Tadeusz Pacuła: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiPasy.pl - Encyklopedia KS Cracovia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 22: Linia 22:


* [[:Plik:Gazeta_Krakowska_1958-01-27_22.png|O Pacule w 1958 r. w dzienniku ''Gazeta Krakowska'']]
* [[:Plik:Gazeta_Krakowska_1958-01-27_22.png|O Pacule w 1958 r. w dzienniku ''Gazeta Krakowska'']]
===O Pacule===
{{Artykul
|        Typ_artykulu = Opis meczu
|  Tytul_wydawnictwa =50 lat krakowskiej koszykówki
|              Numer =
|            Wydanie =
|              Dzien =
|            Miesiac =
|                Rok = 1977
|                Link =
|                Skan = [[Grafika:50lat krakowskiej koszykówki 1977 4.jpg|thumb|Informacja w wydaniu ''50 lat krakowskiej koszykówki'' ]]
|      Tytul_artykulu =
|              Autor =
|              Tresc = Zasłużony Mistrz Sportu, posiadacz Złotego Krzyża Zasługi i medalu „Za wybitne osiągnięcia sportowe” — mgr Tadeusz Pacuła był przez wiele lat pierwszoplanowym zawodnikiem Wisły. Wychowanek Cracovii, szybko wpadł w oczy ludzi kierujących koszykówką, szybko awansował do reprezentacji Polski, w barwach której rozegrał 134 spotkania. Okres największej sławy T. Pacuły, przypada na lata jego gry w Wiśle, gdzie znakomicie pełnił rolę gracza rozgrywającego, wyśmienitego tak w konstruowaniu akcji ofensywnych swej drużyny, jak też w grze obronnej. Trenerzy jemu zwy¬kle powierzali krycie najlepszego zawodnika drużyny przeciwnej wiedząc, iż Pacuła dzięki swej skoczności, umiejętnościom technicznym i taktycznym z powodzeniem wywiąże się z zadania, a przy tym nie straci swych walorów ofensywnych.<BR>
Był współtwórcą wielu pięknych osiągnięć klubu a także reprezentacji Polski. Uczestniczył trzykrotnie w mistrzostwach Europy, był kapitanem polskiej drużyny na Olimpiadzie w Rzymie w 1960 r. słowem dostąpił prawie wszystkich zaszczytów jakie czekają najwybitniejszych sportowców. W trakcie gry ukończył studia w krakowskiej WSWF, a po zakończeniu czynnego uprawiania sportu, stał się cenionym trenerem i działaczem sportowym, m. in. prowadząc przez kilka sezonów swych następców, koszykarzy ligowej Wisły.
}}


== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==

Wersja z 17:21, 26 paź 2021

Tadeusz Pacuła

Informacje ogólne
Imię i nazwisko Tadeusz Pacuła
Urodzony(a) 25 lipca 1932, Kraków
Zmarły 17 maja 1984, Kraków

Tadeusz Pacuła - koszykarz Cracovii w latach 1950-1952.

Początkowo piłkarz Wisły Kraków, przeniósł się do Cracovii by grać w niej w koszykówkę, potem ponownie trafił do, koszykarskiej tym razem, drużyny Wisły. Mistrz (1951, 1954, 1962) i wicemistrz Polski (1956, 1959). Reprezentant Polski (1950-1960), olimpijczyk (Rzym 1960).


O Pacule

50 lat krakowskiej koszykówki

Informacja w wydaniu 50 lat krakowskiej koszykówki
Zasłużony Mistrz Sportu, posiadacz Złotego Krzyża Zasługi i medalu „Za wybitne osiągnięcia sportowe” — mgr Tadeusz Pacuła był przez wiele lat pierwszoplanowym zawodnikiem Wisły. Wychowanek Cracovii, szybko wpadł w oczy ludzi kierujących koszykówką, szybko awansował do reprezentacji Polski, w barwach której rozegrał 134 spotkania. Okres największej sławy T. Pacuły, przypada na lata jego gry w Wiśle, gdzie znakomicie pełnił rolę gracza rozgrywającego, wyśmienitego tak w konstruowaniu akcji ofensywnych swej drużyny, jak też w grze obronnej. Trenerzy jemu zwy¬kle powierzali krycie najlepszego zawodnika drużyny przeciwnej wiedząc, iż Pacuła dzięki swej skoczności, umiejętnościom technicznym i taktycznym z powodzeniem wywiąże się z zadania, a przy tym nie straci swych walorów ofensywnych.
Był współtwórcą wielu pięknych osiągnięć klubu a także reprezentacji Polski. Uczestniczył trzykrotnie w mistrzostwach Europy, był kapitanem polskiej drużyny na Olimpiadzie w Rzymie w 1960 r. słowem dostąpił prawie wszystkich zaszczytów jakie czekają najwybitniejszych sportowców. W trakcie gry ukończył studia w krakowskiej WSWF, a po zakończeniu czynnego uprawiania sportu, stał się cenionym trenerem i działaczem sportowym, m. in. prowadząc przez kilka sezonów swych następców, koszykarzy ligowej Wisły.
Źródło: 50 lat krakowskiej koszykówki 1977


Linki zewnętrzne