Stanisław Cikowski: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 46: | Linia 46: | ||
}} | }} | ||
[[Grafika:Przegl%C4%85d_Sportowy_1921-12-31_33_Cikowski.png|thumb|left|Cikowski, prawdopodobnie 1921 r.]] | [[Grafika:Przegl%C4%85d_Sportowy_1921-12-31_33_Cikowski.png|thumb|left|Cikowski, prawdopodobnie 1921 r.]] | ||
[[Grafika:Przegląd_Sportowy_1935-12-02_130_Synowiec_Cikowski.png|thumb|left|Narada po spadku Cracovii z Ligii w 1935 r., od lewej: Synowiec, Cikowski, Gintel, Lustgarten ]] | |||
'''Stanisław Cikowski''' urodził się 14 lutego 1899 w Czarnym Dunajcu, zmarł 2 grudnia 1959 w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim. Piłkarz, środkowy pomocnik. | '''Stanisław Cikowski''' urodził się 14 lutego 1899 w Czarnym Dunajcu, zmarł 2 grudnia 1959 w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim. Piłkarz, środkowy pomocnik. | ||
Wersja z 21:09, 1 cze 2021
| Stanisław Cikowski | |||
|
| |||
| Informacje ogólne | |||
|---|---|---|---|
| Imię i nazwisko | Stanisław Cikowski | ||
| Urodzony | 14 lutego 1899, Czarny Dunajec, Polska | ||
| Zmarły | 2 grudnia 1959, Kraków | ||
| Pozycja | środkowy pomocnik | ||
| Wzrost | 170 cm | ||
| Waga | 68 kg | ||
| Wychowanek | Cracovia | ||
| Kariera w pierwszej drużynie Cracovii | |||
| Sezon | Rozgrywki - występy (gole) | ||
| 1916 1917 1918 1919 1920 1921 1922 1923 1924 1925 |
tow - 4 (0) tow - 14 (1) tow - 19 (0) b.d. KA - 6 (0) MP - 8 (3), KA - 5 (1) MP - 6 (1), KA - 10 (0) KA - 9 (3) KA - 9 (1) - | ||
 ↑ 1906-1919 oficjalne i towarzyskie, od 1920 tylko oficjalne mecze
| |||
| Debiut | 1916-06-11 Cracovia - Nemzeti Budapeszt 2:2 | ||
| Ostatni mecz | 1925-06-01 Cracovia - Vasas Budapeszt 0:4 | ||
| Kluby | |||
| Lata | Klub | Występy (gole) | |
| 1912-1925 | Cracovia | 14 (4) | |
| ↑ liczba występów i goli w ekstraklasie i mistrzostwach kraju
| |||
| Reprezentacja narodowa | |||
| 1921-1924 | Reprezentacja Polski | 9 (0) | |
|
j - jesień, w - wiosna | |||
 Mistrz Polski 1921
|
 Brązowy medalista MP 1922
|
Stanisław Cikowski urodził się 14 lutego 1899 w Czarnym Dunajcu, zmarł 2 grudnia 1959 w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim. Piłkarz, środkowy pomocnik.
Ukończył 8-klasowe III Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie (1917), a następnie Wydział Lekarski UJ (1924)[1] . Otrzymał dyplom doktora wszech nauk lekarskich (17 czerwca 1925). Interesował się głównie anatomią patologiczną, ginekologią i położnictwem (do 1932 pracował w klinice uniwersyteckiej, potem był lekarzem Kasy Chorych Ubezpieczalni Społecznej w Krakowie i prowadził prywatną praktykę
Już w latach gimnazjalnych uprawiał różne sporty (lekkoatletyka, tenis, turystyka), ale wybrał piłkę nożną. Już w 1912 był członkiem Cracovii. W 1912 r. wstąpił do drużyny III gimnazjum w Krakowie kierowanego przez profesora Józef Figna, którą wówczas stanowiła Cracovię III (żółto-czerwoni). W drużynie tej uczestniczył rok, poczem przeszedł do drużyny "zieloni" tj. byłej Cracovii II. Potem występuje w rezerwie Cracovii, aż do 2016 roku[2].
W sezonie 1916 miał miejsce w pierwszej drużynie. Razem z Pasami wywalczył Mistrzowstwo Polski. Był również dziewięciokrotnym reprezentantem Polski, zadebiutował w niej 18 grudnia 1921 w Budapeszcie kiedy Polaka przegrała w Węgrami 1:0 - było to historyczne, pierwsze między międzypaństwowe spotkanie polskiej kadry. Ostatni raz w reprezentacji wystąpił 26 maja 1924 w Paryżu - podczas igrzysk olimpijskich, Polacy również wtedy przegrali w Węgrami tym razem 5:0. Był to pierwszy wychowanek Cracovii, który został w reprezentacji Polski. Może wydawać się bardzo dziwne bo w meczu z Węgrami w 1921 grało aż siedmiu zawodników Cracovii, ale jedynie Cikowski był jej wychowankiem.
Swoją piłkarską karierę zakończył w maju 1925, gdy Władysław Kowalski z Wisły uderzył go w trakcie derbów. Wiślak za swoje zachowanie otrzymał roczną dyskwalifikacje, jednak dla Cikowskiego była to zbyt łagodna kara i w formie protestu nigdy więcej nie pojawił się na murawie. Zakończył karierę w wielu 26 lat mając na koncie 226 rozegranych spotkań.
We wrześniu 1939 był lekarzem szpitala wojskowego nr 1003 w Przemyślu. W czasie okupacji pracując w swoim zawodzie udzielał pomocy medycznej piłkarzom uczestniczącym w konspiracyjnym ruchu sportowym w Krakowie. Po zakończeniu działań wojennych pracował w uspołecznionej służbie zdrowia jako lekarz ginekolog, włączając się od czasu do czasu do działalności klubu (jubileusz 50-lecia). W małżeństwie z Janiną Żwawą miał syna Krzysztofa (1946) i córkę Dorotę (1950).
Członek Rady Seniorów od 1957 r..
"Wiadomości Literackie"tak wspominały go po latach:
"Sport wiele stracił po decyzji prawdziwego dżentelmena, dla którego sportowe mistrzostwo winno iść w parze z ludzką godnością i kulturą"
