Sekcja kolarstwa: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiPasy.pl - Encyklopedia KS Cracovia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 4: Linia 4:
Kierownikiem sekcji jest [[Bogdan Koraszewski]]<BR>
Kierownikiem sekcji jest [[Bogdan Koraszewski]]<BR>
===Historia===
===Historia===
'''Początki w 1915''<BR>
{{sekcja stub}}
'''Okres II RP'''<BR>
'''Okres II RP'''<BR>
Początki sekcji to rok 1919, kiedy doszło do rozłamu w jedynym krakowskim klubie kolarskim Krakowskim Klubie Cyklistów i Motocyklistów. Grupa dwudziestu kolarzy na czele z [[Jan Łazarski|Janem Łazarskim]] wstąpiła do naszego klubu i założyła sekcje kolarską. Sekcja zorganizowała się w pełni w czerwcu 1921 roku. Główną bazą działalności sekcji był ziemny tor usypany wokół stadionu piłkarskiego. Jego otwarcie nastąpiło 2 października 1921 roku. Kierownikiem sekcji był wówczas dr. [[Michał Hładija]]. W latach 1922 - 1923 zawodnicy Cracovii biorą udział w licznych zawodach. W 1923 wicemistrzostwo Polski na szosie zdobywa Chyłko. W latach 1924 - 1926 mistrzostwo województwa zdobywają kolejno Wroński, Piotrowicz i Michałek. Pierwszy olimpijski start na VIII Igrzyskach w 1924 roku w Paryżu przynosi zawodnikowi Cracovii srebrny medal. Jan Łazarski wraz z J. Lange, T. Stankiewiczem i F. Szymczykiem  (cała trójka z Warszawskiego Towarzystwa Cyklistów) w wyścigu drużynowym na 4km zajęli drugie miejsce przegrywając tylko z Włochami. W 1926 tor wokół stadionu wybetonowano, przez co stał się jednym z najnowocześniejszych na świecie. Pod koniec lat 20-tych sekcja nieco podupada, ponieważ kończą karierę czołowi zawodnicy.<BR>
Początki sekcji to rok 1919, kiedy doszło do rozłamu w jedynym krakowskim klubie kolarskim Krakowskim Klubie Cyklistów i Motocyklistów. Grupa dwudziestu kolarzy na czele z [[Jan Łazarski|Janem Łazarskim]] wstąpiła do naszego klubu i założyła sekcje kolarską. Sekcja zorganizowała się w pełni w czerwcu 1921 roku. Główną bazą działalności sekcji był ziemny tor usypany wokół stadionu piłkarskiego. Jego otwarcie nastąpiło 2 października 1921 roku. Kierownikiem sekcji był wówczas dr. [[Michał Hładija]]. W latach 1922 - 1923 zawodnicy Cracovii biorą udział w licznych zawodach. W 1923 wicemistrzostwo Polski na szosie zdobywa Chyłko. W latach 1924 - 1926 mistrzostwo województwa zdobywają kolejno Wroński, Piotrowicz i Michałek. Pierwszy olimpijski start na VIII Igrzyskach w 1924 roku w Paryżu przynosi zawodnikowi Cracovii srebrny medal. Jan Łazarski wraz z J. Lange, T. Stankiewiczem i F. Szymczykiem  (cała trójka z Warszawskiego Towarzystwa Cyklistów) w wyścigu drużynowym na 4km zajęli drugie miejsce przegrywając tylko z Włochami. W 1926 tor wokół stadionu wybetonowano, przez co stał się jednym z najnowocześniejszych na świecie. Pod koniec lat 20-tych sekcja nieco podupada, ponieważ kończą karierę czołowi zawodnicy.<BR>

Wersja z 01:06, 5 kwi 2009

Informacje

  • Rok założenia: 1919

Obecnie działalność sekcji jest zawieszona.
Kierownikiem sekcji jest Bogdan Koraszewski

Historia

'Początki w 1915

Stub sekcji Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.


Okres II RP
Początki sekcji to rok 1919, kiedy doszło do rozłamu w jedynym krakowskim klubie kolarskim Krakowskim Klubie Cyklistów i Motocyklistów. Grupa dwudziestu kolarzy na czele z Janem Łazarskim wstąpiła do naszego klubu i założyła sekcje kolarską. Sekcja zorganizowała się w pełni w czerwcu 1921 roku. Główną bazą działalności sekcji był ziemny tor usypany wokół stadionu piłkarskiego. Jego otwarcie nastąpiło 2 października 1921 roku. Kierownikiem sekcji był wówczas dr. Michał Hładija. W latach 1922 - 1923 zawodnicy Cracovii biorą udział w licznych zawodach. W 1923 wicemistrzostwo Polski na szosie zdobywa Chyłko. W latach 1924 - 1926 mistrzostwo województwa zdobywają kolejno Wroński, Piotrowicz i Michałek. Pierwszy olimpijski start na VIII Igrzyskach w 1924 roku w Paryżu przynosi zawodnikowi Cracovii srebrny medal. Jan Łazarski wraz z J. Lange, T. Stankiewiczem i F. Szymczykiem (cała trójka z Warszawskiego Towarzystwa Cyklistów) w wyścigu drużynowym na 4km zajęli drugie miejsce przegrywając tylko z Włochami. W 1926 tor wokół stadionu wybetonowano, przez co stał się jednym z najnowocześniejszych na świecie. Pod koniec lat 20-tych sekcja nieco podupada, ponieważ kończą karierę czołowi zawodnicy.
Okres PRL
Po wojnie w początkowym okresie postawiono na intensywną pracę u podstaw, z młodzieżą. Praca takich ludzi jak Alojzy Lagowski i Jan Grzybkowski przyniosła efekt: w 1957 roku Jan Biedron znalazł się w reprezentacji Polski na 4000 metrów na dochodzenie, w 1958 roku brązowy medal Mistrzostw Polski w kolarstwie torowym w wyścigu dystansowym zdobył Ryszard Pachota. Wkrótce objawił się talent braci Kupczyków: Ryszarda i Jerzego, trenowanych przez ojca. Zdobyli oni w tandemie i w keirinie tytuły torowych mistrzów Polski w 1966 roku, rok wcześniej uzyskując ten tytuł za zwycięstwo w tandemie. W latach 60-tych sukcesy odnosił również jeden z najlepszych polskich kolarzy, Jan Magiera. Zdobył mistrzostwo Polski na szosie w wyścigu ze startu wspólnego w 1966 roku oraz pierwsze w historii mistrzostwo Polski w jeździe indywidualnej na czas w roku 1970. W 1968 roku został uznany za najlepszego polskiego szosowca. Był kapitanem polskiej reprezentacji na Wyścig Pokoju w 1967 i w 1968 roku, zdobywając w nich 3 miejsca, wygrywając kilka etapów. Startował dwukrotnie na igrzyskach olimpijskich: w Tokio w 1964 roku zajął 44 miejsce w wyścigu ze startu wspólnego i 11 w drużynowej jeździe na czas na dystansie 100 km. Cztery lata później w Rzymie, polska drużyna z Magierą w składzie zajęła 6 miejsce. Lata siedemdziesiąte to sukcesy Ryszarda Szostaka – reprezentował Polskę na mistrzostwach świata juniorów, zajmując z drużyną 4 miejsce na 4000 metrów na dochodzenie na torze i 26 w wyścigu szosowym ze startu wspólnego. Reprezentantem Polski seniorów, rekordzistą Polski na 1 km na torze ze startu zatrzymanego był w latach siedemdziesiątych Wiesław Muniak, późniejszy trener sekcji kolarskiej Cracovii. Na mistrzostwach świata juniorów na torze startował też Janusz Morbitzer. Lata osiemdziesiąte to kryzys na torze i pojedyncze, ale raczej na poziomie okręgu sukcesy Janusza Etgensa.
Lata dziewięćdziesiąte do dziś
W następnych latach było coraz gorzej, jednak dzięki determinacji trenera Janusza Skoczylasa, kolarza, działacza i wielkiego kibica Pasów Seweryna Ratajczaka, kapelana klubu Zdzisława Krzystyniaka udało się jakoś przetrwać. W ostatnich latach bardzo popularne stało się kolarstwo górskie – sekcja kolarska Cracovii również postawiła na tę odmianę kolarstwa. Dzięki dobrej pracy szkoleniowej Wiesława Muniaka kolarze Pasów odgrywali czołową rolę w okręgu, a nawet w zawodach o charakterze ogólnopolskim. W 2001 roku z najlepszych kolarzy górskich sekcji wśród seniorów wyłoniono autonomiczną zawodową grupę kolarską Construction Cracovia. Na mistrzostwach Polski w tymże roku doskonałe piąte miejsce zajął Mieczysław Bieniasz, ósmy był Maciej Moląg, a dziewiąty Adam Czuba. Mistrzem Polski w kategorii masters (oldboys) zdobył reprezentujący Pasy Jerzy Mróz. Jego sukces rok poźniej później powtórzył Adam Czuba. Niestety, kłopoty sponsora, firmy Construction spowodowały rozpad grupy i znaczne ograniczenie działalności sekcji, do czego przyczyniło się też rozebranie toru kolarskiego.

Reprezentacja Polski

Olimpijczycy: Jan Łazarski (1924), Jan Magiera (1964, 1968)
Uczestnicy mistrzostw świata: Jan Łazarski (1926), Jan Magiera (1964, 1965, 1968)
Reprezentanci Polski: Jan Łazarski, Jan Biedron, Jan Magiera, Ryszard Kupczak, Wiesław Muniak

Sukcesy

SREBRNY MEDAL OLIMPIJSKI: Jan Łazarski na torze, w drużynie (1924)
Wyścig Pokoju: Jan Magiera - III miejsce (1966, 1967)
Wielka Nagroda Polski: Ryszard Kupczak - (1967, 1968)
Wielka Nagroda Wiednia: Ryszard Kupczak - (1969)
Mistrzowie Polski: Jan Łazarski: tor - (1924, 1925, 1926), szosa - (1926), Ryszard Kupczak: tor -(1965, 1966, 1966), Jan Kupczak: tor - (1965, 1966), Jan Magiera: szosa - (1966, 1970)
Zasłużony mistrz sportu: Jan Magiera

Bibliografia

  • Janusz Kukulski, "80 lat KS Cracovia 1906-1986", Kraków 1986
  • Jake Blues, "Nie tylko futbol... Sekcja kolarska", www.teraz.pasy.net 2004