Brunon Luska: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 47: | Linia 47: | ||
Złoty lub srebrny medal dla żołnierzy i podoficerów wyróżniających się w walce został po raz pierwszy ustanowiony 19 lipca 1789 przez cesarza Józefa II. Od 1809 otrzymał on nazwę Medal Waleczności (Tapferkeitsmedaille). W 1848 podzielono srebrny medal na dwa stopnie: srebrny duży i srebrny mały), a 14 lutego 1915 cesarz Franciszek Józef wprowadził stopień brązowy. | Złoty lub srebrny medal dla żołnierzy i podoficerów wyróżniających się w walce został po raz pierwszy ustanowiony 19 lipca 1789 przez cesarza Józefa II. Od 1809 otrzymał on nazwę Medal Waleczności (Tapferkeitsmedaille). W 1848 podzielono srebrny medal na dwa stopnie: srebrny duży i srebrny mały), a 14 lutego 1915 cesarz Franciszek Józef wprowadził stopień brązowy. | ||
Medal ten do 1917 mógł być nadawany jedynie żołnierzom i podoficerom. Od 15 września 1917 nadawano złoty i srebrny medal także oficerom – wersja oficerska wyróżniała się złotą lub srebrną literą "K" na wstążce. Medale dla żołnierzy i podoficerów nadawali dowódcy, natomiast medale oficerskie – cesarz. | Medal ten do 1917 mógł być nadawany jedynie żołnierzom i podoficerom. Od 15 września 1917 nadawano złoty i srebrny medal także oficerom – wersja oficerska wyróżniała się złotą lub srebrną literą "K" na wstążce. Medale dla żołnierzy i podoficerów nadawali dowódcy, natomiast medale oficerskie – cesarz. | ||
Nagrodzeni złotym lub srebrnym Medalem Waleczności mieli prawo do dożywotniej pensji miesięcznej, w wysokości (w październiku 1914): 30 koron za złoty medal, 15 i 7,50 koron za srebrny duży i mały <ref>[[https://pl.wikipedia.org/ | Nagrodzeni złotym lub srebrnym Medalem Waleczności mieli prawo do dożywotniej pensji miesięcznej, w wysokości (w październiku 1914): 30 koron za złoty medal, 15 i 7,50 koron za srebrny duży i mały <ref>[[https://pl.wikipedia.org/|żródło Wikipedia]]</ref>. | ||
[[Grafika:Silberne_Tapferkeitsmedaille_gross_1866_1917.jpg|thumb|left|duży srebrny medal waleczności]] | [[Grafika:Silberne_Tapferkeitsmedaille_gross_1866_1917.jpg|thumb|left|duży srebrny medal waleczności]] | ||
[[Kategoria:Piłkarze|Luska, Brunon]] | [[Kategoria:Piłkarze|Luska, Brunon]] | ||
Wersja z 15:35, 9 cze 2020
| Brunon Luska | |||
|
| |||
| Informacje ogólne | |||
|---|---|---|---|
| Imię i nazwisko | Brunon Luska | ||
| Urodzony | 15 lipca 1891, Brno | ||
| Zmarły | b.d. | ||
| Pseudonim | Bruno | ||
| Pozycja | napastnik | ||
| Kariera w pierwszej drużynie Cracovii | |||
| Sezon | Rozgrywki - występy (gole) | ||
| 1912 1913 1914 |
tow - 27 (17)* MG - 1 (1), tow - 12 (5)** tow - 1 (1) * W 1912 brak składów i strzelców 2 meczów (2:5 i 0:0) | ||
 ↑ 1906-1919 oficjalne i towarzyskie, od 1920 tylko oficjalne mecze
| |||
| Debiut | 1912-03-31 Cracovia - Pogoń Lwów 2:2 | ||
| Ostatni mecz | 1914-03-25 Cracovia - Makkabi Kraków 6:0 | ||
| Kluby | |||
| Lata | Klub | Występy (gole) | |
| 1909-1911 1912-1914 1920 |
Wisła Kraków Cracovia WKS Warszawa |
1 (1) | |
| ↑ liczba występów i goli w ekstraklasie i mistrzostwach kraju
| |||
|
j - jesień, w - wiosna | |||
 Mistrz Galicji 1913
|
Brunon Luska (często pisany jako Bruno Luska), ( ur. 15 lipca 1891 w Brnie, Morawy, zm. ? ) - piłkarz Cracovii, wcześniej Wisły Kraków.
W lutym 1915 r. został oznaczony dużym srebrnym medalem waleczności (za dzielne zachowanie się wobec wroga). Został ranny i przebywał w szpitalu na Morawskiej Ostrawie[1]. Złoty lub srebrny medal dla żołnierzy i podoficerów wyróżniających się w walce został po raz pierwszy ustanowiony 19 lipca 1789 przez cesarza Józefa II. Od 1809 otrzymał on nazwę Medal Waleczności (Tapferkeitsmedaille). W 1848 podzielono srebrny medal na dwa stopnie: srebrny duży i srebrny mały), a 14 lutego 1915 cesarz Franciszek Józef wprowadził stopień brązowy. Medal ten do 1917 mógł być nadawany jedynie żołnierzom i podoficerom. Od 15 września 1917 nadawano złoty i srebrny medal także oficerom – wersja oficerska wyróżniała się złotą lub srebrną literą "K" na wstążce. Medale dla żołnierzy i podoficerów nadawali dowódcy, natomiast medale oficerskie – cesarz. Nagrodzeni złotym lub srebrnym Medalem Waleczności mieli prawo do dożywotniej pensji miesięcznej, w wysokości (w październiku 1914): 30 koron za złoty medal, 15 i 7,50 koron za srebrny duży i mały [2].
