Bolesław Kotapka: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 44: | Linia 44: | ||
"Kto raz ujrzał Bolka, to wychudzone chłopczątko, nie wierzył własnym oczom. Niezwykły poziom techniczny i rozum, z zawodnika zupełnie pozbawionego szybkości zrobiły gwiazdę pierwszej jasności. Jako technik potrafił wszystko, jako taktyk miał .szósty, albo i siódmy zmysł. To było tajemnicą skuteczności jego gry" - pisał [[Józef Kałuża|Kałuża]]. | "Kto raz ujrzał Bolka, to wychudzone chłopczątko, nie wierzył własnym oczom. Niezwykły poziom techniczny i rozum, z zawodnika zupełnie pozbawionego szybkości zrobiły gwiazdę pierwszej jasności. Jako technik potrafił wszystko, jako taktyk miał .szósty, albo i siódmy zmysł. To było tajemnicą skuteczności jego gry" - pisał [[Józef Kałuża|Kałuża]]. | ||
=== Bolesław Kotapka we wspomnieniach Stanisława Mielecha=== | |||
Strzelcem który budził wielkie nadzieje był Kotapka. Zawodnik ten był najmniejszy wzrostem ze wszystkich naszych strzelców, a więc przeciwieństwo Steuermana. Specjalnością jego były „dobitki” i z tego powodu stał się utrapieniem bramkarzy. Strzelił do bramki niecelnie lewoskrzydłowy lub nawet łącznik, wypuścił bramkarz z rąk piłkę, odbiła się piłka od poprzeczki – Kotapka zawsze gotów do poprawki, zawsze był na miejscu i meldował się z piłką w bramce. W I drużynie Cracovii grał tylko 66 meczów, lecz strzelił w nich 84 bramki, co jest bardzo wysoką przeciętną. Zapowiadał się jak najlepiej. Zmarł przedwcześnie tragiczną śmiercią. | |||
Kotapka, który nie miał dobrych warunków fizycznych, zdobył swą mistrzowską formę dzięki niesłychanej pracowitości. Niemal codziennie biegał po 12 rund, a oprócz tego trenował strzały, wózkowanie i inne elementy techniki piłkarskiej. Należał do najlepszych graczy głową. Z dobrym partnerem, z Weyssenhoffem czy Kałużą, potrafił piłkę odbijając bez przerwy kilkaset razy. Na grę był bardzo łakomy; nie opuszczał nigdy żadnego meczu. Raz po zawodach trener Pozsonyi zauważył, że Kotapka kuleje. Gdy mu ściągnięto but, okazało się iż skarpeta była przesiąknięta krwią. Kotapka miał bolesny ropień pod paznokciem na dużym palcu. Z obawy, że nie będzie wstawiony do drużyny, zataił schorzenie, wyciął z blachy rodzaj ochraniacza, nałożył go na palec i zabandażował stopę. Oczywiście przy pierwszym kopnięciu piłki blacha wbiła się w ciało. Szczęściem cała ta historia nie zakończyła się zakażeniem. | |||
''Stanisław Mielech - "Gole, Faule i Ofsaidy"'' | |||
===Linki zewnętrzne=== | ===Linki zewnętrzne=== | ||
Wersja z 13:53, 15 kwi 2009
| Bolesław Kotapka | |||
|
| |||
| Informacje ogólne | |||
|---|---|---|---|
| Imię i nazwisko | Bolesław Jan Kotapka | ||
| Urodzony | 24 października 1898, Kraków, Polska | ||
| Zmarły | 25 kwietnia 1922, Kraków (zasztyletowany) | ||
| Pseudonim | 'Kłapapka' | ||
| Pozycja | Napastnik, prawy łącznik | ||
| Wzrost | 160 cm | ||
| Waga | 50 kg | ||
| Kariera w pierwszej drużynie Cracovii | |||
| Sezon | Rozgrywki - występy (gole) | ||
| 1913 1914 1915 1916 1917 1918 1919 1920 1921 1922 |
- - - - tow - 5 (0) MP - 6 (7) | ||
 ↑ 1906-1919 oficjalne i towarzyskie, od 1920 tylko oficjalne mecze
| |||
| Debiut | 1918-08-25 Czarni Lwów - Cracovia 0:7 | ||
| Kluby | |||
| Lata | Klub | Występy (gole) | |
| 1913-1917 1918 1918-1922 |
Cracovia Wisła Kraków Cracovia | ||
| ↑ liczba występów i goli w ekstraklasie i mistrzostwach kraju
| |||
|
j - jesień, w - wiosna | |||
 Mistrz Polski 1921
|
Bolesław Jan Kotapka urodził się 24 października 1898 w Krakowie, w nocy z 24 na 25 kwietnia 1922 został zasztyletowany przez bandytę w ulicznej awanturze w Krakowie, gdy stanął w obronie rannego brata.
"Typ intuicjonisty, grał jak w hipnozie" - pisał komentator Przeglądu Sportowego.
"Kto raz ujrzał Bolka, to wychudzone chłopczątko, nie wierzył własnym oczom. Niezwykły poziom techniczny i rozum, z zawodnika zupełnie pozbawionego szybkości zrobiły gwiazdę pierwszej jasności. Jako technik potrafił wszystko, jako taktyk miał .szósty, albo i siódmy zmysł. To było tajemnicą skuteczności jego gry" - pisał Kałuża.
Bolesław Kotapka we wspomnieniach Stanisława Mielecha
Strzelcem który budził wielkie nadzieje był Kotapka. Zawodnik ten był najmniejszy wzrostem ze wszystkich naszych strzelców, a więc przeciwieństwo Steuermana. Specjalnością jego były „dobitki” i z tego powodu stał się utrapieniem bramkarzy. Strzelił do bramki niecelnie lewoskrzydłowy lub nawet łącznik, wypuścił bramkarz z rąk piłkę, odbiła się piłka od poprzeczki – Kotapka zawsze gotów do poprawki, zawsze był na miejscu i meldował się z piłką w bramce. W I drużynie Cracovii grał tylko 66 meczów, lecz strzelił w nich 84 bramki, co jest bardzo wysoką przeciętną. Zapowiadał się jak najlepiej. Zmarł przedwcześnie tragiczną śmiercią.
Kotapka, który nie miał dobrych warunków fizycznych, zdobył swą mistrzowską formę dzięki niesłychanej pracowitości. Niemal codziennie biegał po 12 rund, a oprócz tego trenował strzały, wózkowanie i inne elementy techniki piłkarskiej. Należał do najlepszych graczy głową. Z dobrym partnerem, z Weyssenhoffem czy Kałużą, potrafił piłkę odbijając bez przerwy kilkaset razy. Na grę był bardzo łakomy; nie opuszczał nigdy żadnego meczu. Raz po zawodach trener Pozsonyi zauważył, że Kotapka kuleje. Gdy mu ściągnięto but, okazało się iż skarpeta była przesiąknięta krwią. Kotapka miał bolesny ropień pod paznokciem na dużym palcu. Z obawy, że nie będzie wstawiony do drużyny, zataił schorzenie, wyciął z blachy rodzaj ochraniacza, nałożył go na palec i zabandażował stopę. Oczywiście przy pierwszym kopnięciu piłki blacha wbiła się w ciało. Szczęściem cała ta historia nie zakończyła się zakażeniem.
Stanisław Mielech - "Gole, Faule i Ofsaidy"
