Jerzy Otfinowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiPasy.pl - Encyklopedia KS Cracovia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 99: Linia 99:




}}
{{Galeria
| kategoria = Jerzy Otfinowski
}}
}}
[[Kategoria:Członkowie Rady Seniorów|Otfinowski, Jerzy]]
[[Kategoria:Członkowie Rady Seniorów|Otfinowski, Jerzy]]
[[Kategoria:Koszykarze|Otfinowski, Jerzy]]
[[Kategoria:Koszykarze|Otfinowski, Jerzy]]

Wersja z 18:49, 29 cze 2022

Jerzy Otfinowski

Jerzy Otfinowski I.jpg

Informacje ogólne
Imię i nazwisko Jerzy Władysław Otfinowski
Urodzony 25 września 1907, Wieliczka, Polska
Zmarły 4 października 2000, Kraków
Pozycja bramkarz
Wzrost 182 cm
Waga 74 kg
Wychowanek Korona Kraków
Kariera w pierwszej drużynie Cracovii
Sezon Rozgrywki - występy (gole)
1924
1928
1929
1930
1931
1932
1933
1934 		-
-
1L - 5 (-4)
1L - 22 (-23)
1L - 13 (-32)
1L - 22 (-29)
1L - 11 (-14)
1L - 9 (-12)
↑ 1906-1919 oficjalne i towarzyskie, od 1920 tylko oficjalne mecze
Kluby
Lata Klub Występy (gole)
1920-1924
1924
1925-1928
1928-1934 		Korona Kraków
Cracovia
Podgórze Kraków
Cracovia


82 (-114)
↑ liczba występów i goli w ekstraklasie i mistrzostwach kraju
Reprezentacja narodowa
1932 Polska 1 (0)

j - jesień, w - wiosna



Mistrz Polski 1930
Mistrz Polski 1932
Wicemistrz Polski 1934

Jerzy Otfinowski - piłkarz, koszykarz Cracovii, absolwent prawa na UJ, radca prawny.

Jego dwaj bracia Stanisław i Zbigniew byli piłkarzami Podgórza Kraków.

Uczestnik kampanii wrześniowej.


Członek Rady Seniorów od 1973 r..

Otfinowski o sztuce bramkarza

"Technika i taktyka bramkarza Napisał mgr. J.Otfinowski" -
Piłkarz

Technika i taktyka bramkarza Napisał mgr. J.Otfinowski

Relacja z meczu w tygodniku Piłkarz
Mgr Jerzy Otfinowski, b. reprezentacyjny bramkarz Polski i ligowej drużyny "Cracovii” przesłał nam artykuł, omawiający pracę bramkarza drużyny piłkarskiej. Artykuł ten, napisany wnikliwie i fachowo, będzie z pewnością doskonałą wskazówką dla naszych młodych bramkarzy, którzy niejednokrotnie popełniają błędy decydująca o utracie bramki.

Artykuł mgr Otfinowskiego podajemy poniżej:
Każdy z miłośników gry w piłkę nożną orientuje się doskonale w rodzaju pracy wykonywanej przez po¬szczególnych piłkarzy wchodzących w skład drużyny.
Zależnie od umiejętności takiego piłkarza określa się go mianem „dobry" względnie „słaby".
Na umiejętności te składają się: technika, ściśle połączona z taktyką 1 kondycją, przy czym ma się na myśli przede wszystkim umiejętności operowania piłką.
Zupełnie odrębnym jest natomiast CHARAKTER PRACY WYKONYWANEJ PRZEZ BRAMKARZA.
Pozycja ta, jak wszystkim wiadomo, tym odróżnia się od pozostałych w drużynie piłki nożnej, że bramkarz posługuje się przy obronie bramki przede wszystkim rękoma.
Nie możemy zapominać o tym, że bramkarz jest tym ostatnim, który decyduje o utracie bramki i tylko doskonale przygotowanie pozwoli mu zadanie swoje wykonać bez błędu.
Główną rolę odgrywa technika chwytu piłki, co w połączeniu z tak¬tyką bramkarza decyduje o jego wartości.
Sprawa techniki chwytu jest sprawą zasadniczą i powinna być — obok taktyki — u każdego bramkarza doprowadzona do perfekcji. Niejednokrotnie dokładny chwyt piłki decyduje o wygranych zawodach i nieraz o rozstrzygającej stawce.
Braki w opanowaniu chwytu piłki nadrabia większa część bramkarzy wybijaniem piłki pięścią w pole. Oczywiście zachodzą i takie sytuacje podbramkowe, w których wykluczony jest chwyt piłki i bramkarz zmuszony jest wybić piłkę pięścią w pole czy nawet na róg. ale sytuacje takie traktować należy jaki ostateczność.
W zasadzie KAŻDY BRAMKARZ POWINIEN PIŁKĘ ZNAJDUJĄCĄ SIĘ NA POLU KARNYM CHWYTAĆ DO RĄK, jak również każdy strzał idący do bramki chwytać rękoma.
Jeśli chodzi o taktykę, to każdy bramkarz winien już naprzód wyczuwać sytuację Jaka wytworzy się po takim czy innym zagraniu napastników przeciwnika i już o sekundę wcześniej winien się ustawić w takim miejscu bramki, aby obrona nawet z niespodziewanego strzału, była jak najwięcej możliwą.
Dobra taktyka, a zatem dobre ustawienie się pozwala bramkarzowi na łatwiejsze chwytanie piłki. Trudniej bowiem dosięgnąć piłkę idącą w przeciwny róg. aniżeli piłkę idącą wprost na bramkarza.
Na usprawiedliwienie swego twierdzenia, że każdą piłkę winien bramkarz chwytać rękoma, postaram się Mgr Jerzy Otfinowski podać korzyści, jakie z tego odnosi tak bramkarz jak i jego drużyna. Chwytając bowiem piłkę, likwiduje bramkarz natychmiast groźną sytuację podbramkową, która zaistniała w następstwie przeprowadzonego ataku przeciwnika. Odpada więc potrzeba dalszego napięcia nerwowego w oczekiwaniu na wyjaśnienie sytuacji podbramkowej, powstałej po ewentualnym odbiciu piłki. Zyskują na tym formacje defensywne. Nic tak bowiem nie wyczerpuje sił obrońcy czy pomocnika jak zamie¬szanie pod własną bramką, w pobliżu której znajduje się odbita krótko przez bramkarza piłka. Zagęszczenie jakie wytwarza się pod własną bramką, utrudnia również wykonanie oswabadzającego wykopu w pole. Dalszą dodatnią stroną chwytania piłki przez bramkarza, jest możliwość natychmiastowego oddania jej napastnikom swej drużyny, a tym samym zyskanie na czasie i terenie.
Dobra taktyka bramkarza, to właściwe ustawienie się i przewidywanie możliwości oddania zaskakujące¬go strzału przez przeciwnika. Aby zadaniu temu mógł sprostać dobry bramkarz, musi on sam być dobrym technikiem jak i taktykiem „w kopaniu” piłki nożnej. Niestety utarło się u nas przekonanie, że wystarczy, aby bramkarz i umiał piłkę chwytać, a o „kopaniu" piłki może nie mieć pojęcia. Bramkarz taki, nie znający pracy napastnika, skazany jest jedynie na bierne wyczekiwanie strzału na linii bramki, a następnie na mniej lub bardziej skuteczną obronę. Braki w ustawianiu się musi on uzupełniać tzw.”robinsonadami", które nie zawsze udają się. Natomiast bramkarz umiejący grać w piłkę nożną, zna lepiej możliwości strzałowe napastnika i przez umiejętne ustawianie się paraliżuje zamiary przeciwnika i niejednokrotnie najgroźniejszy strzał ląduje w jego rękach bez potrzeby robinsonady. Nie wynika z tego Jednak, że bramkarz-taktyk, w ogóle nie musi robinsonować. W każdym Jednak razie ewentualności takie będą miały miejsce w rzadkich wypadkach. Poza tym bramkarz musi pamiętać, że CAŁE POLE KARNE JEST TERENEM, NA KTÓRYM PRZEDE WSZYSTKIM PRACUJE BRAMKARZ.
Nie może on ograniczyć się do pracy w obrębie pola bramkowego. Każda piłka w obrębie pola karnego dostępna dla bramkarza, powinna się stać jego łupem. Ileż to bramek pada z odległości 5—12 m od bramki, dlatego tylko, że bramkarz zamiast wybiec z bramki i zdjąć przeciwnikowi piłkę z głowy, stoi w bramce i pozwala mu na swobodne „główkowanie". Niejednokrotnie niebezpieczny wypad na bramkę Jego, zlikwidowany zostaje przytomnym wybiegiem kończącym się nieraz na granicy pola karnego.
Aby Jednak akcje Jego były skuteczne, musi podejmować natychmiast decyzję i momentalnie ją wykonać. Decydują tutaj jednak ułamki sekundy, a moment niezdecydowania pogarsza sytuację.

Nie pomoże Jednak bramkarzowi najlepszy nawet refleks, jeżeli nie jest poparty szybkością. Dlatego bramkarz na równi z innymi zawodnikami winien ćwiczyć nie tylko chwyt piłki i podskoki, ale przede wszystkim krótkie starty, grę w koszykówkę, w siatkówkę i w szczypiórniaka. Dobrą orientację i bystrość nabyć on może również przez uprawianie boksu.
Źródło: Piłkarz nr 6 z 7 lutego 1949


Galeria

dalsze wyniki

Źródło: „https://www.wikipasy.pl/index.php?title=Jerzy_Otfinowski&oldid=288178”