Julian Jaworski: Różnice pomiędzy wersjami
m (Lokalizacja Grobu) Znacznik: Anulowanie edycji |
|||
| Linia 17: | Linia 17: | ||
}} | }} | ||
[[Grafika:Julian_Jaworski_gr%C3%B3b.jpg|thumb|left|300px|Grób, cmentarz Rakowicki]] | [[Grafika:Julian_Jaworski_gr%C3%B3b.jpg|thumb|left|300px|Grób, cmentarz Rakowicki]] | ||
Inżynier-elektryk, poseł na Sejm PRL III kadencji (1961–1965), wiceprezydent miasta Krakowa.<BR> | Inżynier-elektryk, poseł na Sejm PRL III kadencji (1961–1965), wiceprezydent miasta Krakowa.<BR> | ||
Pochodził z rodziny inteligenckiej. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Bolechowie uczęszczał do gimnazjum w Stryju, którego nie ukończył z powodu wybuchu wojny. W czasach okupacji pracował jako robotnik oraz pracownik biurowy w tartaku w Bolechowie. W 1945 przymusowo wysiedlony z polskich Kresów wraz z innymi Polakami; ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Jana Matejki w Wieliczce. W 1951 został absolwentem Wydziału Elektromechanicznego Akademii Górniczo-Hutniczej. <BR> | Pochodził z rodziny inteligenckiej. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Bolechowie uczęszczał do gimnazjum w Stryju, którego nie ukończył z powodu wybuchu wojny. W czasach okupacji pracował jako robotnik oraz pracownik biurowy w tartaku w Bolechowie. W 1945 przymusowo wysiedlony z polskich Kresów wraz z innymi Polakami; ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Jana Matejki w Wieliczce. W 1951 został absolwentem Wydziału Elektromechanicznego Akademii Górniczo-Hutniczej. <BR> | ||
W 1952 podjął pracę zawodową w Rafinerii Nafty w Trzebini, a potem w Zjednoczeniu Rafinerii Nafty w Krakowie. Od 1961 pracował jako adiunkt w Instytucie Odlewnictwa w Krakowie na AGH. Od 1966 był związany ze zorganizowanym przez siebie Zakładem Elektronicznej Techniki Obliczeniowej (ZETO), zajmując stanowisko dyrektora. Od 1971 do śmierci pełnił funkcję wiceprezydenta miasta Krakowa. | W 1952 podjął pracę zawodową w Rafinerii Nafty w Trzebini, a potem w Zjednoczeniu Rafinerii Nafty w Krakowie. Od 1961 pracował jako adiunkt w Instytucie Odlewnictwa w Krakowie na AGH. Od 1966 był związany ze zorganizowanym przez siebie Zakładem Elektronicznej Techniki Obliczeniowej (ZETO), zajmując stanowisko dyrektora. Od 1971 do śmierci pełnił funkcję wiceprezydenta miasta Krakowa. | ||
Do Stronnictwa Demokratycznego wstąpił w 1948, był radnym Miejskiej i Wojewódzkiej Rady Narodowej. Od 1955 do 1966 pełnił funkcję sekretarza WK SD w Krakowie, pracując jednocześnie naukowo. W 1975 przejął stanowisko przewodniczącego Krakowskiego Komitetu SD. Jednocześnie był członkiem CK SD. W 1961 został posłem na Sejm III kadencji z okręgu Nowy Sącz. Wybrano go na sekretarza Sejmu. Zasiadał w Komisji Przemysłu Ciężkiego, Chemicznego i Górnictwa. | Do Stronnictwa Demokratycznego wstąpił w 1948, był radnym Miejskiej i Wojewódzkiej Rady Narodowej. Od 1955 do 1966 pełnił funkcję sekretarza WK SD w Krakowie, pracując jednocześnie naukowo. W 1975 przejął stanowisko przewodniczącego Krakowskiego Komitetu SD. Jednocześnie był członkiem CK SD. W 1961 został posłem na Sejm III kadencji z okręgu Nowy Sącz. Wybrano go na sekretarza Sejmu. Zasiadał w Komisji Przemysłu Ciężkiego, Chemicznego i Górnictwa.<BR> | ||
<BR> | |||
Od 20 grudnia 1972 do 25 kwietnia 1973 był prezesem Klubu Sportowego Cracovia.<BR> | Od 20 grudnia 1972 do 25 kwietnia 1973 był prezesem Klubu Sportowego Cracovia.<BR> | ||
Zasłużony dla miasta Krakowa. <BR> | Zasłużony dla miasta Krakowa. <BR> | ||
Odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi (1956)[2], wieloma innymi odznaczeniami państwowymi oraz wyróżniony Złotą Odznaką „Za Pracę Społeczną Dla Miasta Krakowa”.<BR> | Odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi (1956)[2], wieloma innymi odznaczeniami państwowymi oraz wyróżniony Złotą Odznaką „Za Pracę Społeczną Dla Miasta Krakowa”.<BR> | ||
Żonaty z Teresą Jaworską z Prażmowskich (1928–2001). Córki: Maria Jaworska-Michałowska, pracownik naukowy PK oraz Małgorzata Jaworska, pianistka. <BR> | Żonaty z Teresą Jaworską z Prażmowskich (1928–2001). Córki: Maria Jaworska-Michałowska, pracownik naukowy PK oraz Małgorzata Jaworska, pianistka. <BR> | ||
Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w Alei Zasłużonych | |||
===Informacja o śmierci=== | === Informacja o śmierci === | ||
* [[:Plik:Gazeta_Krakowska_1975-09-09_197.png|Informacja o śmierci w dzienniku ''Gazeta Krakowska'']] | |||
*[[:Plik:Gazeta_Krakowska_1975-09-09_197.png|Informacja o śmierci w dzienniku ''Gazeta Krakowska'']] | * [[:Plik:Gazeta_Krakowska_1975-09-11_199.png|Informacja o śmierci w dzienniku ''Gazeta Krakowska'']] | ||
*[[:Plik:Gazeta_Krakowska_1975-09-11_199.png|Informacja o śmierci w dzienniku ''Gazeta Krakowska'']] | |||
{{Dzialacz | {{Dzialacz | ||
| poprzednik = [[Stefan Bohacz]] | | poprzednik = [[Stefan Bohacz]] | ||
| Linia 41: | Linia 37: | ||
| następca = [[Bohdan Waydowski]] | | następca = [[Bohdan Waydowski]] | ||
}} | }} | ||
[[Kategoria:Działacze|Jaworski, Julian ]] | [[Kategoria:Działacze|Jaworski, Julian ]] | ||
Wersja z 22:09, 13 gru 2022
| Julian Jaworski | |||
|
| |||
| Informacje ogólne | |||
|---|---|---|---|
| Imię i nazwisko | Julian Jaworski | ||
| Urodzony(a) | 22 stycznia 1926, Kosowo | ||
| Zmarły | 8 września 1975, Kraków | ||
Inżynier-elektryk, poseł na Sejm PRL III kadencji (1961–1965), wiceprezydent miasta Krakowa.
Pochodził z rodziny inteligenckiej. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Bolechowie uczęszczał do gimnazjum w Stryju, którego nie ukończył z powodu wybuchu wojny. W czasach okupacji pracował jako robotnik oraz pracownik biurowy w tartaku w Bolechowie. W 1945 przymusowo wysiedlony z polskich Kresów wraz z innymi Polakami; ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Jana Matejki w Wieliczce. W 1951 został absolwentem Wydziału Elektromechanicznego Akademii Górniczo-Hutniczej.
W 1952 podjął pracę zawodową w Rafinerii Nafty w Trzebini, a potem w Zjednoczeniu Rafinerii Nafty w Krakowie. Od 1961 pracował jako adiunkt w Instytucie Odlewnictwa w Krakowie na AGH. Od 1966 był związany ze zorganizowanym przez siebie Zakładem Elektronicznej Techniki Obliczeniowej (ZETO), zajmując stanowisko dyrektora. Od 1971 do śmierci pełnił funkcję wiceprezydenta miasta Krakowa.
Do Stronnictwa Demokratycznego wstąpił w 1948, był radnym Miejskiej i Wojewódzkiej Rady Narodowej. Od 1955 do 1966 pełnił funkcję sekretarza WK SD w Krakowie, pracując jednocześnie naukowo. W 1975 przejął stanowisko przewodniczącego Krakowskiego Komitetu SD. Jednocześnie był członkiem CK SD. W 1961 został posłem na Sejm III kadencji z okręgu Nowy Sącz. Wybrano go na sekretarza Sejmu. Zasiadał w Komisji Przemysłu Ciężkiego, Chemicznego i Górnictwa.
Od 20 grudnia 1972 do 25 kwietnia 1973 był prezesem Klubu Sportowego Cracovia.
Zasłużony dla miasta Krakowa.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi (1956)[2], wieloma innymi odznaczeniami państwowymi oraz wyróżniony Złotą Odznaką „Za Pracę Społeczną Dla Miasta Krakowa”.
Żonaty z Teresą Jaworską z Prażmowskich (1928–2001). Córki: Maria Jaworska-Michałowska, pracownik naukowy PK oraz Małgorzata Jaworska, pianistka.
Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w Alei Zasłużonych
Informacja o śmierci
| Poprzednik Stefan Bohacz |
Prezes KS Cracovia 20 XII 1972 - 25 IV 1973 |
Następca Bohdan Waydowski |