Stanisław Iżela: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiPasy.pl - Encyklopedia KS Cracovia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
 
(Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 4: Linia 4:
|                            zdjęcie = [[Grafika:Stanisław Iżela.jpg|200px]]
|                            zdjęcie = [[Grafika:Stanisław Iżela.jpg|200px]]
|                pełneimięinazwisko = Stanisław Iżela
|                pełneimięinazwisko = Stanisław Iżela
|                              kraj =  
|                              kraj = POL
|                    dzien_urodzenia = 4
|                    dzien_urodzenia = 4
|                  miesiac_urodzenia = 5
|                  miesiac_urodzenia = 5
|                      rok_urodzenia = 1914
|                      rok_urodzenia = 1914
|                    miastourodzenia = Kraków
|                    miastourodzenia = Kraków
|                      krajurodzenia =  
|                      krajurodzenia = Polska
|                      dzien_smierci = 3
|                      dzien_smierci = 3
|                    miesiac_smierci = 10
|                    miesiac_smierci = 10
Linia 26: Linia 26:
|            ostatni_mecz_w_Cracovii =  
|            ostatni_mecz_w_Cracovii =  
|                              lata = <br><br>1946-1949
|                              lata = <br><br>1946-1949
|                              kluby = '''Cracovia'''<br>[[Groble Kraków]]<br>[[Polonia Bydgoszcz]]  
|                              kluby = '''Cracovia''' [[Grafika:flaga_POL.png]]<br>[[Groble Kraków]] [[Grafika:flaga_POL.png]]<br>[[Polonia Bydgoszcz]] [[Grafika:flaga_POL.png]]  
|                      wystepy(gole) =  
|                      wystepy(gole) =  
|                latawreprezentacji =  
|                latawreprezentacji =  
Linia 37: Linia 37:
'''Stanisław Iżela''' - piłkarz Cracovii w latach 40tych  XX wieku, lata okupacji. Uczestnik kampanii wrześniowej, należał do AK. <br>
'''Stanisław Iżela''' - piłkarz Cracovii w latach 40tych  XX wieku, lata okupacji. Uczestnik kampanii wrześniowej, należał do AK. <br>
Przez dwadzieścia lat śpiewał (tenor) w operach i operetkach.
Przez dwadzieścia lat śpiewał (tenor) w operach i operetkach.
*dodatkowe informacje [https://cmentarz.bydgoszcz.pl/wp/2016/05/28/stanislaw-izela-1914-2000/].
===O Stanisławie Iżeli ===
{{Artykul
| Typ_artykulu =
| Tytul_wydawnictwa = cmentarz.bydgoszcz.p
| Numer =
| Wydanie =
| Dzien =
| Miesiac =
| Rok =
| Link = [https://cmentarz.bydgoszcz.pl/wp/2016/05/28/stanislaw-izela-1914-2000/]
| Strona =
| Skan =
|Tytul_artykulu = Iżela Stanisław (1914 – 2000)
| Autor =
| Tresc = śpiewak operowy, żołnierz AK, piłkarz „Gwardii” Bydgoszcz, działacz społeczny.
Urodzony 4 V 1914 r., lekcje muzyki pobierał w rodzinnym Krakowie, marzył od dziecka o karierze operowej, do której zresztą przygotowywał go prof. Gustaw Serafin. Po zdobyciu w Szczecinie uprawnień śpiewaka solisty – jeździł po kraju w ekipach popularnego Artosu. Od 1946 r. zamieszkał w Bydgoszczy. Nad Brdę przywiodła go pochodząca z Pomorza żona oraz praca w nowo powstałym Zespole Pieśni i Tańca Pomorskiego Okręgu Wojskowego.
Bez wahania zamienił mundur na kostium teatralny, przystąpił do Studia Operowego, oddając swoje losy w ręce prof. Felicji Krysiewiczowej. Decyzja okazała się słuszna, ambitny tenor dopiął swego i przez 20 lat był cenionym artystą bydgoskiego teatru muzycznego. Związany etatowo z bydgoską operą do sezonu 1973/1974, potem przez pewien czas z nią współpracował.
Długa jest lista jego ról: Stefan w „Strasznym dworze” S. Moniuszki (1958), Franek w „Verbum nobile” S. Moniuszki (1956), Dzidzi w „Hrabinie” S. Moniuszki (1960), Góro w „Madame Butterfly” G. Pucciniego (1961), Ollendorf w „Studencie żebraku” K. Millóckera, Beppo we „Fra Diavolo” D.F. Aubera (1965), Monostatos w „Czarodziejskim flecie” W.A. Mozarta (1971). Ze szczególnym sentymentem wspominał Geralda w „Lakme” L. Delibesa (1959).
Jego największym scenicznym powołaniem była operetka. W świecie Straussa i Lehara czuł się znakomicie. Tę opinię podzielała publiczność i potwierdzali recenzenci. Największy aplauz zdobył jako Eisenstein w „Zemście nietoperza” J. Straussa (1961). Przezabawny i bufonowaty Eisenstein stał się jego popisową partią.
Iżela miał jeszcze jedną pasję – piłkę nożną, trenował już przed wojną w Krakowie. W Bydgoszczy był piłkarzem „Gwardii”, świetna kondycja wyniesiona ze sportowej przeszłości pozwoliła mu na podejmowanie licznych ważnych, a pozascenicznych, działań. Mając naturę społecznika, przez 18 lat walczył o prestiż środowiska operowego w Związku Pracowników Kultury i Sztuki, przewodził ZASP-owi przy operze. Był też założycielem i prezesem powołanego w okresie dyrekcji A. Weber, Koła Seniora „Cyganeria”, skupiającego w swoich szeregach kilkudziesięciu weteranów bydgoskiej sceny operowej. Do końca swoich dni czuł się związany z macierzystą instytucją – aktywny, spontaniczny, bez reszty oddany sztuce i tym, którzy ją tworzą.
W licznych nekrologach żegnano go nie tylko jako artystę śpiewaka, ale także jako żołnierza Września l939, żołnierza Armii Krajowej zgrupowania „Żelbet”, kombatanta odznaczonego licznymi krzyżami, a także jako Zasłużonego Obywatela Miasta Bydgoszczy. Zmarł 3 X 2000 r.
spoczywa w kwaterze 9
}}
[[Kategoria: Piłkarze|Iżela, Stanisław]]
[[Kategoria: Piłkarze|Iżela, Stanisław]]

Aktualna wersja na dzień 20:01, 25 sty 2024

Stanisław Iżela

Stanisław Iżela.jpg

Informacje ogólne
Imię i nazwisko Stanisław Iżela
Kraj Polska
Urodzony 4 maja 1914, Kraków, Polska
Zmarły 3 października 2000, Bydgoszcz
Kluby
Lata Klub Występy (gole)


1946-1949 		Cracovia Flaga POL.png
Groble Kraków Flaga POL.png
Polonia Bydgoszcz Flaga POL.png
↑ liczba występów i goli w ekstraklasie i mistrzostwach kraju

j - jesień, w - wiosna



zdjęcie grobu

Stanisław Iżela - piłkarz Cracovii w latach 40tych XX wieku, lata okupacji. Uczestnik kampanii wrześniowej, należał do AK.
Przez dwadzieścia lat śpiewał (tenor) w operach i operetkach.

  • dodatkowe informacje [1].

O Stanisławie Iżeli

"Iżela Stanisław (1914 – 2000)" -
cmentarz.bydgoszcz.p

Iżela Stanisław (1914 – 2000)

śpiewak operowy, żołnierz AK, piłkarz „Gwardii” Bydgoszcz, działacz społeczny.

Urodzony 4 V 1914 r., lekcje muzyki pobierał w rodzinnym Krakowie, marzył od dziecka o karierze operowej, do której zresztą przygotowywał go prof. Gustaw Serafin. Po zdobyciu w Szczecinie uprawnień śpiewaka solisty – jeździł po kraju w ekipach popularnego Artosu. Od 1946 r. zamieszkał w Bydgoszczy. Nad Brdę przywiodła go pochodząca z Pomorza żona oraz praca w nowo powstałym Zespole Pieśni i Tańca Pomorskiego Okręgu Wojskowego.

Bez wahania zamienił mundur na kostium teatralny, przystąpił do Studia Operowego, oddając swoje losy w ręce prof. Felicji Krysiewiczowej. Decyzja okazała się słuszna, ambitny tenor dopiął swego i przez 20 lat był cenionym artystą bydgoskiego teatru muzycznego. Związany etatowo z bydgoską operą do sezonu 1973/1974, potem przez pewien czas z nią współpracował.

Długa jest lista jego ról: Stefan w „Strasznym dworze” S. Moniuszki (1958), Franek w „Verbum nobile” S. Moniuszki (1956), Dzidzi w „Hrabinie” S. Moniuszki (1960), Góro w „Madame Butterfly” G. Pucciniego (1961), Ollendorf w „Studencie żebraku” K. Millóckera, Beppo we „Fra Diavolo” D.F. Aubera (1965), Monostatos w „Czarodziejskim flecie” W.A. Mozarta (1971). Ze szczególnym sentymentem wspominał Geralda w „Lakme” L. Delibesa (1959).

Jego największym scenicznym powołaniem była operetka. W świecie Straussa i Lehara czuł się znakomicie. Tę opinię podzielała publiczność i potwierdzali recenzenci. Największy aplauz zdobył jako Eisenstein w „Zemście nietoperza” J. Straussa (1961). Przezabawny i bufonowaty Eisenstein stał się jego popisową partią.

Iżela miał jeszcze jedną pasję – piłkę nożną, trenował już przed wojną w Krakowie. W Bydgoszczy był piłkarzem „Gwardii”, świetna kondycja wyniesiona ze sportowej przeszłości pozwoliła mu na podejmowanie licznych ważnych, a pozascenicznych, działań. Mając naturę społecznika, przez 18 lat walczył o prestiż środowiska operowego w Związku Pracowników Kultury i Sztuki, przewodził ZASP-owi przy operze. Był też założycielem i prezesem powołanego w okresie dyrekcji A. Weber, Koła Seniora „Cyganeria”, skupiającego w swoich szeregach kilkudziesięciu weteranów bydgoskiej sceny operowej. Do końca swoich dni czuł się związany z macierzystą instytucją – aktywny, spontaniczny, bez reszty oddany sztuce i tym, którzy ją tworzą.

W licznych nekrologach żegnano go nie tylko jako artystę śpiewaka, ale także jako żołnierza Września l939, żołnierza Armii Krajowej zgrupowania „Żelbet”, kombatanta odznaczonego licznymi krzyżami, a także jako Zasłużonego Obywatela Miasta Bydgoszczy. Zmarł 3 X 2000 r.

spoczywa w kwaterze 9
Źródło: cmentarz.bydgoszcz.p [2]
Źródło: „https://www.wikipasy.pl/index.php?title=Stanisław_Iżela&oldid=329011”