Wincenty Danek: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:danek_foto.jpg|thumb|Wincenty Danek]] | [[Plik:danek_foto.jpg|thumb|Wincenty Danek]] | ||
'''Wincenty Danek''' | '''Wincenty Danek''' | ||
| Linia 5: | Linia 4: | ||
(ur. [[8 października]] [[1907]] w [[Krzeszowice|Krzeszowicach]] koło Krakowa, zm. [[17 sierpnia]] [[1976]] w [[Kraków|Krakowie]]) - profesor, polski polonista, pedagog, historyk literatury, w okresie II wojny światowej współorganizator tajnego nauczania w okolicach Krzeszowic, rektor [[Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie|Wyższej Szkoły Pedagogicznej]] w Krakowie ([[1956]]-[[1972]]), od [[1960]] redaktor naczelny "[[Ruch Literacki|Ruchu Literackiego"]], w [[1975]] przewodniczący rady naukowej [[Instytut Badań Literackich|Instytutu Badań Literackich]] [[Polska Akademia Nauk|PAN]], badacz życia i twórczości [[Józef Ignacy Kraszewski|Józefa Ignacego Kraszewskiego]] (m.in. monografia ''Józef Ignacy Kraszewski. Zarys biografii'', ''Powieści historyczne Kraszewskiego'', ''Matejko i Kraszewski''. ''Dwie koncepcje dziejów Polski'') oraz [[Adolf Dygasiński|Adolfa Dygasińskiego]] (wydał m.in. jego ''Pisma pedagogiczne''). | (ur. [[8 października]] [[1907]] w [[Krzeszowice|Krzeszowicach]] koło Krakowa, zm. [[17 sierpnia]] [[1976]] w [[Kraków|Krakowie]]) - profesor, polski polonista, pedagog, historyk literatury, w okresie II wojny światowej współorganizator tajnego nauczania w okolicach Krzeszowic, rektor [[Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie|Wyższej Szkoły Pedagogicznej]] w Krakowie ([[1956]]-[[1972]]), od [[1960]] redaktor naczelny "[[Ruch Literacki|Ruchu Literackiego"]], w [[1975]] przewodniczący rady naukowej [[Instytut Badań Literackich|Instytutu Badań Literackich]] [[Polska Akademia Nauk|PAN]], badacz życia i twórczości [[Józef Ignacy Kraszewski|Józefa Ignacego Kraszewskiego]] (m.in. monografia ''Józef Ignacy Kraszewski. Zarys biografii'', ''Powieści historyczne Kraszewskiego'', ''Matejko i Kraszewski''. ''Dwie koncepcje dziejów Polski'') oraz [[Adolf Dygasiński|Adolfa Dygasińskiego]] (wydał m.in. jego ''Pisma pedagogiczne''). | ||
''Profesor Wincenty Danek i jego bliski przyjaciel - profesor Kazimierz Wyka - byli najwierniejszymi kibicami Cracovii. Na meczach zachowywali się jak inni ówcześni kibice: były okrzyki, żarty, zabawa. Nie było agresji. Ale to także były inne czasy i inni ludzie. Kibicowanie Cracovii miało swoje zakorzenienie w autentycznej pasji: w młodości grał w drużynie z Krzeszowic sporo meczów: był obrońcą i jak wyznawał w przypływie piłkarskiej szczerości, spowodował 18 karnych. „Ale tylko - dodawał zadowolony - sześć strzelili”. ''<ref>[http://www.up.krakow.pl/konspekt/25/09-nasi-mistrzowie.html] "Konspekt 1/2006 (25), Nasi Mistrzowie. Polska The Times" 2009-03-06</ref> | |||
{{Cytuj pismo |nazwisko = Burkot|imię = Stanisław|tytuł = Nasi Mistrzowie: Wincenty Danek|czasopismo = Konspekt 1/2006 (25)|rok = 2006}} | |||
===Linki zewnętrzne=== | ===Linki zewnętrzne=== | ||
Wersja z 00:15, 23 gru 2010
Wincenty Danek
(ur. 8 października 1907 w Krzeszowicach koło Krakowa, zm. 17 sierpnia 1976 w Krakowie) - profesor, polski polonista, pedagog, historyk literatury, w okresie II wojny światowej współorganizator tajnego nauczania w okolicach Krzeszowic, rektor Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie (1956-1972), od 1960 redaktor naczelny "Ruchu Literackiego", w 1975 przewodniczący rady naukowej Instytutu Badań Literackich PAN, badacz życia i twórczości Józefa Ignacego Kraszewskiego (m.in. monografia Józef Ignacy Kraszewski. Zarys biografii, Powieści historyczne Kraszewskiego, Matejko i Kraszewski. Dwie koncepcje dziejów Polski) oraz Adolfa Dygasińskiego (wydał m.in. jego Pisma pedagogiczne).
Profesor Wincenty Danek i jego bliski przyjaciel - profesor Kazimierz Wyka - byli najwierniejszymi kibicami Cracovii. Na meczach zachowywali się jak inni ówcześni kibice: były okrzyki, żarty, zabawa. Nie było agresji. Ale to także były inne czasy i inni ludzie. Kibicowanie Cracovii miało swoje zakorzenienie w autentycznej pasji: w młodości grał w drużynie z Krzeszowic sporo meczów: był obrońcą i jak wyznawał w przypływie piłkarskiej szczerości, spowodował 18 karnych. „Ale tylko - dodawał zadowolony - sześć strzelili”. [1]