Sekcja kolarstwa: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiPasy.pl - Encyklopedia KS Cracovia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 26: Linia 26:
==== Okres PRL ====
==== Okres PRL ====
Sekcja kolarska zapoczątkowała zebrania organizacyjne 23 kwietnia 1945 r.<ref>[[:Grafika:Dziennik_Polski_1945-04-24_77.png|dziennik ''Dziennik Polski'' nr. 77 z 24 kwietnia 1945]]</ref>, a w listopadzie została reaktywowana<ref>[[:Grafika:Dziennik_Polski_1945-11-19_286_3.png|dziennik ''Dziennik Polski'' nr. 286 z 19 listopada 1945]]</ref>.
Sekcja kolarska zapoczątkowała zebrania organizacyjne 23 kwietnia 1945 r.<ref>[[:Grafika:Dziennik_Polski_1945-04-24_77.png|dziennik ''Dziennik Polski'' nr. 77 z 24 kwietnia 1945]]</ref>, a w listopadzie została reaktywowana<ref>[[:Grafika:Dziennik_Polski_1945-11-19_286_3.png|dziennik ''Dziennik Polski'' nr. 286 z 19 listopada 1945]]</ref>.
Po wojnie w początkowym okresie postawiono na intensywną pracę u podstaw, z młodzieżą. Praca takich ludzi jak [[Alojzy Lagowski]] i [[Jan Grzybkowski]] przyniosła efekt: w 1957 roku [[Jan Biedron]] znalazł się w reprezentacji Polski na 4000 metrów na dochodzenie, w 1958 roku brązowy medal Mistrzostw Polski w kolarstwie torowym w wyścigu dystansowym zdobył [[Ryszard Pachota]]. Wkrótce objawił się talent braci Kupczyków: [[Ryszard Kupczyk|Ryszarda]] i [[Jerzy Kupczyk|Jerzego]], trenowanych przez ojca. Zdobyli oni w tandemie i w keirinie tytuły torowych mistrzów Polski w 1966 roku, rok wcześniej uzyskując ten tytuł za zwycięstwo w tandemie. W latach 60-tych sukcesy odnosił również jeden z najlepszych polskich kolarzy, [[Jan Magiera]]. Zdobył mistrzostwo Polski na szosie w wyścigu ze startu wspólnego w 1966 roku oraz pierwsze w historii mistrzostwo Polski w jeździe indywidualnej na czas w roku 1970. W 1968 roku został uznany za najlepszego polskiego szosowca. Był kapitanem polskiej reprezentacji na Wyścig Pokoju w 1967 i w 1968 roku, zdobywając w nich 3 miejsca, wygrywając kilka etapów. Startował dwukrotnie na igrzyskach olimpijskich: w Tokio w 1964 roku zajął 44 miejsce w wyścigu ze startu wspólnego i 11 w drużynowej jeździe na czas na dystansie 100 km. Cztery lata później w Rzymie, polska drużyna z [[Jan Magiera|Magierą]] w składzie zajęła 6 miejsce. Lata siedemdziesiąte to sukcesy [[Ryszard Szostak|Ryszarda Szostaka]] – reprezentował Polskę na mistrzostwach świata juniorów, zajmując z drużyną 4 miejsce na 4000 metrów na dochodzenie na torze i 26 w wyścigu szosowym ze startu wspólnego. Reprezentantem Polski seniorów, rekordzistą Polski na 1 km na torze ze startu zatrzymanego był w latach siedemdziesiątych [[Wiesław Muniak]], późniejszy trener sekcji kolarskiej Cracovii. Na mistrzostwach świata juniorów na torze startował też [[Janusz Morbitzer]]. Lata osiemdziesiąte to kryzys na torze i pojedyncze, ale raczej na poziomie okręgu sukcesy [[Janusz Etgens|Janusza Etgensa]].  
Po wojnie w początkowym okresie postawiono na intensywną pracę u podstaw, z młodzieżą. Praca takich ludzi jak [[Alojzy Lagowski]] i [[Jan Grzybkowski]] przyniosła efekt: w 1957 roku [[Jan Biedroń]] znalazł się w reprezentacji Polski na 4000 metrów na dochodzenie, w 1958 roku brązowy medal Mistrzostw Polski w kolarstwie torowym w wyścigu dystansowym zdobył [[Ryszard Pachota]]. Wkrótce objawił się talent braci Kupczyków: [[Ryszard Kupczyk|Ryszarda]] i [[Jerzy Kupczyk|Jerzego]], trenowanych przez ojca. Zdobyli oni w tandemie i w keirinie tytuły torowych mistrzów Polski w 1966 roku, rok wcześniej uzyskując ten tytuł za zwycięstwo w tandemie. W latach 60-tych sukcesy odnosił również jeden z najlepszych polskich kolarzy, [[Jan Magiera]]. Zdobył mistrzostwo Polski na szosie w wyścigu ze startu wspólnego w 1966 roku oraz pierwsze w historii mistrzostwo Polski w jeździe indywidualnej na czas w roku 1970. W 1968 roku został uznany za najlepszego polskiego szosowca. Był kapitanem polskiej reprezentacji na Wyścig Pokoju w 1967 i w 1968 roku, zdobywając w nich 3 miejsca, wygrywając kilka etapów. Startował dwukrotnie na igrzyskach olimpijskich: w Tokio w 1964 roku zajął 44 miejsce w wyścigu ze startu wspólnego i 11 w drużynowej jeździe na czas na dystansie 100 km. Cztery lata później w Rzymie, polska drużyna z [[Jan Magiera|Magierą]] w składzie zajęła 6 miejsce. Lata siedemdziesiąte to sukcesy [[Ryszard Szostak|Ryszarda Szostaka]] – reprezentował Polskę na mistrzostwach świata juniorów, zajmując z drużyną 4 miejsce na 4000 metrów na dochodzenie na torze i 26 w wyścigu szosowym ze startu wspólnego. Reprezentantem Polski seniorów, rekordzistą Polski na 1 km na torze ze startu zatrzymanego był w latach siedemdziesiątych [[Wiesław Muniak]], późniejszy trener sekcji kolarskiej Cracovii. Na mistrzostwach świata juniorów na torze startował też [[Janusz Morbitzer]]. Lata osiemdziesiąte to kryzys na torze i pojedyncze, ale raczej na poziomie okręgu sukcesy [[Janusz Etgens|Janusza Etgensa]].  


==== Lata dziewięćdziesiąte do dziś ====
==== Lata dziewięćdziesiąte do dziś ====

Wersja z 12:21, 27 gru 2020

Informacje

  • Rok założenia: 1921, ale początki sięgają 1919 r.[1][2]

Obecnie działalność sekcji jest zawieszona.
Kierownikiem sekcji jest Bogdan Koraszewski

Historia

Początki w 1915

Stub sekcji Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.
Otwarcie toru cyklistów K.S.Cracovia
Wycieczka sekcji kolarskiej, Wieliczka, 16.04.1924 r.
Wyścigi na torze kolarskim w Krakowie, 1926 r.
Relacja z zawodów kolarskich z tygodnia Raz,dwa,trzy , 5 lipiec 1931 r.
Jan Łazarski wielokrotny Mistrz Polski
Wyścigi kolarskie 1920 r.
Zawody kolarskie 1926 r., od lewej: Łazarski, Gerley, Stef
Zawody kolarskie 1928 r.
Otwarcie toru kolarskiego po II wojnie światowej - Afisz
Zawody kolarskie 1945 r. - Afisz
Wyścigi za motorami, tor Cracovii 1947 r.

Okres II RP

Powstanie sekcji to rok 1919, kiedy doszło do rozłamu w jedynym krakowskim klubie kolarskim Krakowskim Klubie Cyklistów i Motocyklistów. Grupa dwudziestu kolarzy na czele z Janem Łazarskim wstąpiła do naszego klubu i założyła sekcje kolarską. Sekcja zorganizowała się w pełni w czerwcu 1921 roku. Główną bazą działalności sekcji był ziemny tor usypany wokół stadionu piłkarskiego. Jego otwarcie nastąpiło 2 października 1921 roku. Kierownikiem sekcji był wówczas dr. Michał Hładij. W latach 1922 - 1923 zawodnicy Cracovii biorą udział w licznych zawodach. W 1923 wicemistrzostwo Polski na szosie zdobywa Chyłko. W latach 1924 - 1926 mistrzostwo województwa zdobywają kolejno Wroński, Piotrowicz i Michałek. Pierwszy olimpijski start na VIII Igrzyskach w 1924 roku w Paryżu przynosi zawodnikowi Cracovii srebrny medal. Jan Łazarski wraz z J. Lange, T. Stankiewiczem i F. Szymczykiem (cała trójka z Warszawskiego Towarzystwa Cyklistów) w wyścigu drużynowym na 4km zajęli drugie miejsce przegrywając tylko z Włochami. W 1926 tor wokół stadionu wybetonowano, przez co stał się jednym z najnowocześniejszych na świecie. Pod koniec lat 20-tych sekcja nieco podupada, ponieważ kończą karierę czołowi zawodnicy.
Sekcja została reaktywowana w maju 1931 r.[3].. Kierownictwo objął olimpijczyk Jan Łazarski[4][5].
Po paro letniej przerwie w maju 1934 r. wznawia działalność.[6]. Sekcja po paru latach znów nie działa, ale w lutym 1937 r. znów się reaktywuje[7]. Władysław Wandor zdobył złoty medal MP w kolarstwie torowym w wyścigu dystansowym w 1938 t. oraz w kolarstwie szosowym triumfował w wyścigu górskim 1939.

Okres PRL

Sekcja kolarska zapoczątkowała zebrania organizacyjne 23 kwietnia 1945 r.[8], a w listopadzie została reaktywowana[9]. Po wojnie w początkowym okresie postawiono na intensywną pracę u podstaw, z młodzieżą. Praca takich ludzi jak Alojzy Lagowski i Jan Grzybkowski przyniosła efekt: w 1957 roku Jan Biedroń znalazł się w reprezentacji Polski na 4000 metrów na dochodzenie, w 1958 roku brązowy medal Mistrzostw Polski w kolarstwie torowym w wyścigu dystansowym zdobył Ryszard Pachota. Wkrótce objawił się talent braci Kupczyków: Ryszarda i Jerzego, trenowanych przez ojca. Zdobyli oni w tandemie i w keirinie tytuły torowych mistrzów Polski w 1966 roku, rok wcześniej uzyskując ten tytuł za zwycięstwo w tandemie. W latach 60-tych sukcesy odnosił również jeden z najlepszych polskich kolarzy, Jan Magiera. Zdobył mistrzostwo Polski na szosie w wyścigu ze startu wspólnego w 1966 roku oraz pierwsze w historii mistrzostwo Polski w jeździe indywidualnej na czas w roku 1970. W 1968 roku został uznany za najlepszego polskiego szosowca. Był kapitanem polskiej reprezentacji na Wyścig Pokoju w 1967 i w 1968 roku, zdobywając w nich 3 miejsca, wygrywając kilka etapów. Startował dwukrotnie na igrzyskach olimpijskich: w Tokio w 1964 roku zajął 44 miejsce w wyścigu ze startu wspólnego i 11 w drużynowej jeździe na czas na dystansie 100 km. Cztery lata później w Rzymie, polska drużyna z Magierą w składzie zajęła 6 miejsce. Lata siedemdziesiąte to sukcesy Ryszarda Szostaka – reprezentował Polskę na mistrzostwach świata juniorów, zajmując z drużyną 4 miejsce na 4000 metrów na dochodzenie na torze i 26 w wyścigu szosowym ze startu wspólnego. Reprezentantem Polski seniorów, rekordzistą Polski na 1 km na torze ze startu zatrzymanego był w latach siedemdziesiątych Wiesław Muniak, późniejszy trener sekcji kolarskiej Cracovii. Na mistrzostwach świata juniorów na torze startował też Janusz Morbitzer. Lata osiemdziesiąte to kryzys na torze i pojedyncze, ale raczej na poziomie okręgu sukcesy Janusza Etgensa.

Lata dziewięćdziesiąte do dziś

W następnych latach było coraz gorzej, jednak dzięki determinacji trenera Janusza Skoczylasa, kolarza, działacza i wielkiego kibica Pasów Seweryna Ratajczaka, kapelana klubu Zdzisława Krzystyniaka udało się jakoś przetrwać. W ostatnich latach bardzo popularne stało się kolarstwo górskie – sekcja kolarska Cracovii również postawiła na tę odmianę kolarstwa. Dzięki dobrej pracy szkoleniowej Wiesława Muniaka kolarze Pasów odgrywali czołową rolę w okręgu, a nawet w zawodach o charakterze ogólnopolskim. W 2001 roku z najlepszych kolarzy górskich sekcji wśród seniorów wyłoniono autonomiczną zawodową grupę kolarską Construction Cracovia. Na mistrzostwach Polski w tymże roku doskonałe piąte miejsce zajął Mieczysław Bieniasz, ósmy był Maciej Moląg, a dziewiąty Adam Czuba. Mistrzem Polski w kategorii masters (oldboys) zdobył reprezentujący Pasy Jerzy Mróz. Jego sukces rok poźniej później powtórzył Adam Czuba. Niestety, kłopoty sponsora, firmy Construction spowodowały rozpad grupy i znaczne ograniczenie działalności sekcji, do czego przyczyniło się też rozebranie toru kolarskiego.

Reprezentacja Polski

Olimpijczycy

Uczestnicy mistrzostw świata

Reprezentanci Polski

Sukcesy

SREBRNY MEDAL OLIMPIJSKI

Wyścig Pokoju

Wielka Nagroda Polski

Wielka Nagroda Wiednia

Mistrzowie Polski

Wice Mistrzostwo Polski

Trzecie Miejsce w Mistrzostwach Polski

Zasłużony mistrz sportu

Filmy - Jan Łazarski zdobywa Mistrzostwo Polski - 1924 r.

Bibliografia

  • Janusz Kukulski, "80 lat KS Cracovia 1906-1986", Kraków 1986
  • Jake Blues, "Nie tylko futbol... Sekcja kolarska", www.teraz.pasy.net 2004

Sezon po sezonie

Zobacz też

  1. ↑ tygodnikIlustrowany Tygodnik Sportowy nr. 4 z 24 lipca 1921
  2. ↑ dziennik Echo Krakowa nr. 79 z 29 maja 1945
  3. ↑ dziennik IKC z 21 czerwca 1931
  4. ↑ dziennik IKC z 9 maja 1931
  5. ↑ dziennik IKC z 12 maja 1931
  6. ↑ dziennik IKC z 10 maja 1934
  7. ↑ dziennik IKC z 25 lutego 1937
  8. ↑ dziennik Dziennik Polski nr. 77 z 24 kwietnia 1945
  9. ↑ dziennik Dziennik Polski nr. 286 z 19 listopada 1945
  10. ↑ dziennik Ilustrowany Kuryer Codzienny nr. 177 z 1 lipca 1924
  11. ↑ dziennik Ilustrowany Kuryer Codzienny nr. 180 z 4 lipca 1924
  12. ↑ dziennik Ilustrowany Kuryer Codzienny nr. 199 z 22 lipca 1925
  13. ↑ dziennik Ilustrowany Kuryer Codzienny nr. 177 z 30 czerwca 1926
Źródło: „https://www.wikipasy.pl/index.php?title=Sekcja_kolarstwa&oldid=228624”