 10 grudnia 1942 r. i przeszła do historii pod nazwą „noty Raczyńskiego”. | |||
Po wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii, gdzie aktywnie uczestniczył w tworzeniu struktur polskiej emigracji politycznej i organizowaniu pomocy dla uchodźców. Wspólnie z Władysławem Andersem i Tomaszem Arciszewskim założył w 1954 r. Radę Trzech, niekonstytucyjny organ władzy z prerogatywami prezydenta, jako formę sprzeciwu wobec nieustąpienia Augusta Zaleskiego z funkcji prezydenta Rządu RP na uchodźctwie, pomimo upływu jego kadencji. | |||
On sam objął urząd prezydenta na uchodźctwie w marcu 1979 r. i pozostał na stanowisku do roku 1986. Był najstarszym prezydentem Polski – urząd złożył w wieku 95 lat. | |||
W 1990 r. założył w Poznaniu Fundację im. Raczyńskich, której przekazał Galerię Rogalińską przy Muzeum Narodowym wraz z licznymi dziełami sztuki oraz pałacem i parkiem w Rogalinie, dawnej siedzibie rodowej Raczyńskich. Zmarł 30 lipca 1993 r. w Londynie, w wieku 101 lat i 7 miesięcy. Pochowany został w Rogalinie. | |||
}} | |||
Wersja z 19:55, 16 lis 2021
| Edward Raczyński | |||
|
| |||
| Informacje ogólne | |||
|---|---|---|---|
| Imię i nazwisko | Edward Raczyński | ||
| Urodzony(a) | 19 grudnia 1891, Zakopane | ||
| Zmarły | 30 lipca 1993, Londyn, Wielka Bytania | ||
hrabia Edward Bernard Raczyński (herbu Nałęcz)- w Cracovii występował w rezerwach m.in. w 1909 roku[1]. Był polskim dyplomatą, politykiem i pisarzem, prezydent RP na uchodźstwie w latach 1979–1986. Uczęszczał do gimnazjum im Jana III Sobieskiego w Krakowie.
W książe w "Sojuszniczym Londynie" opisał spotkanie z Calderem [link do opisu - fragment książki].
Dodatkowe informacje: https://pl.wikipedia.org/wiki/Edward_Bernard_Raczy%C5%84ski .
Wspomnienia Raczyńskiego
Edwarda Raczyński
Informacja o śmierci
muzhp.pl
Od 1919 r. pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych i przebywał na kilku placówkach dyplomatycznych, m.in. w Kopenhadze, Londynie i Genewie. W latach 1932-34 reprezentował Rzeczpospolitą jako stały delegat przy Lidze Narodów w Genewie. Od 1934 aż do 1945 roku, czyli do momentu cofnięcia uznania władzom polskim na emigracji przez Wielką Brytanię, był ambasadorem Rzeczypospolitej w Londynie. W latach 1941-43 kierował ministerstwem spraw zagranicznych w rządzie Władysława Sikorskiego na uchodźstwie. To on przygotował i przedstawił aliantom pierwszy na świecie szczegółowy raport o holokauście, na podstawie materiałów przywiezionych do Londynu w mikrofilmie przez kuriera Polskiego Państwa Podziemnego – Jana Karskiego. Oficjalna nota Rządu RP na uchodźctwie, skierowana została do rządów krajów będących sygnatariuszami Deklaracji Narodów Zjednoczonych 10 grudnia 1942 r. i przeszła do historii pod nazwą „noty Raczyńskiego”.
Po wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii, gdzie aktywnie uczestniczył w tworzeniu struktur polskiej emigracji politycznej i organizowaniu pomocy dla uchodźców. Wspólnie z Władysławem Andersem i Tomaszem Arciszewskim założył w 1954 r. Radę Trzech, niekonstytucyjny organ władzy z prerogatywami prezydenta, jako formę sprzeciwu wobec nieustąpienia Augusta Zaleskiego z funkcji prezydenta Rządu RP na uchodźctwie, pomimo upływu jego kadencji.
On sam objął urząd prezydenta na uchodźctwie w marcu 1979 r. i pozostał na stanowisku do roku 1986. Był najstarszym prezydentem Polski – urząd złożył w wieku 95 lat.
W 1990 r. założył w Poznaniu Fundację im. Raczyńskich, której przekazał Galerię Rogalińską przy Muzeum Narodowym wraz z licznymi dziełami sztuki oraz pałacem i parkiem w Rogalinie, dawnej siedzibie rodowej Raczyńskich. Zmarł 30 lipca 1993 r. w Londynie, w wieku 101 lat i 7 miesięcy. Pochowany został w Rogalinie.