Sekcja tenisa stołowego: Różnice pomiędzy wersjami
| (Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
[[Grafika:Sekcja_pimpongowa_1937.jpg|thumb|300px|right|zawodnicy Cracovia 1937 r.]] | [[Grafika:Sekcja_pimpongowa_1937.jpg|thumb|300px|right|zawodnicy Cracovia 1937 r.]] | ||
Sekcję tenisa stołowego założono w Cracovii z inicjatywy [[Mieczysław Piotrowski|Mieczysława Piotrowskiego]] (pierwszego kierownika sekcji) i [[Stefan Fabry|Stefana Fabry'ego]] w październiku 1926 roku. Na początku nie było żadnych sukcesów tylko słabe miejsca w mistrzostwach okręgu z wyjątkiem pierwszego startu (1926/27 - drugie miejsce). W 1933 roku nastąpiło zawieszenie działalności sekcji.<BR> | Sekcję tenisa stołowego założono w Cracovii z inicjatywy [[Mieczysław Piotrowski|Mieczysława Piotrowskiego]] (pierwszego kierownika sekcji) i [[Stefan Fabry|Stefana Fabry'ego]] w październiku 1926 roku. Na początku nie było żadnych sukcesów tylko słabe miejsca w mistrzostwach okręgu z wyjątkiem pierwszego startu (1926/27 - drugie miejsce). W 1933 roku nastąpiło zawieszenie działalności sekcji.<BR> | ||
Reaktywowano ją w 1936 roku, do czego przyczynili się [[Teofil Cyroń]], [[Władysław Zasadni]] i [[Ignacy Książek]]. Trzon reaktywowanej sekcji stanowili byli gracze Polonii. Jednak sekcja ta także nie odnosiła większych sukcesów (1937/38 - czwarte miejsce w okręgu, 1938/39 drugie miejsce).<BR> | Reaktywowano ją w 1936 roku<ref>[[:Grafika:Biuletyn_KS_Cracovia_1936-10-15_2_3.jpg|Biuletyn KS Cracovia z dn. 15 października 1936 r. ]]</ref>, do czego przyczynili się [[Teofil Cyroń]], [[Władysław Zasadni]] i [[Ignacy Książek]]. Trzon reaktywowanej sekcji stanowili byli gracze Polonii. Jednak sekcja ta także nie odnosiła większych sukcesów (1937/38 - czwarte miejsce w okręgu, 1938/39 drugie miejsce).<BR> | ||
'''Okres PRL'''<BR> | '''Okres PRL'''<BR> | ||
[[Grafika:Afisz_1945_Cracovia_orzeł.png|thumb|300px|right|Afisz reklamujący mecz Orzeł Warszawa - Cracovia 1945 r.]] | [[Grafika:Afisz_1945_Cracovia_orzeł.png|thumb|300px|right|Afisz reklamujący mecz Orzeł Warszawa - Cracovia 1945 r.]] | ||
[[Grafika:Tenis_Stołowy_1946_r.jpg|thumb|300px|right|Sekcja tenisa stołowego - Cracovia 1946 r.]] | |||
Sekcja wznowiła działalność wiosną 1945 roku. Pomimo braku własnej sali Cracovia zdobyła mistrzostwo okręgu. Długo też utrzymywała prymat w mieście i okręgu (1945-54), aż do zaniku działalności. Cracovia należała też do najlepszych w Polsce. Zdobywając w 1946 w pierwszych powojennych mistrzostwach Polski złoty medal w druzynie. Pokonując w decydującym meczu Orły Warszawa. Rok 1947 przyniósł indywidualne mistrzostwo Polski ([[Szymon Blonder]]) i brązowy medal w drużynie. W 1949 jeszcze raz zdobywa Cracovia drużynowe mistrzostwo Polski. Udanym zakończeniem epoki sukcesów było mistrzostwo Polski w grze podwójnej [[Franciszek Dobosz]]- [[Jan Zięba]] oraz drużynowe wicemistrzostwo Polski w sezonie 1950/51. Po latach sukcesów nadszedł czas obniżania lotów co było związane ze zmianami strukturalnymi.<BR> | Sekcja wznowiła działalność wiosną 1945 roku. Pomimo braku własnej sali Cracovia zdobyła mistrzostwo okręgu. Długo też utrzymywała prymat w mieście i okręgu (1945-54), aż do zaniku działalności. Cracovia należała też do najlepszych w Polsce. Zdobywając w 1946 w pierwszych powojennych mistrzostwach Polski złoty medal w druzynie. Pokonując w decydującym meczu Orły Warszawa. Rok 1947 przyniósł indywidualne mistrzostwo Polski ([[Szymon Blonder]]) i brązowy medal w drużynie. W 1949 jeszcze raz zdobywa Cracovia drużynowe mistrzostwo Polski. Udanym zakończeniem epoki sukcesów było mistrzostwo Polski w grze podwójnej [[Franciszek Dobosz]]- [[Jan Zięba]] oraz drużynowe wicemistrzostwo Polski w sezonie 1950/51. Po latach sukcesów nadszedł czas obniżania lotów co było związane ze zmianami strukturalnymi.<BR> | ||
W następnych latach wyniki były dużo słabsze. Reorganizacja rozgrywek (skomplikowane eliminacje) utrudniała odnoszenie jakichkolwiek sukcesów. Mimo to udało się jeszcze pograć w I lidze kilka sezonów. Po spadku z pierwszej ligi i nieudanych próbach powrotu do niej w sezonie 1962/63 Cracovia spada z II ligi. Później nie gra już nawet w rozgrywkach okręgowych. Zawodnicy poodchodzili do innych klubów, brakowało sprzętu i pieniędzy.<BR> | W następnych latach wyniki były dużo słabsze. Reorganizacja rozgrywek (skomplikowane eliminacje) utrudniała odnoszenie jakichkolwiek sukcesów. Mimo to udało się jeszcze pograć w I lidze kilka sezonów. Po spadku z pierwszej ligi i nieudanych próbach powrotu do niej w sezonie 1962/63 Cracovia spada z II ligi. Później nie gra już nawet w rozgrywkach okręgowych. Zawodnicy poodchodzili do innych klubów, brakowało sprzętu i pieniędzy.<BR> | ||
| Linia 27: | Linia 28: | ||
III miejsce: [[Franciszek Dobosz]] ''(1950)''<BR> | III miejsce: [[Franciszek Dobosz]] ''(1950)''<BR> | ||
Reprezentant Polski: [[Franciszek Dobosz]] ''(1953)''<BR> | Reprezentant Polski: [[Franciszek Dobosz]] ''(1953)''<BR> | ||
Mistrzowie małopolski: 1927 r. Antoni Zieliński, 1946 r. i 1954 r. [[Jan Zięba]], 1949 r., 1952 r., 1956 r., 1957 r., 1958 r. [[Franciszek Dobosz]], 1950 r. i 1953 r. [[Jerzy Mamczarczyk]], 1978 r., 1979 r., 1981 r. Adam Lenda | Mistrzowie małopolski: 1927 r. Antoni Zieliński, 1946 r. i 1954 r. [[Jan Zięba]], 1949 r., 1952 r., 1956 r., 1957 r., 1958 r. [[Franciszek Dobosz]], 1950 r. i 1953 r. [[Jerzy Mamczarczyk]], 1978 r., 1979 r., 1981 r. [[Adam Lenda]] | ||
===Sezon po sezonie=== | ===Sezon po sezonie=== | ||
[[Tenis stołowy - sezon po sezonie]] | [[Tenis stołowy - sezon po sezonie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 11:23, 17 kwi 2021
Informacje
- Rok założenia: październik 1926
Sekcja prowadzi zajęcia z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi na terenie obiektów TS Tramwaj w Krakowie. Drużyna tenisistów stołowych Cracovii, po połączeniu z drużyną TS Tramwaj, aktualnie uczestniczy w rozgrywkach III ligi.
Kierownikiem sekcji jest Tadeusz Ławrowski.
Historia
Dnia 2 lutego 1928 r. został założony m.in. z inicjatywy Cracovii Krakowski Okręgowy Związek Ping Pongowy.
[1]
Okres II RP
Sekcję tenisa stołowego założono w Cracovii z inicjatywy Mieczysława Piotrowskiego (pierwszego kierownika sekcji) i Stefana Fabry'ego w październiku 1926 roku. Na początku nie było żadnych sukcesów tylko słabe miejsca w mistrzostwach okręgu z wyjątkiem pierwszego startu (1926/27 - drugie miejsce). W 1933 roku nastąpiło zawieszenie działalności sekcji.
Reaktywowano ją w 1936 roku[2], do czego przyczynili się Teofil Cyroń, Władysław Zasadni i Ignacy Książek. Trzon reaktywowanej sekcji stanowili byli gracze Polonii. Jednak sekcja ta także nie odnosiła większych sukcesów (1937/38 - czwarte miejsce w okręgu, 1938/39 drugie miejsce).
Okres PRL
Sekcja wznowiła działalność wiosną 1945 roku. Pomimo braku własnej sali Cracovia zdobyła mistrzostwo okręgu. Długo też utrzymywała prymat w mieście i okręgu (1945-54), aż do zaniku działalności. Cracovia należała też do najlepszych w Polsce. Zdobywając w 1946 w pierwszych powojennych mistrzostwach Polski złoty medal w druzynie. Pokonując w decydującym meczu Orły Warszawa. Rok 1947 przyniósł indywidualne mistrzostwo Polski (Szymon Blonder) i brązowy medal w drużynie. W 1949 jeszcze raz zdobywa Cracovia drużynowe mistrzostwo Polski. Udanym zakończeniem epoki sukcesów było mistrzostwo Polski w grze podwójnej Franciszek Dobosz- Jan Zięba oraz drużynowe wicemistrzostwo Polski w sezonie 1950/51. Po latach sukcesów nadszedł czas obniżania lotów co było związane ze zmianami strukturalnymi.
W następnych latach wyniki były dużo słabsze. Reorganizacja rozgrywek (skomplikowane eliminacje) utrudniała odnoszenie jakichkolwiek sukcesów. Mimo to udało się jeszcze pograć w I lidze kilka sezonów. Po spadku z pierwszej ligi i nieudanych próbach powrotu do niej w sezonie 1962/63 Cracovia spada z II ligi. Później nie gra już nawet w rozgrywkach okręgowych. Zawodnicy poodchodzili do innych klubów, brakowało sprzętu i pieniędzy.
Po raz kolejny reaktywowano sekcje w sierpniu 1973 roku. Jednak sekcja nie odnosiła żadnych sukcesów. Udało się awansować do II ligi (1975/76) w której Pasy występowały 4 sezony. Następnie nowy regulamin rozgrywek rozdzielił jednolitą do tej pory drużynę na męską i żeńską. W sezonie 1978/79 panowie spadli z II ligi. W 1982 roku wycofano drużynę kobiecą z rozgrywek.
Sukcesy
Drużynowo:
MISTRZ POLSKI: 1946, 1947
Wicemistrz Polski: 1951
III miejsce: 1947
w I lidze: 4 sezony (1951, 1954, 1955, 1958)
Indywidualnie:
MISTRZ POLSKI: Szymon Blonder (1947[3]), gra podwójna Franciszek Dobosz- Jan Zięba (1950)
Wicemistrz Polski: Franciszek Dobosz- Jan Zięba (1951)
III miejsce: Franciszek Dobosz (1950)
Reprezentant Polski: Franciszek Dobosz (1953)
Mistrzowie małopolski: 1927 r. Antoni Zieliński, 1946 r. i 1954 r. Jan Zięba, 1949 r., 1952 r., 1956 r., 1957 r., 1958 r. Franciszek Dobosz, 1950 r. i 1953 r. Jerzy Mamczarczyk, 1978 r., 1979 r., 1981 r. Adam Lenda
Sezon po sezonie
Tenis stołowy - sezon po sezonie
Film ze zdobycia Mistrzostwa Polski Szymona Blondera - 1947 r.
Sezony / mecze
15.03.1958
- II liga Cracovia - Piast Lublin 6:4 - [1]
inne
- Mistrzowie Województwa Małopolskiego plik:Tenis_Stołowy_zwyciezcy_od_1927.pdf
Bibliografia
- Janusz Kukulski, "80 lat KS Cracovia 1906-1986", Kraków 1986
