Edward Raczyński

Edward Raczyński
Informacje ogólne
Imię i nazwisko	Edward Raczyński
Urodzony(a)	19 grudnia 1891, Zakopane
Zmarły	30 lipca 1993, Londyn, Wielka Bytania

hrabia Edward Bernard Raczyński (herbu Nałęcz)- w Cracovii występował w rezerwach m.in. w 1909 roku. Był polskim dyplomatą, politykiem i pisarzem, prezydent RP na uchodźstwie w latach 1979–1986. Uczęszczał do gimnazjum im Jana III Sobieskiego w Krakowie.

Młodszy brat Rogera.
W książe w "Sojuszniczym Londynie" opisał spotkanie z Calderem [link do opisu - fragment książki].
Dodatkowe informacje: https://pl.wikipedia.org/wiki/Edward_Bernard_Raczy%C5%84ski .

Został pochowany 9 sierpnia 1993 r. w mauzoleum rodzinnym w Rogalinie.

Wspomnienia Raczyńskiego

Edwarda Raczyński

Wspomnienia Edwarda Raczyński cz.1

Wspomnienia Edwarda Raczyński cz.2

Na Błoniach krakowskich, a ściśle mówiąc w Parku Jordana, zesstarcia "Czarnych ze Lwowa / a może Pogoni?/ z zalążkie biało-czerwonej "Cracovii" narodził się w Polsce sport piłki nożnej ....

Źródło: Edwarda Raczyński nr IPMS, Kol. 23/H/348, k. 3-4 z 1938

Informacja o śmierci

"W Londynie zmarł Edward Raczyński, prezydent RP na uchodźstwie w latach 1979–1986" -

muzhp.pl

W Londynie zmarł Edward Raczyński, prezydent RP na uchodźstwie w latach 1979–1986

Edward Bernard Raczyński urodził się 19 grudnia 1891 r. w Zakopanem jako trzeci syn Edwarda Aleksandra Raczyńskiego herbu Nałęcz. Jego matką była Róża z Potockich primo voto Władysławowa Krasińska. Dzieciństwo spędził w Krakowie, studia prawnicze odbywał w Lipsku i Londynie oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim, na którym uzyskał tytuł doktora prawa w 1916 r.

Od 1919 r. pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych i przebywał na kilku placówkach dyplomatycznych, m.in. w Kopenhadze, Londynie i Genewie. W latach 1932-34 reprezentował Rzeczpospolitą jako stały delegat przy Lidze Narodów w Genewie. Od 1934 aż do 1945 roku, czyli do momentu cofnięcia uznania władzom polskim na emigracji przez Wielką Brytanię, był ambasadorem Rzeczypospolitej w Londynie. W latach 1941-43 kierował ministerstwem spraw zagranicznych w rządzie Władysława Sikorskiego na uchodźstwie. To on przygotował i przedstawił aliantom pierwszy na świecie szczegółowy raport o holokauście, na podstawie materiałów przywiezionych do Londynu w mikrofilmie przez kuriera Polskiego Państwa Podziemnego – Jana Karskiego. Oficjalna nota Rządu RP na uchodźctwie, skierowana została do rządów krajów będących sygnatariuszami Deklaracji Narodów Zjednoczonych 10 grudnia 1942 r. i przeszła do historii pod nazwą „noty Raczyńskiego”.

Po wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii, gdzie aktywnie uczestniczył w tworzeniu struktur polskiej emigracji politycznej i organizowaniu pomocy dla uchodźców. Wspólnie z Władysławem Andersem i Tomaszem Arciszewskim założył w 1954 r. Radę Trzech, niekonstytucyjny organ władzy z prerogatywami prezydenta, jako formę sprzeciwu wobec nieustąpienia Augusta Zaleskiego z funkcji prezydenta Rządu RP na uchodźctwie, pomimo upływu jego kadencji.

On sam objął urząd prezydenta na uchodźctwie w marcu 1979 r. i pozostał na stanowisku do roku 1986. Był najstarszym prezydentem Polski – urząd złożył w wieku 95 lat.

W 1990 r. założył w Poznaniu Fundację im. Raczyńskich, której przekazał Galerię Rogalińską przy Muzeum Narodowym wraz z licznymi dziełami sztuki oraz pałacem i parkiem w Rogalinie, dawnej siedzibie rodowej Raczyńskich. Zmarł 30 lipca 1993 r. w Londynie, w wieku 101 lat i 7 miesięcy. Pochowany został w Rogalinie.

Źródło: muzhp.pl 30 lipca 1993 [1]