Bogdan Migacz: Różnice pomiędzy wersjami
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''MIGACZ Bogdan''' (ur. 1948 | [[Grafika: Bogdan_Migacz.jpg|thumb|Bogdan Migacz]] | ||
'''MIGACZ Bogdan''' ''psełdonim âKrzysiekâ'' (ur. 1948 w Wałbrzychu - zm. 18 czerwca 1998) jeden z najsławniejszych hokeistów Cracovii. Już jako dziecko przeprowadził się z rodzina do Opola. Tam mając zaledwie 14 lat występował w pierwszej drużynie tamtejszej drugoligowej Odry. Na jednym z meczów zauważony został przez [[Jan Gołąbek|Jana Gołąbeka]], ówczesnego szefa sekcji hokejowej Cracovii. 16-latek trafił do pierwszego ataku, gdzie grał jak równy z równym z doświadczonymi Borowiczem i Sięką. | |||
Grał z numerem 18, i przyciągał na Siedleckiego rzesze kibiców. Był świetny technicznie, waleczny. Niejednokrotnie sam wygrywał mecze. Rozegrał 44 mecze w reprezentacji Polski, był dwukrotnie uczestnikiem mistrzostw świata w 1969 i 1970. W Cracovii grał całą swoją dorosłą karierę 1964-1987 (z przerwą na wojsko), mimo, że miał wiele intratnych propozycji. | |||
Po zakończeniu kariery trener Bulas zaproponował mu funkcję asystenta. Trenował też krótko samodzielnie pierwszy zespół. A następnie juniorów. Na skutek oszczerczych anonimów odsunięto go od szkolenia ukochanej przez niego młodzieży. Było to dla niego bardzo traumatyczne przeżycie. Ponownie pracę z młodzieżą zaproponował mu [[Jacek Chadziński]]. Niestety ponownie pojawiły się anonimy. Jego serce nie wytrzymało. Jeszcze w przeddzień śmierci przeprowadził trening, w południe następnego dnia zmarł na zawał. | |||
[[Kategoria: Hokeiści]] | [[Kategoria: Hokeiści]] | ||
Wersja z 21:34, 24 cze 2006
MIGACZ Bogdan psełdonim âKrzysiekâ (ur. 1948 w Wałbrzychu - zm. 18 czerwca 1998) jeden z najsławniejszych hokeistów Cracovii. Już jako dziecko przeprowadził się z rodzina do Opola. Tam mając zaledwie 14 lat występował w pierwszej drużynie tamtejszej drugoligowej Odry. Na jednym z meczów zauważony został przez Jana Gołąbeka, ówczesnego szefa sekcji hokejowej Cracovii. 16-latek trafił do pierwszego ataku, gdzie grał jak równy z równym z doświadczonymi Borowiczem i Sięką.
Grał z numerem 18, i przyciągał na Siedleckiego rzesze kibiców. Był świetny technicznie, waleczny. Niejednokrotnie sam wygrywał mecze. Rozegrał 44 mecze w reprezentacji Polski, był dwukrotnie uczestnikiem mistrzostw świata w 1969 i 1970. W Cracovii grał całą swoją dorosłą karierę 1964-1987 (z przerwą na wojsko), mimo, że miał wiele intratnych propozycji.
Po zakończeniu kariery trener Bulas zaproponował mu funkcję asystenta. Trenował też krótko samodzielnie pierwszy zespół. A następnie juniorów. Na skutek oszczerczych anonimów odsunięto go od szkolenia ukochanej przez niego młodzieży. Było to dla niego bardzo traumatyczne przeżycie. Ponownie pracę z młodzieżą zaproponował mu Jacek Chadziński. Niestety ponownie pojawiły się anonimy. Jego serce nie wytrzymało. Jeszcze w przeddzień śmierci przeprowadził trening, w południe następnego dnia zmarł na zawał.