Piętno Wisły Kraków

To jest zalążek artykułu. Jeśli możesz, rozbuduj go.

Informacja o braku zgody prezesa Stanisława Żura i zarządu Cracovii do wstąpienia do pionu gwardyjskiego, książka Pany 1906-2006

Informacja o wstąpieniu do pionu Gwardyjskiego Wisły K. Dziennik Polski nr. 37 z dn. 7 lutego 1949 r.

Piętno Wisły Kraków

Jest już XXI wiek. Co chwila występują próby usprawiedliwania przeszłości Wisły K. związanej ze wstąpieniem w pion gwardyjski. Spróbujemy tutaj zająć się tą sprawą, aby ukazać prawdę.

Na początku dla przypomnienia warto wspomnieć jak wyglądały czasy pod "odzyskaniu" niepodległości po zakończeniu działań wojennych w 1945 r.. Chodź już panowały represje ludzie próbowali żyć normalnie. Jeszcze w pierwszych latach po II wojnie światowej nie było takiego dużego nacisku na kluby jak w okresie późniejszym. Ludzie garnęli się do sportu, próbowali zapomnieć o strasznych minionych latach.
Na przełomie 1948/49 kluby sportowe zgodnie z linią władzy przystępowały do różnych "zrzeszeń sportowych". Cracovia w końcu przystąpiła do Ogniwa.
Przed przystąpieniem Wisły Kraków do pionu gwardyjskiego taką propozycję otrzymała Cracovia świeży mistrz Polski z 1948 r.. Ówczesny prezes Cracovii Stanisław Żur wraz z zarządem odrzucili tą propozycję. Wiedzieli czym to "pachnie". Cracovia płaciła za ten "czyn" przez cały okres komunistyczny, a nawet po nim nie mając odpowiedniego zaplecza infrastrukturalnego oraz finansowego.
Po odrzuceniu propozycji przez Cracovię przystąpienie do pionu gwardyjskiego dostała Wisła Kraków (Milicja Obywatelska - mundurowa formacja państwowa o charakterze policyjnym służąca do utrzymania systemu państwowego, walki z przestępczością oraz zapewnienia bezpieczeństwa publicznego, działająca w PRL).

6 lutego 1949 na walnym zebraniu Towarzystwa - jego prezes, pełniący te funkcje nieprzerwanie od 1933 roku dyrektor dr Tadeusz Orzelski omówił konieczność oparcia się o jeden z pionów sportowych zgodnie z nowa struktura sportu. Pertraktacje prowadzone w tej sprawie z pionem Kolejarz nie były zadowalające. W tym pionie Wisła musiała by być klubem drugim po warszawskiej Polonii. Wobec czego podjęto rozmowy z Gwardia, która zapewniła, ze Wisła może zostać centralnym klubem pionu. Te informacje zebrani przyjęli aplauzem, akcentując tym samym przystąpienie o Gwardii. Członkowie Wisły Kraków na walnym zgromadzeniu w tym samym dniu przy własnym aplauzie bez żadnego sprzeciwu ( bez jednego gestu sprzeciwu) wstąpili w gwardyjskie sktruktury organizacyjne.
Słynny piłkarz, pułkownik Henryk Reyman tak opisał to zdarzenie w 1949 r.: "Straciliśmy na świetności. Przystąpienie do pionu gwardyjskiego było z całą pewnością aktem pewnego konformizmu ze strony działaczy klubowych. Spoglądając jednak na wszystkie dokonania Wisły, zarówno te organizacyjne, jak i sportowe, należy skonstatować, że krok ten być może uratował dla polskiego sportu jego najstarszy klub. Nie oznacza to, że gdyby Towarzystwo poszło inną drogą, to przestałoby istnieć. Na pewno jednak jego pozycja sportowa nie uległaby takiemu ugruntowaniu; z całą pewnością nie powstałyby obiekty sportowe, które przez wiele lat były najnowocześniejszymi w regionie, będąc sportową wizytówką Krakowa"
Wisła K. dzięki tej decyzji pozbawiła się godności. Kontrolę i nadzór nad nią przejęła MO.

Zastanówmy się dlaczego Wisła K. przystąpiła do pionu gwardyjskiego:

1. nie mogła zostać pierwszym klubem w pionie Kolejarzy;
2. została I klubem gwardyjskim. Przez to miała o wiele większe możliwości sportowego rozwoju niż np. Cracovia w zrzeszeniu Ogniwo.