Czesław Gałek

Czesław Gałek
Informacje ogólne
Imię i nazwisko	Czesław Gałek
Kraj	Polska
Urodzony(a)	10 czerwca 1916, Kraków, Galicja
Zmarły	12 maja 1997

Czesław Gałek, lekkoatleta Cracovii przed II wojną światową.

Czesław Gałek urodził się 10 czerwca 1916 roku w Krakowie, jako syn małżeństwa Jana Gałka i Gabrieli z Wierusz-Kowalskiej. Ojciec jego był pracownikiem Kolei Państwowych na stanowisku nadkonduktora.

Czesław Gałek przed wojną trenował lekkoatletykę w KS Cracovia. W okresie międzywojennym ukończył Szkoły Podchorążych w Brześciu nad Bugiem. Został zmobilizowany 1 czerwca 1939 roku do Korpusu Ochrony Pogranicza, a w sierpniu 1939 roku został przeniesiony do dowództwa sztabu 6 Dywizji Piechoty w Krakowie. Ze swoją jednostką przeszedł cały szlak bojowy i dostał się do niewoli niemieckiej w okolicach Tomaszowa Lubelskiego. W rejonie Bieżanowa udało się mu zbiec z transportu kolejowego wiozącego polskich żołnierzy do obozu jenieckiego i wrócić do domu.

Czesław Gałek w okresie okupacji niemieckiej musiał utrzymywać nie tylko siebie ale żonę i urodzonego w 1941 r. syna. Początkowo zaczął pracować jako sztygar w kamieniołomach w Miękini. Następnie przyuczył się do zawodu księgowego i został zatrudniony w mającej filie w Krakowie, firmie żarówkowej „Osram”.

Od 1941 r. poprzez swoich kolegów z przedwojennej socjalistycznej Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego (OMTUR) włączył się do pracy konspiracyjnej i przyjął pseudonim „Sławek”. Współpracując z tak znanymi działaczami PPS-u w mieście jak Marian Bomba czy Stefan Rzeźnik pomagał wyrabiać wielu ukrywającym się polskim oficerom lewe dokumenty. Korzystał przy tym z gumy pieczęci dowództwa 6 Dywizji Piechoty które przywiózł ze sobą z wojny we wrześniu 1939 r. W dokumentach zamieniane były dane personalne i obniżane stopnie wojskowe, ponieważ Niemcy szczególnie interesowali się polskimi oficerami.

24 września 1942 r. na wskutek donosu, został aresztowany w swoim domu. Gestapo podczas rewizji jego mieszkania odkryło skrytkę w której były gumy pieczęci wojskowych.

Podczas pobytu w więzieniu na Montelupich i przesłuchań w siedzibie Gestapo na Pomorskiej 2, był wielokrotnie bity. Wybito mu min. 4 zęby i złamano szczękę. 14 grudnia 1942 roku został wywieziony do KL Auschwitz. Przy aresztowaniu ważył 72 kg a w dniu przyjazdu do obozu tylko 42 kg. W KL Auschwitz był poddawany eksperymentom medycznym. Wstrzyknięto mu bakterie tyfusu i podawano eksperymentalne leki firmy Bayer. Przeżył min. dzięki pomocy uwięzionego razem z nim, przedwojennego studenta medycyny Stanisława Kłodzińskiego.

13 marca 1943 r. został przewieziony do KL Gross – Rosen. Następnie 20 kwietnia 1943 r. przeniesiono go do KL Sachsenhausen, gdzie większość swego pobytu przepracował niewolniczo w podobozie Falkensee obsługującym fabrykę czołgów Demag.

Został wyzwolony przez Armię Czerwoną 26 kwietnia 1945 r. i powrócił do Krakowa.

Po wojnie był min. pracownikiem Najwyższej Izby Kontroli oraz Krakowskich Zakładów Przemysłu Maszynowego Leśnictwa „Pelma”.

W 1946 r. został udekorowany Odznaką Grunwaldzką, w 1947 r. Medalem Zwycięstwa i Wolności, później zaś medalem „Za udział w wojnie obronnej 1939”. Otrzymał również Złotą Odznakę „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. Przez szereg lat działał społecznie w Zarządzie Koła Inwalidów Wojennych PRL Kraków- Śródmieście.

Zmarł 12 maja 1997 i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (Kwatera: LXXXV Rząd: 11,12,13 Miejsce: 81,82).