Stefan Fryc: Różnice pomiędzy wersjami
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''FRYC Stefan''' | {{Piłkarz | ||
| imię = Stefan | |||
[[Kategoria: | | nazwisko = Fryc | ||
| zdjęcie = | |||
| pełneimięinazwisko = | |||
| dzien_urodzenia = 19 | |||
| miesiac_urodzenia = 08 | |||
| rok_urodzenia = 1984 | |||
| miastourodzenia = Nowa Wieś Szlachecka (Liszki) | |||
| krajurodzenia = Polska | |||
| dzien_smierci = | |||
| miesiac_smierci = 08 | |||
| rok_smierci = 1943 | |||
| miasto_smierci = Warszawa | |||
| wzrost = | |||
| waga = | |||
| pseudonim = | |||
| pozycja = Obrońca | |||
| wychowanek = Cracovia | |||
| obecnyklub = | |||
| numer = | |||
| sezonywCracovii = | |||
| występy(gole)wCracovii = | |||
| lata = | |||
| kluby = | |||
| wystepy(gole) = | |||
| latawreprezentacji = | |||
| reprezentacja = | |||
| wystepywreprezentacji(gole) = | |||
| latatrener = | |||
| klubytrener = | |||
}} | |||
'''FRYC Stefan''' urodził się 19 sierpnia 1894, zginął w sierpniu 1944 w Powstaniu Warszawskim. | |||
Reprezentacyjny obrońca Cracovii, olimpijczyk, mistrz Polski. | |||
Syn Izydora i Jadwigi z Kozłowskich uczęszczał do krakowskiego Gimnazjum św. Anny (1907-1914), ale naukę przerwała wojna i egzamin dojrzałości złożył w trybie eksternistycznym (1918). Wcielony do armii austriackiej (wrzesień 1914) walczył na froncie serbskim i włoskim (podoficer). 1 listopada 1918 wstąpił do Wojska Polskiego i w składzie 6 pal (już jako oficer) walczył na froncie ukraińskim i wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej (1920). Był słuchaczem Akademii Handlowej w Krakowie (1919-1920) pracując jednocześnie (po zakończonej wojnie) jako urzędnik w Banku Kupiectwa Polskiego. Przeniósł się następnie do Powszechnego Banku Kredytowego, gdzie pracował aż do wybuchu II wojny światowej. Piłką nożną zainteresował się w okresie gimnazjalnym (1910), kiedy to został członkiem Cracovii. Od października 1911 (wszedł do pierwszego zespołu) do listopada 1926 (zakończył karierę sportową) rozegrał w jej barwach 313 spotkań. Z drużyną tą zdobył tytuł mistrza Polski (1921) i rozegrał (1922-1924) 8 meczów w reprezentacji narodowej (podczas meczu z Rumunią 3 września 1922 w Czerniowcach był jej kapitanem). Wystąpił także na IO. Zarówno w Cracovii jak i reprezentacji grał na pozycji lewego obrońcy. Wraz ze swym kolegą klubowym [[Ludwik Gintel|Ludwikiem Gintelem]] tworzył na początku lat dwudziestych najlepszy duet obrońców w kraju. Panowała dość powszechna opinia, że był typem "kosyniera" dybiącego na kości przeciwników. W kampanii wrześniowej walczył w stopniu por. rez. art., choć żadne szczegóły nie są znane. W czasie okupacji przeniósł się do Warszawy, gdzie był żołnierzem AK. Aresztowany przez gestapo został przez sąd doraźny Policji Bezpieczeństwa skazany na śmierć (lista z 9 listopada 1943 zawiera 50 nazwisk). Nie wiadomo w którym miejscu został rozstrzelany. | |||
[[Kategoria: Piłkarze|Fryc, Stefan]] | |||
[[Kategoria: Wielcy ludzie Cracovii|Fryc, Stefan]] | |||
Wersja z 14:36, 23 lis 2007
| Stefan Fryc | ||
|
| ||
| Informacje ogólne | ||
|---|---|---|
| Urodzony | 19 sierpnia 1984, Nowa Wieś Szlachecka (Liszki), Polska | |
| Zmarły | sierpień 1943, Warszawa | |
| Pozycja | Obrońca | |
| Wychowanek | Cracovia | |
|
j - jesień, w - wiosna | ||
FRYC Stefan urodził się 19 sierpnia 1894, zginął w sierpniu 1944 w Powstaniu Warszawskim.
Reprezentacyjny obrońca Cracovii, olimpijczyk, mistrz Polski.
Syn Izydora i Jadwigi z Kozłowskich uczęszczał do krakowskiego Gimnazjum św. Anny (1907-1914), ale naukę przerwała wojna i egzamin dojrzałości złożył w trybie eksternistycznym (1918). Wcielony do armii austriackiej (wrzesień 1914) walczył na froncie serbskim i włoskim (podoficer). 1 listopada 1918 wstąpił do Wojska Polskiego i w składzie 6 pal (już jako oficer) walczył na froncie ukraińskim i wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej (1920). Był słuchaczem Akademii Handlowej w Krakowie (1919-1920) pracując jednocześnie (po zakończonej wojnie) jako urzędnik w Banku Kupiectwa Polskiego. Przeniósł się następnie do Powszechnego Banku Kredytowego, gdzie pracował aż do wybuchu II wojny światowej. Piłką nożną zainteresował się w okresie gimnazjalnym (1910), kiedy to został członkiem Cracovii. Od października 1911 (wszedł do pierwszego zespołu) do listopada 1926 (zakończył karierę sportową) rozegrał w jej barwach 313 spotkań. Z drużyną tą zdobył tytuł mistrza Polski (1921) i rozegrał (1922-1924) 8 meczów w reprezentacji narodowej (podczas meczu z Rumunią 3 września 1922 w Czerniowcach był jej kapitanem). Wystąpił także na IO. Zarówno w Cracovii jak i reprezentacji grał na pozycji lewego obrońcy. Wraz ze swym kolegą klubowym Ludwikiem Gintelem tworzył na początku lat dwudziestych najlepszy duet obrońców w kraju. Panowała dość powszechna opinia, że był typem "kosyniera" dybiącego na kości przeciwników. W kampanii wrześniowej walczył w stopniu por. rez. art., choć żadne szczegóły nie są znane. W czasie okupacji przeniósł się do Warszawy, gdzie był żołnierzem AK. Aresztowany przez gestapo został przez sąd doraźny Policji Bezpieczeństwa skazany na śmierć (lista z 9 listopada 1943 zawiera 50 nazwisk). Nie wiadomo w którym miejscu został rozstrzelany.